Geplaatst Algemeen
Afbeelding ter illustratie. Foto: Banjer
Een paard is een kuddedier, dat gezelschap moet hebben. Uit onderzoek blijkt dat paarden die alleen staan, zeer ongelukkig zijn en veel stress ervaren. In tegenstelling tot andere landen, is het in Nederland niet verboden om een paard zonder soortgenoten in de wei te zetten. "Een paard dat alleen staat, lijdt”, stelt dierwetenschapper Sarah Pesie van Dier&Recht. "Paarden grazen vaak samen, en als de een slaapt, houdt de ander de wacht. Een paard dat helemaal alleen staat, krijgt chronische stress. Het is dan continu alert, omdat het er letterlijk alleen voor staat.”
Dierenwelzijnsorganisaties vinden dat Nederland het voorbeeld moet volgen van Duitsland, Zweden, Denemarken, Noorwegen en Zwitserland, waar het verboden is om een paard te huisvesten zonder de mogelijkheid tot in ieder geval 'snuffelcontact', waarbij de dieren contact kunnen hebben, ook al staan ze in een andere wei.
Een goed voorbeeld van stress bij een paard dat alleen staat, is Nozem. Eigenaresse Mariska Vermaas wilde hem een weekendje ergens laten logeren. Hij zou dan wel alleen staan. maar "dat zou wel goed gaan", dacht ze. Het gíng goed, wel een halve dag. "Hij was echt in paniek, liep alleen maar te ijsberen, hinnikte, at en dronk niet meer. Ik heb hem meteen weer teruggebracht. Toen de trailer op zijn vertrouwde plek openging, slaakte hij een diepe zucht, zo van: het is weer goed."
Rapport
In 2003 verscheen een rapport waarin duidelijk werd hoezeer paarden lijden onder een eenzaam verblijf. "We zijn nu twintig jaar verder en het mag nog steeds. Als we het aan de sector overlaten, willen ze het weer een hele generatie de tijd geven om dingen rustig aan te kunnen passen. Het duurt langer en langer, en al die tijd lijden duizenden paarden daaronder. Het is in feite gewoon dierenmishandeling”, aldus Pesie.
Uit recent onderzoek van Dier&Recht blijkt dat één op de vijf paarden, die in het bezit zijn van particulieren, als eenzaam kunnen worden bestempeld vanwege ‘een totaal gebrek aan fysiek contact met soortgenoten’. Dit geldt voor 17 procent van de manegepaarden.
Gids voor Goede Praktijken
In 2011 werden er wel regels omtrent het houden van paarden opgesteld, op initiatief van de Dierenbescherming. Deze regels zijn nooit een wettelijke norm geworden. Wel stelde de sector op verzoek van het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie vervolgens de Gids voor Goede Praktijken (GvGP) op, waarin staat dat veulens en paarden tot de leeftijd van 3 jaar in sociaal verband moeten opgroeien. Dit was een goed begin, maar er werd niet op gehandhaafd.
“Sociaal contact is voor een paard véél belangrijker dan veel mensen denken”, stelt Machteld Van Dierendonck, professor ethologie en expert dierenwelzijn aan de universiteiten van Antwerpen en Gent. “Een paard alleen heeft een probleem. Het wordt triest. Depressief, zelfs. Gelukkig raken we er meer en meer van doordrongen dat het voor de gezondheid van paarden noodzakelijk is om soortgenoten in de buurt te hebben. Minstens binnen gezichtsafstand, met neuscontact, het liefst ook bij elkaar.”
Gebruikte bronnen:
. 
