Geplaatst Bokt community
Foto's door kleinvosje
We kennen allemaal wel het advies: niet in de paarden gaan werken, er is geen droog brood in te verdienen. Bokker kleinvosje pakte het anders aan. Na haar emigratie naar Canada kon ze met haar Nederlandse diploma's wél aan de slag in de hippische sector. In deze editie van 'Bokkers vertellen' vertelt zij over haar leven en carrière in Canada.
Je woont nu in Canada, maar je bent je carrière in de paarden gestart in Nederland. Hoe verliep dit en welke opleidingen heb je bijvoorbeeld gedaan?
Ik was een van de vele meisjes die heel graag naar Deurne wilde, maar destijds was Deurne nog een particuliere opleiding en was er een selectieproces. Je moest eerst 30 dagen op bijvoorbeeld een manege stage lopen en daarna 3 dagen selectie rijden in Deurne zelf, en je raadt het al, ik werd afgewezen. Ik ben toen verder gegaan met de middelbare school, gaan werken bij de Appie en daarna verschillende administratieve baantjes, en ondertussen een gezin gestart. Na het behalen van mijn B/L jury papiertje, ben ik uiteindelijk ook de ORUN 2, 3, en 4 oude stijl gaan doen en op die manier aan mijn diploma’s gekomen. Ergens in die tijd heb ik ook mijn M jury kwalificatie gehaald.
Ik heb het lesgeven nooit als baan gehad, maar deed het naast mijn parttime werk en gezin. Ik had een handjevol leuke combinaties om les te geven, werkte naast mijn partime administratieve baan ook twee halve dagen op een manege als instructeur en zat bijna elke week wel ergens in een juryhokje!
Zijn paarden ook de reden geweest voor je emigratie naar Canada?
Nee, in eerste instantie niet. We wilden weg uit Nederland/Europa, en kwamen uit op Canada na onderzoek online. We brachten in 2012 een bliksem bezoek aan Calgary en hebben wat stallen bezocht. Daardoor ontdekten we dat er best mogelijkheden voor mij zouden zijn in de paardenwereld, ze zijn hier gek op Nederlanders met goede opleidingen. Het ORUN 4 diploma leverde mij ook een Internationaal Trainers Paspoort op, en daarmee een bewijs dat ik wist waar ik over praatte haha!
Zijn er vergelijkbare opleidingen in Canada?
Er zijn hier net als in Nederland wel opleidingen paardenhouderij, Equine Science, etc. In de provincie Alberta, waar ik woon, heb je Olds College, wat misschien een klein beetje vergelijkbaar is met Deurne. Ik heb daar een keer gastlessen mogen verzorgen, en moet eerlijk zeggen dat ik een beetje verbaasd was over het niveau daar, ik had meer verwacht.
Over het algemeen ligt het niveau hier lager dan in Europa, zeker op dressuur gebied. Het is echt een ondergeschoven kindje wat door iedereen opzij geduwd wordt, men vindt het saai.
De Canadese sportbond heeft wel een opleidingssysteem zoals de Nederlandse ORUN, maar duurt lang en is erg kostbaar. Bovendien mag je hier lesgeven zonder diploma’s dus veel mensen beginnen er niet eens aan.
Kon je met jouw ervaring en opleidingen meteen aan de slag in de paarden in Canada?
Na aankomst in april 2016 moest er natuurlijk eerst een heleboel geregeld worden voor het gezin. Denk aan bankrekening, verzekeringen, auto kopen, kids naar school etc. Een huurhuis hadden we gelukkig vanuit Nederland al kunnen regelen. Ik ben via Facebook in contact gekomen met wat lokale stallen en op die manier kreeg ik een paardje te rijden en ging het heel langzaam groeien. Dat paard heb ik inmiddels alweer twee jaar in eigendom en wordt ingezet als lespaard voor privé lessen. Ik heb een poosje in de stallen gewerkt op een stal in de buurt, en ook daar een paard gereden, en wat wedstrijden ermee gereden. Daardoor op een van de wedstrijdlocaties (in Olds, AB, uurtje rijden) uitgenodigd om te komen lesgeven en zodoende groeide mijn klantenbestand. Via via ook gevraagd om de dressuurlessen tijdens ponyclub zomerkampen te verzorgen, dit jaar voor het derde jaar alweer, en heb ik deze zomer 5 kampen op de agenda staan. Daarnaast geef ik regelmatig clinics en jureer ik door het hele land!
Je bent ook dressuurjury in Canada. Moest je hiervoor opnieuw een licentie behalen of was je Nederlandse licentie hiervoor ook bruikbaar?
In 2012, toen wij aan het oriënteren waren, heb ik contact gezocht met Equestrian Canada, de Canadese sportbond, om te kijken of ik daar gewoon door kon met jureren. Ik kreeg positief antwoord: ‘Ja hoor, laat maar weten als je hierheen verhuisd bent, dan geven we je een licentie!’ Maar helaas, tegen de tijd dat het echt zover was, zat er inmiddels een heel ander bestuur en kon ik eigenlijk niets. Ongeveer 2 maanden na aankomst kon ik schrijven bij een CDI in Calgary, en ben ik in contact gekomen met wat Canadese en Amerikaanse juryleden. Zo is het balletje gaan rollen en ben ik langzamerhand in het systeem terecht gekomen. Ik werd ge-audit door een van de hogere Canadese dressuur juryleden, en die heeft een aanbevelingsbrief voor me geschreven. Na het doen van een judges clinic (een weekend lang theorie en praktijk over jureren) bij Cara Witham, Olympisch en WEG 5* FEI jurylid, kreeg ik mijn M jurylicentie.
Het is moeilijk om goed en genoeg werk in de paarden te vinden en dit wordt ook door iedereen afgeraden. Waarom heb je die droom niet opgegeven? En wat raad je mensen/kinderen/studenten aan met dezelfde droom?
Dat klopt, het is in Nederland lastig om aan werk te komen, en het wordt niet echt goed betaald. Ik heb na mijn afwijzing voor Deurne die droom ook een beetje laten varen. Wel wilde ik een instructeursdiploma halen zodat ik als ‘hobby’ wat lessen kon geven. Daarom ben ik als 30+er aan de ORUN 2 begonnen. Toen twee jaar later bleek dat de opleidingsstructuur van de ORUN zou gaan veranderen en de nieuwe stijl langer en duurder zou zijn, heb ik besloten ook 3 en 4 nog te doen. Geen spijt van gehad haha!
Mijn advies aan de huidige jeugd is denk ik net als vele anderen adviseren: In de paarden werken is leuk, maar ook erg zwaar. Doe eerst een niet-paardgerelateerde opleiding, zodat je altijd iets hebt om op terug te vallen, en houd het paardenwerk voor erbij. Als je goed bent, rol je vanzelf ergens binnen!
Is het in Canada makkelijker om aan het werk te komen in de hippische sector?
Ik weet niet of het echt makkelijker is om werk te vinden, maar je kunt wel aan de slag zonder diploma’s. Iedereen mag zichzelf coach of trainer noemen, het maakt dan echt niet uit of je verstand van paarden hebt of niet zeg maar. Daarmee heb je meteen een stukje niveau verloren, als het basis onderwijs niet goed is loop je hogerop tegen problemen aan. Ik merk dat heel erg bij klanten die nooit fatsoenlijk dressuurles gehad hebben, zeker als ze uit de Hunter/Jumper wereld komen. Er valt dus nog genoeg winst te behalen!
Hoe ziet jouw dagelijkse werkdag er nu uit?
Geen dag is hetzelfde hier. Meestal heb ik rustige ochtenden, tenzij ik moet jureren of een clinic of kamples heb. De meeste klanten hebben een gewone kantoorbaan en willen dus aan het eind van de middag of begin van de avond les. Ik pas mijn schema daarop aan. Als ik op eerder genoemde stal in Olds (niet de school) lesgeef, heb ik meestal 6-8 klanten achter elkaar en ben ik daarbovenop ook twee uur reistijd kwijt. Dat is dan een volledige dag, met vaak ook nog wat losse lessen op de route.
Kampen en clinics zijn meestal dagen van 9-5, jureren is veel reizen en dan 2 of 3 volledige dagen in het juryhokje. Er zijn geen regels zoals in NL, met bijvoorbeeld maximaal 40 combinaties die je mag jureren of zo.
Naast dit alles run ik samen met mijn man de Noord-Amerikaanse tak van de Equestic Saddleclip, dus daar besteed ik ook tijd aan!
Wat is het grootste verschil in het dagelijkse leven tussen Canada en Nederland?
Zelf vind ik het leven hier relaxter. Men is over het algemeen veel minder gestresst. De afstanden zijn groter, dus langer onderweg. Ik zit gerust 3-4 uur in de auto om ergens in de provincie te gaan jureren, en sinds dit jaar vlieg ik ook naar andere provincies om daar te jureren. Da’s best apart haha!
En wat is het grootste verschil binnen de paardenwereld tussen Canada en Nederland?
Het grootste verschil in de paardenwereld? Er zijn er een paar. Als eerste de kosten. Een paard kopen en onderhouden is niet goedkoop, een fatsoenlijk paard koop je niet voor een paar duizend dollar, men legt gerust $30,000 neer voor een basispaard. Stalling is ook niet goedkoop, een stal met weidegang in mijn omgeving kost al snel $800-$1000, zeg maar tussen de 600-800 euro. Reden hiervoor is o.a. de temperatuur, de winters zijn lang en koud, en alles moet dan verwarmd worden. Stallen, binnenbak etc. Mijn paard staat 24/7 buiten en ik betaal $425 (300 euro) per maand. Op wedstrijdgebied is er ook een groot verschil, duurder (een weekend op wedstrijd kost ongeveer500 euro), maar ook het systeem is anders. Er is geen promotiesysteem, je kiest zelf in welke klasse je rijdt. Dus als ik met het cowboypaard van de buurman morgen een Grand Prix wedstrijd wil rijden, kan dat. Of het slim is, is een tweede haha!
. Super leuke ranch met Nederlandse eigenaren waar ik erg goed mee kan. Ze hebben cabins voor gasten, doen trailrides en hebben trainingspaarden, dus genoeg te doen daar!! 
