Geplaatst 
Nevaeh Ddu
Nevaeh Ddu was van Bokker Muzefee. Zij schrijft: “Een nachtmerrie voor iedere paardeneigenaar... Dacht altijd een ver van mijn bed show, maar afgelopen donderdag is het mij overkomen... Ik heb mijn kleine Nevaeh Ddu, mijn grote trots, mijn oogappel moeten laten gaan na een beenbreuk. Die ochtend was er nog niks aan de hand, ze stond nog lekker te eten met de twee andere jaarlingen, een korte tijd later stond ze op drie benen. Natuurlijk denk je eerst het ergste, maar je hoopt dat het 'simpel' uit de kom is... Maargoed, ik wist gelijk al toen de stalbaas belde dat hij de DA had gebeld dat het niet goed was, hij belt niet om ieder wissewasje een DA. Op een gegeven moment hebben we besloten haar toch maar in te laden en naar de kliniek te rijden, gelukkig is die hier dichtbij, maar het was een helse rit. Ben de gehele rit bij Nevaeh gebleven. Wat hield ze zich kranig... Ik zei nog tegen haar; "Hier ga je weer van leren, een ritje in de trailer, fijn voor later!"... Buiten bij de kliniek lekker in het zonnetje gestaan, lekker ongedurig zoals ze altijd was stond ze daar te hinniken en de omgeving in zich op te nemen. Helaas had de DA niet direct tijd om haar te onderzoeken, dus eerst in een stalletje gezet. Vervelend genoeg kon ik voor mijn werk geen vervanging vinden, maar wel hulp zodat ik sneller klaar was, dus direct aan het werk gegaan. Tijdens het werk werd ik natuurlijk gebeld dat ze zouden onderzoeken, toen heb ik mijn stalbaas gebeld, die stond al klaar om heen te gaan. Ik heb besloten om het werk snel af te maken en dan gelijk die kant op te komen. Al die tijd niks gehoord, dus dacht geen bericht is goed bericht... Samen met mijn moeder richting de kliniek gereden en daar kreeg ik de behandelende DA aan de telefoon die mij het vreselijkste nieuws van mijn leven bracht... Al die tijd in de auto had ik nog hoop en die hoop werd zo de grond in geboord. Ze had haar bovenbeen gebroken, op de plek van de groeischijf, als ze een aantal maanden jonger was geweest had een operatie nog een optie geweest, maar op deze leeftijd konden ze er niks meer aan doen. Mijn meisje, mijn lieve kleine vuurvretertje, mijn ALLES...
Ik heb nog iets meer dan een uur bij haar in de stal gezeten, waar ze nog gewoon stond te eten of er niks aan de hand was, zo'n strijder is het... Zo dapper, tot het laatste moment... Ben tot het eind constant bij haar gebleven, ik kon haar niet meer alleen laten, hoe moeilijk ik het zelf ook had, zij moet het moeilijker dan ooit hebben gehad. Ben vanaf de dag dat ze geboren is elke dag bij haar geweest, ik kon haar op dit moment niet alleen laten... Hoewel ik dacht dat ze nog zou vechten tegen de narcose is ze heel rustig ingeslapen... Heb mijn hoofd op het hare gelegd en kon haar haar laatste adem zien uitblazen... Daar ging 11 maanden aan dolle pret, gekkenhuis, vrolijkheid en noem maar op... In één zucht is ze dan weg... Een pony met zoveel levenslust, met zo'n fantastisch leven voor zich, nog kan ik het niet geloven... Ik mis mijn meisje zo!
Nevaeh is mijn eerste eigen gefokte pony uit mijn merrie Heaven welke ik als veulen heb gekregen van mijn stalbaas als dank voor alle hulp. Heel bijzonder voor mij. Nog bijzonderder was dat Nevaeh alles was waar ik op hoopte, maar niet verwacht had. Ze heeft zich ontwikkeld tot een heerlijke dame, energiek maar onwijs lief, en een kopie van d'r moeder, maar dan de overtreffende trap! Had altijd mijn handen vol aan haar, maar nooit heb ik haar iets kwalijk genomen, ze was zoals ze was en dat maakt haar uniek! We deden altijd leuke dingen samen, lekker met de bal spelen, we zijn met haar naar de keuring geweest, waar ze - terwijl moeders de trailer niet in wilde - een uur in de trailer heeft staan slapen als voorbeeldig veulentje... Ze heeft vooral echt veulen kunnen zijn, lekker racen en gek doen, bagger vond ze het leukst, daar moest ze dan als een malle doorheen, net of ze het gespetter van die blubs zo fijn vond op d'r vachtje...
Over twee maanden verwacht ik van Heaven een broertje of zusje van Nevaeh. Afgelopen weekend zat ik bij Heaven in de stal wat voor me uit te staren en zag ik plots het veulen duidelijk bewegen! Ben opgestaan en heb even staan voelen en kreeg een heel drumconcert! Net als Nevaeh vorig jaar, die was ook zo druk in de buik... Dit moest een teken van Nevaeh zijn, toen ze ingeslapen werd heb ik haar gevraagd te waken of haar broertje of zusje, dat heeft ze dus toen voor mij bevestigd! Ik hoop straks wat afleiding en vreugde te vinden zodra het veulen er is, ben wel 'blij' dat het pas over 2 maanden is, want ook de geboorte van haar broertje of zusje zal de nodige emoties met zich mee brengen... Ene kant hoop ik dat het veulen op haar lijkt, aan de andere kant zou het fijn zijn als het een heel ander veulen is, maar we gaan het zien. In elk geval zal het veulen vernoemd worden naar zijn/haar grote zus!
Woensdag 27 maart kan ik Nevaeh ophalen, ik heb er voor gekozen om haar te laten cremeren. Dit was het laatste wat ik voor haar kon doen, zodat we voor altijd samen zijn! Ik wil haar dicht bij me hebben, niemand anders komt aan haar, ze is van mij!
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun betuigingen, het is me wel duidelijk geworden dat mijn kleine Nevaeh bij vele Bokkers een duidelijke hoefafdruk heeft achtergelaten. Daar ben ik trots op en dat koester ik.
Ik mis je zo meisje, was je maar hier bij mij, kon ik je nog maar vastpakken en je even lekker knuffelen, je nog een keer in je o zo brutale maar lieve oogjes kijken... Ik houd zoveel van je lieverd, waak over je broertje of zusje en natuurlijk over je lieve mama!”
Liefs
zit hier met tranen in mijn ogen! Heel veel sterkte..