Geplaatst 
Cees Slings was samen met Victor Kerkhof verantwoordelijk voor de
muziek waarmee Anky in 2000 Olympisch Goud wist te winnen.
Foto: Kit Houghton / FEI
Volgens componist Cees Slings kan zijn systeem een einde maken aan de vele discussies in de jurysport.
‘Heb je weleens goed opgelet in de discotheek? Waarom vinden we dat iemand gek danst? Omdat diegene uit de maat danst.’
Met een simpel voorbeeld illustreert Cees Slings de noodzaak van zijn systeem, dat volgens de componist een eind kan maken aan de discussie in de dressuurwereld.
Een door de internationale paardensportfederatie FEI opgerichte Taskforce onderzoekt op welke manier het veel bekritiseerde jureren kan worden verbeterd. Slings, die samen met Victor Kerkhof de muziek schreef waarmee Anky van Grunsven de olympische titels van 2000 en 2004 won, zegt de conclusies van de werkgroep niet te hoeven afwachten.
Tweeënhalf jaar werkte hij met een team van musici, musicologen, studio- en software-engineers aan EQ-Musync. Nu vindt hij het tijd naar buiten te treden over het systeem, dat volgens hem tot nu toe louter positieve reacties heeft opgeleverd – ook bij de ruiters die hij ervan op de hoogte bracht.
Slings heeft niet de illusie dat de kür op muziek, het beslissende onderdeel van een dressuurwedstrijd, geen stof tot debatteren meer zal oproepen. ‘Smaak blijft smaak, daarover kun je twisten.’ Maar tot zijn verbazing wordt volgens hem vooral gesoebat over de aspecten van een kür die juist wél meetbaar zijn.
‘De stappen die een paard zet, die kun je meten. Muziek heeft een hartslag, een pols, die is ook meetbaar. En meten is weten.’ Zo simpel lijkt zijn redenering dat het bijna niet voor te stellen is dat vrijwel elk groot kampioenschap ontevreden reacties over de jurering oplevert.
Bij de Spelen van 1988 moesten de juryleden hun beoordeling van de dressuurfinale herzien. Tot verbazing van Anky van Grunsven mocht vorig jaar in Hongkong een Duits jurylid op alle wedstrijddagen aanschuiven, terwijl haar grote concurrente er vandaan komt. De relatie tussen ruiters en jury is op z’n zachtst gezegd broos, het wantrouwen groeit.
De ‘beperkte’ muziekkennis die de meeste juryleden hindert bij het uitoefenen van hun vak, zal volgens Slings een belemmering blijven als de beoordeling van de ruiters niet door technologie wordt ondersteund.
Met het programma zal hij de kür van elke ruiter en paard stap voor stap analyseren, de muziek, de beweging en de gangen van het paard in de choreografie. De juryscores (percentages) in combinatie met de computeranalyse bepalen het uiteindelijke resultaat bij een wedstrijd.
De juryleden kunnen volgens Slings in hun houten hokjes blijven zitten. Maar het elektronische oordeel wordt leidend waar het de synchroniciteit betreft, omdat dat met het oog niet beter te meten is. ‘Synchroniciteit, daarom draait de kür. Anders had het ook zonder muziek gekund.’
Het systeem, volgens Slings te vergelijken met de Hawk-Eye in het tennis en cricket, is ook niet bedoeld om paarden als marionetten te dresseren, zegt hij. De jury wordt juist geholpen door een methode die voorheen verborgen fouten aan de oppervlakte brengt.
Nu oordelen juryleden volgens Slings over muzikale termen als tempo en puls, terwijl sommigen volgens hem terug de schoolbanken in zouden moeten om hun muziekkennis bij te spijkeren.
Dat Anky van Grunsven in de wereldbekerwedstrijd van Mechelen onlangs tweede kon worden terwijl de verkeerde cd werd afgespeeld en ze naar eigen zeggen ‘ook maar wat deed’, zegt volgens Slings genoeg over het ‘op zeker spelen’ van de juryleden. Als de kür van de drievoudig olympisch kampioen met zijn systeem was geanalyseerd, was Van Grunsven buiten de prijzen gevallen. ‘Al is het maar omdat ze de 6 minuten-grens met haar optreden ruim overschreed.’
Hij denkt met zijn team 3,4 miljoen euro nodig te hebben om het systeem verder te ontwikkelen. Het kan dan bij de Wereldruiterspelen, volgend jaar in Kentucky, operationeel zijn. Een schijntje als je weet hoeveel geld er in de sport omgaat, zegt hij. ‘Hiermee is de toekomst van de dressuur gered.’
?? 
