Mee eens.
Met het houden van onze pony ben ik idd ook zo. Tis een pony in de kracht van zijn leven en hij is zeker niet van suiker.
Als we les hebben (en ook als ik hem poets etc.) merk ik dat ik zachter, milder met hem omga.
In de les moet onze instructrice altijd zeggen dat ik méér moet vragen, beter moet doorkomen. Daar ben ik dan weer wel wattig. Want dat niet doorvragen komt bij mij voort uit dat dat ‘zielug’ is. Niet echt zielig, maar meer “hij doet toch al zijn best?”. Terwijl ik meestal erger zweet dan hij. Ergo: hij doet wellicht heus zijn best, maar hij gaat nog niet echt tot het gaatje.
Dus daarin zou ik ook wel wat doorpakkeriger mogen zijn.