Geplaatst Algemeen
Een kind en begeleider in een leadline rubriek. Dit zijn niet de personen en het paard
uit dit artikel. Foto: Bokker Magrathea/Bokt Wiki
Begin februari scrolde Grace Maxwell door haar sociale media, toen ze een foto zag van een uitgemergelde volbloed. De foto benam haar de adem. De conditie van de ruin was schokkend, maar wat in het bijzonder haar aandacht trok, was het feit dat ‘Loki’ net door zijn eigenaar was opgehaald uit het Byrd’s Retirement Farm, een non-profit organisatie in Goochland County, Virginia.
Nog maar een paar jaar eerder had een vriend van Maxwell ook haar paard met pensioen laten gaan bij ‘The Byrd’s Nest’, zoals hij ook wel bekend stond, voordat ze in 2022 een non-profit status kregen. Byrd Rareshide, de eigenaresse, is een gerespecteerde dame in de paardenwereld en lokaal jurylid. De faciliteit leek een perfecte pensioenboerderij voor paarden. Maar bij een routinecontrole bleek toch dat het paard in zeer korte tijd behoorlijk was afgevallen. De vriend van Maxwell haalde hem direct bij Reshide weg en postte haar zorgen met betrekking tot de verzorging van de paarden op de sociale media. Dit leverde een hoop tegengeluid op van vrienden van Rareshide en van mensen die haar opvang steunden.
De online reacties op de zorgen van haar vriend leverden Maxwell gemengde gevoelens op. Ze wist dat sommige oudere paarden, en dan vooral als ze ook gezondheidsproblemen hebben, snel gewicht kunnen verliezen. Maar ze had ook nog steeds het gevoel dat er meer aan de hand was dan dat er tegen haar en haar vriend was verteld.
Jaren later zag ze foto’s van Loki, zijn lichaamsconditie was een 1,5 van de 9. Toen wist ze dat haar zorgen omtrent verwaarlozing bij Byrd’s Retirement Farm terecht waren.
“Ik wist dat het niet eenmalig was, en dat ik dit al eerder had gezien”, vertelt Maxwell. “Het gebeurde toen, het gebeurt nu en elk moment daartussenin.”
Toen de eigenaar van Loki op 3 februari een officiële klacht indiende bij de Goochland Couny Animal Control, kwamen lokale veeartsen ter plaatse om de conditie te monitoren van de bijna 25 dieren op de boerderij. Veel van de paarden waren van mensen van buiten de staat, die maandelijks betaalden en hun dieren verder volledig toevertrouwden aan de zorg van Rareshide. Maxwell wilde helpen waar ze kon.
“Ik heb een tweepaardstrailer en werk op flexibele tijden”, legt Maxwell uit, die in Richmond, Virginia woont, op ongeveer 40 minuten rijden van Rareshide. “Het kan lastig zijn om iemand te vinden die alles kan laten vallen om meteen een paard op te halen. Dus ik gaf bij de dierenartsen aan dat als een van de eigenaren vervoer nodig had om een paard naar de kliniek of elders te brengen, dat ze mijn telefoonnummer mochten doorgeven.”
Het nieuws van mogelijke verwaarlozing bij Byrd’s Retirement Farm verspreidde zich razendsnel via de sociale media. Bezorgde eigenaren schoten te hulp en Maxwell was ter plaatse om te helpen met het verplaatsen van paarden vanaf de boerderij. Toen zij de paarden met eigen ogen zag, besefte zij hoe ernstig de situatie was. Een lokale veearts beoordeelde meerdere paarden met een 1.5 tot 2 op de Body Condition Score.
Binnen enkele dagen raakte Maxwell nog meer betrokken bij de hulpverlening aan de eigenaren van de dieren. Ze registreerde zorgvuldig de conditie van elk paard dat daar weggehaald werd en assisteerde bij het coördineren van het voer, dekens en andere spullen die door lokale bedrijven gedoneerd werden. Van elk paard dat Byrd’s Retirement Farm verliet, hield Maxwell een spreadsheet bij, met daarin informatie over het paard, de eigenaar en de locatie waar het dier heen ging om aan te sterken. Tegelijkertijd speurde Maxwell ook het internet af, op zoek naar contactgegevens van eigenaren wiens paarden daar nog stonden.
“Ik belde ze op om ze te laten weten dat er paarden waren verwijderd van de boerderij waar hun paarden stonden, en dat de anderen in zeer slechte conditie waren”, legt ze uit. “Ik vertelde dan ‘Ik denk dat het goed is dat je jouw paard controleert. Ik geef je mijn nummer, je kunt dag en nacht bellen en als je besluit om jouw dier daar weg te halen, dan gaan we dat doen.’ “
Binnen een aantal weken had Maxwell alle eigenaren gevonden, op eentje na. ‘Poofy’ woonde al tien ruim tien jaar op Rareshide’s boerderij, nadat hij op 13-jarige leeftijd met pensioen ging vanwege een terugkerende tussenpeesblessure. Hij werd in Duitsland gefokt en uitgebracht in springrubrieken voor jonge paarden. Later werd hij geëxporteerd naar de Verenigde Staten, waar hij onder de naam Subliem uitgebracht werd. De KWPN-er kwam succesvol uit op 1.40m-niveau, daarna werd hij een juniorenspringpaard en gereden in equitation-rubrieken.
Maar in februari werd zijn lichamelijke conditie door een veearts beoordeeld als 2 van de 9. Zijn hoeven waren aangetast door chronisch abcessen en zijn snijtanden waren bijna afgesleten omdat hij probeerde de schors van bomen af te trekken. Zijn eigenaren hadden wel regelmatig betaald voor het verblijf van de ruin, maar ze waren op geen enkele andere manier meer actief in de paardenwereld. Toen Maxwell uiteindelijk in contact kwam met hen, konden ze Poofy niet bieden wat hij nodig had om te herstellen. Hoewel ze zelf al twee paarden had, bood Maxwell aan om Poofy dan maar zelf te kopen.
“Toen mijn man thuiskwam, vertelde ik hem ‘Wist je dat je voor mij een paard hebt gekocht voor Valentijnsdag?’”,vertelt ze met een lach. “Ik kocht hem voor één dollar, we zijn erheen gereden en ik wist eigenlijk niet eens welk paard het was.”
Toen Maxwell haar nieuwe paard echt ging ontmoeten, was de bruine ruin met zijn wollige vacht niet om aan te zien. Maar toen ze de staldeur opende, draaide een paard met een zachte, vertrouwelijke blik en gespitste oren zich om, om haar te groeten.
“Dit zijn paarden die op een bepaald moment in hun leven heel veel liefde gehad hebben”, zegt Maxwell. “Het was gek om te zien dat er paarden zijn die in zo’n slechte conditie verkeren en toch onmiddellijk vertrouwen in mensen hebben. Hij was een van hen.”
Maxwell ontdekte dat het lange, krullende haar van Poofy en de chronische abcessen in zijn hoeven het gevolg waren van de ziekte van Cushing, waar hij niet voor behandeld werd. Röntgenfoto’s lieten zien dat de abcessen intussen delen van het hoefbeen hadden aangetast. Zijn hoeven waren er sowieso enorm slecht aan toe. Een van de hoeven was zo ver gespleten, dat het bijna leek alsof hij twee hoeven had. Poofy had ook een hartruis, categorie 3, als gevolg van uithongering. Maxwell was wel heel realistisch over de kans op herstel van de 23-jarige ruin.
“Ik denk dat deze buitengewone onderzoeken niet iets zijn die elke paardeneigenaar verplicht is te doen”, zegt ze. “Maar ik voelde, na alles dat hij heeft doorstaan, dat dit paard het verdiende om de laatste maanden van zijn leven omringd te worden met liefde en goede zorgen. Hij verdient een volle maag en een zacht strobed om in te liggen. Ik heb hem beloofd dat hij nooit meer honger hoeft te lijden of vergeten hoefde te worden.”
Samen met nog negen paarden die weggehaald waren bij Rareshide’s farm, werd Poofy overgebracht naar de Veterinary Rehabilitation Services of Virginia in Gordonsville. Dr. Katherine Burke Johnson, DVM, CERP, stond aan het hoofd van het programma waarbij ze voorzichtig de hoeveelheden voedsel ophoogden. Poofy bleef een hele maand daar staan, onder de goede zorgen van Johnson, voordat hij naar de MacKenwick-boerderij verhuisde. Dit paardenpension staat in Keswick, Virginia, dichter bij het huis van Maxwell.
“Uiteindelijk had Dr. Johnson de zorg over 11 van de paarden, van de eigenaren vroeg ze alleen de basis pensionkosten”, vertelt Maxwell. “Zij verrichtte een heldendaad in dit hele verhaal.”
Poofy begon aan te komen, maar de conditie van zijn hoeven was nog steeds een grote reden tot zorg. Na contact met verschillende experts besloot Maxwell te kijken hoe het paard reageerde op regelmatig bekappen, beter voer en medicijnen om zijn cushing te behandelen, voordat ze meer geavanceerde behandelingen zouden gaan toepassen.
“In eerste instantie was het nog niet zeker of we hem ooit goed gingen krijgen”, zegt ze. “Ik ben normaal gesproken iemand die altijd alles wil doen voor het paard. Maar voordat we hem voor de rest van zijn leven op speciaal beslag zetten, wilde ik eerst zien of zijn hoeven uit zichzelf nog zouden verbeteren.”
Terwijl Poofy’s gezondheid vooruit ging, werd ook zijn karakter steeds duidelijker.
“Hij wil altijd de aandacht op zich gericht hebben”, lacht Maxwell. “Als hij op de wasplaats staat en je bent niet met hem bezig, dan gaat hij schrapen met zijn hoef. Als je hem naar buiten brengt en je doet zijn halster af, dan gaat hij er bokkend, windjes latend en stuiterend vandoor.”
“Voor mij is dat een teken dat hij zich goed voelt en een goede kwaliteit van leven heeft”, voegt ze aan toe. “We werken nog steeds aan zijn hoeven, maar over het algemeen is hij in goede conditie en een blij paard. Hij ziet er ook goed uit.”
Poofy is al meer dan tien jaar met pensioen, maar omdat hij het met goede zorg zo opbloeide, twijfelde Maxwell of het paard wellicht nog een keer in de wedstrijdring zou kunnen stralen. Haar driejarige zoon Camp Maxwell had als peuter net zijn debuut gemaakt aan de leadline, tijdens de historische Upperville Horse Show in Virginia. Door het verlies van een stalschoentje en een aantal andere onverwachte veranderingen werd dit een ervaring die ze nog lang zou bijblijven, maar om de verkeerde redenen. Maxwell had nog twee paarden, een tweejarige hengst en een vijfjarige hunter, maar geen van beiden was een geschikt leadline-rijdier voor Camp. Wellicht was Poofy dat wel.
“Poofy mocht op elk moment ‘nee’ zeggen tegen dingen”, vertelt Grace. “Ik had bedacht om hem eerst eens op te zadelen en te kijken wat hij daarvan zou denken. Als hij zijn oren in de nek zou leggen en duidelijk aangaf dit niet te willen, dan zouden we daar stoppen. Als we Camp eens op hem lieten rijden, nog voor de wedstrijd en hij zou aangeven dit niet leuk te vinden, dan zouden we stoppen. Ik was er klaar voor om op elk moment de stekker uit dit plan te trekken.”
Maar eind juni, bij de Deep Run Hunt Club Horse Show in Virginia, bewees Poofy dat dat hij meer dan klaar was voor het dragen van een heel kostbare lading. Camp wilde tijdens de tweede leadlinerubriek in zijn leven de teugels niet vasthouden en vertrouwde volledig op zijn vierhoevige partner om het werk te doen. Het leverde hen een lintje voor de vijfde plaats op.
“Poofy had zijn oren naar voren en was erg voorzichtig met waar hij liep”, vertelt Grace. “Hij wist precies wat zijn taak was, hij was een doorzetter en leek er echt van te genieten.”
“Toen we terugkwamen bij de trailer bracht een van zijn fans hem wat zachte snoepjes en zij zei ook ‘Hij wil terug naar de rijbaan, hij denkt dat hij nog in een springrubriek mee moet doen’ ”, vervolgt Grace. “Hij had ook echt zo’n blik van ‘Kwam ik echt net van een wedstrijd waarbij ik alleen maar een paar rondjes door de baan hoefde te lopen?! In mijn herinnering waren wedstrijden altijd veel meer werk.’ Ik denk dat dit paard wel elk weekend van zijn leven een leadline zou willen doen.”
Grace geeft toe dat ze altijd had gedacht dat ze maximaal twee paarden wilde hebben, maar Poofy is nu officieel lid van de familie.
“Telkens als Camp klaar is met rijden, dan sluiten we af met het belonen van het paard en ‘dankjewel’ zeggen”, vertelt ze. “Ik probeer hem te leren dat het een voorrecht is om te rijden en dat we hem dankbaar moeten zijn dat hij dit toelaat. Ik heb nog nooit een paard gehad dat ik tien jaar in de wei kon laten en daarna volledig kon vertrouwen met mijn kind.”
“Dit arme dier had alle redenen van de wereld om nooit, echt nooit meer iets te willen doen voor een mens”, voegt ze er aan toe. “En dat zou ook volledig terecht zijn, denk ik. Maar om te zien hoe genereus deze dieren zijn, om een paard te hebben dat je nog steeds kunt vertrouwen met zoiets kostbaars als je eigen kind, na alles wat het dier heeft meegemaakt, dat is echt geweldig. Hij is gewoon de allerbeste.
Als reactie op de vele klachten en foto’s van Maxwell en vele anderen, en op de vele getuigenverklaringen is Rareshide op 18 februari 2023 gearresteerd en aangeklaagd voor tien gevallen van dierenmishandeling. Op 3 maart kwamen daar nog drie aanklachten bij. Mike Caudill, advocaat van de Goochland County Commonwealth is bezig met het voorbereiden van een zaak tegen Rareshide, de tenlastelegging wordt begin augustus verwacht.