Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Monique1963 schreef:Enorm heftig dit. Ik zat aan de andere kant. Ik had al 3x in het leven van een pony met ernstig heftige artrose gevraagd aan verschillende d.a. om haar in te laten slapen. Ik kreeg 2x te horen, als ze nog wil eten en wil opstaan, dan kom ik niet. En de 3e keer (2 wkn na de 2e d.a.) zei de 3e d.a: ik had het zelf al eerder gedaan. Dus de d.a. waren het onderling ook niet eens. En ik vond het vreselijk haar dagelijks te zien hobbelen, dat sneed door mijn hart, maar ze hadden wel gelijk, ze wilde zelf nog graag eten en tóch naar buiten. Zelfs op de dag van haar euthanasie, wilde ze helemaal niet dood.
Ik weet zeker dat leken met mijn paardje meteen naar de politie waren gegaan, want het snijdt door je ziel een paard zo te zien strompelen. Daarbij was ze luchtzuiger, niet vet te krijgen, dus ze zag er heel mager uit, maar net als met het paardje popje hierboven, zij wilde nog wel.
Ik vond het enorm verdrietig en moeilijk. De 3e d.a. zei, doodgaan is niet erg, lijden wel. Maar mijn pony had besloten net als Popje dat het nog geen tijd was, ondanks het lijden.
Tandarts kwam jaarlijks want ze had een slecht gebit door het luchtzuigen. De hoefsmid kwam en beitelde haar hoeven af omdat optillen om te bekappen niet ging, de d.a. kwam regelmatig om pijnstilling etc te geven. Allemaal zeiden ze, ze wil nog steeds.
Wat moet je dan. Dus ik snap Hetty wel en ik vind dat de rechter zijn bewoordingen anders had moeten kiezen.
office schreef:Beetje hetzelfde idee als mevrouw norma miedema.
Ik vind verlamde dieren die in hun eigen poten knagen wel een reden om een dier in te laten slapen maar een vriendin deelde de link voor een geld inzameling voor haar.
Alles moet blijven leven voor sommige mensen.
BarbaLala schreef:Monique1963 schreef:Enorm heftig dit. Ik zat aan de andere kant. Ik had al 3x in het leven van een pony met ernstig heftige artrose gevraagd aan verschillende d.a. om haar in te laten slapen. Ik kreeg 2x te horen, als ze nog wil eten en wil opstaan, dan kom ik niet. En de 3e keer (2 wkn na de 2e d.a.) zei de 3e d.a: ik had het zelf al eerder gedaan. Dus de d.a. waren het onderling ook niet eens. En ik vond het vreselijk haar dagelijks te zien hobbelen, dat sneed door mijn hart, maar ze hadden wel gelijk, ze wilde zelf nog graag eten en tóch naar buiten. Zelfs op de dag van haar euthanasie, wilde ze helemaal niet dood.
Ik weet zeker dat leken met mijn paardje meteen naar de politie waren gegaan, want het snijdt door je ziel een paard zo te zien strompelen. Daarbij was ze luchtzuiger, niet vet te krijgen, dus ze zag er heel mager uit, maar net als met het paardje popje hierboven, zij wilde nog wel.
Ik vond het enorm verdrietig en moeilijk. De 3e d.a. zei, doodgaan is niet erg, lijden wel. Maar mijn pony had besloten net als Popje dat het nog geen tijd was, ondanks het lijden.
Tandarts kwam jaarlijks want ze had een slecht gebit door het luchtzuigen. De hoefsmid kwam en beitelde haar hoeven af omdat optillen om te bekappen niet ging, de d.a. kwam regelmatig om pijnstilling etc te geven. Allemaal zeiden ze, ze wil nog steeds.
Wat moet je dan. Dus ik snap Hetty wel en ik vind dat de rechter zijn bewoordingen anders had moeten kiezen.
Een dier wil altijd.
Dat heet instinct.
Geen enkel dier wil dood.
BarbaLala schreef:Monique1963 schreef:Enorm heftig dit. Ik zat aan de andere kant. Ik had al 3x in het leven van een pony met ernstig heftige artrose gevraagd aan verschillende d.a. om haar in te laten slapen. Ik kreeg 2x te horen, als ze nog wil eten en wil opstaan, dan kom ik niet. En de 3e keer (2 wkn na de 2e d.a.) zei de 3e d.a: ik had het zelf al eerder gedaan. Dus de d.a. waren het onderling ook niet eens. En ik vond het vreselijk haar dagelijks te zien hobbelen, dat sneed door mijn hart, maar ze hadden wel gelijk, ze wilde zelf nog graag eten en tóch naar buiten. Zelfs op de dag van haar euthanasie, wilde ze helemaal niet dood.
Ik weet zeker dat leken met mijn paardje meteen naar de politie waren gegaan, want het snijdt door je ziel een paard zo te zien strompelen. Daarbij was ze luchtzuiger, niet vet te krijgen, dus ze zag er heel mager uit, maar net als met het paardje popje hierboven, zij wilde nog wel.
Ik vond het enorm verdrietig en moeilijk. De 3e d.a. zei, doodgaan is niet erg, lijden wel. Maar mijn pony had besloten net als Popje dat het nog geen tijd was, ondanks het lijden.
Tandarts kwam jaarlijks want ze had een slecht gebit door het luchtzuigen. De hoefsmid kwam en beitelde haar hoeven af omdat optillen om te bekappen niet ging, de d.a. kwam regelmatig om pijnstilling etc te geven. Allemaal zeiden ze, ze wil nog steeds.
Wat moet je dan. Dus ik snap Hetty wel en ik vind dat de rechter zijn bewoordingen anders had moeten kiezen.
Een dier wil altijd.
Dat heet instinct.
Geen enkel dier wil dood.
Monique1963 schreef:Ik vind het een verschrikkelijk moeilijke discussie. Ik heb dus gezien hoe een paard dat onder medische zorg was, door de ene d.a. te goed werd bevonden en de andere te slecht. En de pony zelf wilde gewoon wel. Iedereen anders dan mij en de d.a, smid en tandarts, die haar zou gezien hebben, zou haar meteen in beslag hebben laten nemen en ze zou geëuthanaseerd zijn geworden, als het niet mijn eigen d.a. zou zijn geweest. En ondanks dat ik het wilde, zou het toch te kort door de bocht zijn geweest. Voor haar was het nog geen tijd. Zij wilde wel. En is dat domweg instinct dat ze door wilde gaan, ik denk het niet, ik heb ook dieren gehad die gewoon echt niet meer wilden, een labrador bijv die stopte met eten, weigerde eten en bleek een enorm tumor in zijn buik te hebben, niet operabel, die wilde echt niet meer.
Dus ik vind het een heel lastig dilemma en in het licht van dit verhaal geef ik die mevrouw gelijk dat ze zegt, de pony geeft het zelf wel aan.
Wel vind ik dat ze dan meer had kunnen doen aan bijv de wond. En wat ze zelf zegt, beter de d.a. vaker laten komen.