Geplaatst Algemeen
Dankzij de “Hell week” (links) liep een incident tijdens een eventingwedstrijd (rechts)
met een sisser af.
Foto: Printscreen Last Frontier Farm op Instagram
Het is al heel lang een traditie op de Last Frontier Farm van Sharon White in Summit Point, West Virginia. Elke januari gaan de stijgbeugels en de teugels eraf, de longeerlijn eraan en de ruiters richten hun focus de hele week op balans en stabiliteit, met een klein beetje voltige in de mix. Deze week, met de toepasselijke naam “Hell Week” is bedacht door Jimmy Wofford, White’s leermeester sinds lange tijd. Hij test al decennialang de ruiters op durf en kracht.
Van 14-17 april was in Ocala, Florida, het Ocala International Festival of Eventing. White’s werkstudent Lea Adams-Blackmore kon daar de vaardigheden, die zij in drie jaar opgedaan heeft, goed gebruiken. Het ging mis tijdens haar springparcours op intermediate niveau, met haar paard Frostbite.
“Het is echt heel grappig, normaal ben ik erg consequent. Tot ik het mentaal even een keertje niet ben en dan doe ik iets. En kijkt Sharon mij vervolgens aan van ‘wat doe je toch raar?’,” zegt Adams-Blackmore. “En Frosty is een heel goed springpaard, hij zou nooit een fout maken. Dus als het een keer fout gaat is het over het algemeen een fout van de ruiter.”
Adams-Blackmore’s “vreemde” moment kwam bij een lijn oxer – steilsprong – oxer.
“De staanders waren nogal groot,” herinnert ze zich. “De manier waarop die gebouwd was binnen de staanders, iets daarin was erg intimiderend.”
Ondanks dat ze Frosty bij het binnenkomen van de ring een kans gaf om er even naar te kijken, voelde ze toen ze richting de hindernis reden dat de negenjarige Nederlandse warmbloed ruin (VDL Zirocco Blue-Zanna-Corland) ernaar keek.
“In plaats van hem de tijd geven en hem er rustig naar laten kijken, had ik iets van ‘Eh nee, je gaat er gewoon naar toe en laat hem liggen,’. Toen vond Frosty ergens een magisch vijfde been en wist ons eruit te redden, maar ik kwam op zijn nek terecht en duwde zo het hoofdstel over zijn oren,” zegt ze. “Maar ook toen ging hij gewoon door.”
Frosty nam vijf galopsprongen naar de steilsprong, ging er overheen en ging in nog eens vijf galopsprongen over de tweede oxer, alles zonder hoofdstel.
“Ik wist echt zeker dat ik eraf ging vallen,” zegt ze. “Er waren veel momenten dat ik dacht ‘dit is klaar nu!’ Ik zag de grond regelmatig dichterbij komen, en toen lag ik dus ineens niet op de grond.”
Maar haar deelname aan de Hell Week leerde haar instincten die het mogelijk maakten om in het zadel te blijven zitten tijdens deze moeilijke ogenblikken.
“Als ik niet aan de Hell Week had meegedaan, had ik zeker weten op de grond gelegen,” zegt ze. Het helpt je echt voor je balans en een vaste zit. Net als core stability en leren hoe je in balans blijft zonder je stijgbeugels.”
In plaats van daarna door te rijden naar de driesprong, draaide ze hem om de andere kant op en wist Frosty te stoppen om zijn hoofdstel weer om te doen. Toen ze alles weer onder controle had, reed ze het parcours uit met slechts 8 strafpunten, die werden toegevoegd aan de dressuurscore van 23.9 waarmee ze tot dat moment aan de leiding ging. Ze reden uiteindelijk nog een foutloze cross en werden uiteindelijk vierde in de Intermediate klasse.
“Het was erg goed van hem om gewoon door te springen, erg goed dat hij mij er niet afgooide, ook al verdiende ik dat,” zegt ze.
“Nadat we gefinisht waren, kwamen er heel veel mensen op mij af en vroegen of hij misschien te koop was. Nope, dit paard zal nooit verkocht worden,” voegt ze eraan toe. “We willen geen paarden verkopen die blijven springen als hun ruiter hen bijna door een oxer stuurt en dan ook nog het hoofdstel afduwt.”
Adams-Blackmore, 20, groeide op in Norwich, Vermont. Zij nam deel aan wedstrijden tot op beginnersniveau, voordat zij de toen vierjarige Frosty kocht. In 2020 voegde ze zich bij het team van Last Frontier Farm, slechts een paar dagen voor aanvang van de Hell Week. White organiseert de jaarlijkse week van intensieve training van de ruiter al vele jaren. Oorspronkelijk met Wofford als gastheer, later ging ze het zelf doen. Hoewel de week een reputatie van spierpijn heeft, concentreerde Adams-Blackmore zich op de voordelen ervan.
Ik hoorde dat het eigenlijk heel goed was om een betere ruiter te worden, je een onafhankelijke zit aan te leren en minder te vertrouwen op dingen als stijgbeugels of teugels,” zegt ze. “Je moet leren hoe je zelf je balans kunt vinden.”
Frosty en zij klommen deze winter op naar intermediate en wonnen hun eerste twee starts op dit niveau. Zij mikt nu op het CCI2*-L in Bromont (Quebec) deze zomer met als doel mee te doen aan het CCI3*-L tijdens het Tryon International (North Carolina), dit najaar.
“Toen ik hem kreeg, had hij een paar springwedstrijden gedaan, maar hij was behoorlijk onstuimig,” zegt ze. “We deden onze kennismakingsproef samen en sinds ik hem heb, ben ik de enige die hem heeft uitgebracht, we hebben samen al heel veel geleerd.”
