Geplaatst Fokkerij
Alexandro P. Foto: Bokker Amanda
In een pittoreske kleine witte hoeve aan de rand van Klarenbeek woont Tinus, ofwel Ties, Buitink. Hij werd afgelopen zomer op de Nationale Dag van het Gelders Paard uitgeroepen tot Fokker van het Jaar.
De 94-jarige fokker is net zo veelzijdig als het Gelders paard. Hij fokte een goedgekeurde tuigpaardhengst, de kampioen van de KWPN Stallion Show, een dressuurpaard dat op het hoogste niveau uitkwam en meerdere internationale menpaarden, die samen goed waren voor een hele rits aan medailles.
Alle kanten op
Toen Ties de boerderij van zijn ouders overnam, had hij een stuk of zes, zeven werkpaarden. Ties licht toe: “toen de tractor kwam, hadden die werkpaarden geen echt nut meer. Ik heb ze ingeruild tegen tuigpaarden, want ik kon niet zonder paarden en die vond ik erg mooi. Toch ben ik al vrij snel helemaal op de Gelderse toer gegaan. Waarom Gelders? Omdat je met een Gelders paard eigenlijk alle kanten op kunt: je kunt ermee mennen, een dressuurproef onder het zadel doen en zelfs een sprongetje maken. Zelf mende ik recreatief, dat stelde niet zoveel voor. Mennen deed ik met veel plezier, maar de fokkerij trok mij veel meer dan de rijderij. Ik liet ieder jaar wel een paar merries dekken. Ik wilde ieder jaar wel graag een paar veulentjes in de wei, daar kon ik echt van genieten. Voor mij was het altijd de mooiste tijd van het jaar als er een paar goede veulens in de wei liepen.”
Het succes
Het echte Gelderse succes begon toen Ties de in 1994 geboren Madolein kocht. Deze dochter van Fabricius uit de preferente keurmerrie Udolein (v. Marius) is gefokt bij Jan van Zetten uit Kesteren. Inmiddels heeft Madolein ook de predicaten preferent en keur bij haar naam staan. Haar dochter Udolein (v. Parcival) werd in 2001 veulenkampioen in de Gelderse richting. Madolein is tevens moeder van Zarino (v. Special D). Hij werd door Jeffrey Heijstek uitgebracht in de Zware Tour, waarna hij verkocht werd aan een Japanse ruiter, die er vervolgens internationaal mee uitkwam in de Lichte Tour.
Garino werd een aantal jaren later geboren. Deze Alexandro P-zoon was in 2014 de verrassing van de KWPN Stallion Show. Garino werd niet alleen aangewezen voor het verrichtingsonderzoek, maar tevens tot kampioen uitgeroepen. “Het was geweldig om dat mee te mogen maken, Garino kwam de baan in en alle mensen juichten voor hem. Toen was ik wel even heel erg trots.”
Hoogbenig en lang gelijnd
In 2003 werd uit Madolein de stermerrie Wendolein (v.Metall) geboren. “Zij werd een van mijn favoriete fokmerries. Al haar veulens waren mooi. Ik puzzelde graag ieder jaar over welke hengst het beste bij haar paste. Ik zocht altijd naar een hengst die heel goed fokte. Ik zag bij zo’n hengst graag dat hij hoogbenig en langgelijnd was, ik ben zeker geen fan van beknopte paarden. Ik zie wel graag een lange hals en een mooi hoofd, en natuurlijk moest de hengst goed kunnen bewegen. De Gelderse paarden zijn de laatste jaren moderner en dus mooier geworden, en dat vind ik een goede ontwikkeling. De toekomst voor het Gelders paard zie ik als een uitdaging, maar wel een hele mooie. Ik denk dat met hulp van enthousiaste liefhebbers het Gelders paard kan blijven groeien en steeds moderner en sportgerichter wordt. Ook als menpaard komt er steeds meer vraag naar. Minder robuust is voor mij geen probleem, want ik zie graag een luxe en chique paard, maar het moet wel echt herkenbaar een Gelders paard blijven en zeker geen rijpaard worden.”
Groot gemis
Ties ervaart het afscheid van zijn paarden als een groot gemis, maar ze hebben zijn leven wel degelijk mooier gemaakt. “Ik ben nooit getrouwd geweest; degene die ik hebben wilde, wilde mij niet en degenen die dat wel wilden, wilde ik niet. Ik had geen vrouw en dus ook geen kinderen. Wel had ik een goede kennis, Tonny Verbeek uit Eerbeek, en daarmee bezocht ik alle keuringen. Tonny is helaas al overleden. Ook leuk was dat een aantal mensen altijd even een kijkje kwam nemen als er een veulen geboren werd. Toen ik nog wat jonger was, kende ik alle bloedlijnen uit mijn hoofd. Niet alleen van mijn eigen merries, maar ook van de goede merries uit de buurt en van heel veel hengsten. Dat raak ik wel een beetje kwijt. Ik zeg altijd: ‘als je ouder wordt, is vergeten het enige dat beter gaat’. Stel dat ik mijn leven nog een keer mocht overdoen, dan nam ik meteen weer Gelderse paarden”, besluit de Fokker van het Jaar.
