Geplaatst Mijn nicht:
Ik denk dat er in Nederland iets heel erg goed mis is met de basis van de paardensport. Met name in de dressuur- en westernsport. Het draait allemaal om een stang&trens, hard spinnen, mooie appuyementen en weet ik wat allemaal.
Iedereen moet in één wedstrijdseizoen minstens drie klassen zijn gepromoveerd en daarbij wordt elk hulpmiddel ingeschakeld.
Velen rijden met hun dure paard (want ja, met een vuilnisbakje kom je nergens, lang leve de jurysport) de meest ingewikkelde oefeningen, maar ik denk dat er maar weinig paarden zijn die daarentegen stil staan bij het opstijgen (bij wijze van).
Mijn reactie:
Triest dat het niveau van de westernsport in NL zo laag blijkt te liggen. Weinig kennis leidt tot onkunde. Onkunde schaadt. Dit geldt inderdaad ook voor de andere takken van paardensport. Naar hulpmiddelen wordt vervolgens te snel gegrepen, dat ben ik helemaal met je eens. Dit tast de sport aan, en eigenlijk zouden de dressuur-, spring-, en westernruiters eens naar andere takken van sport moeten kijken en van elkaar WILLEN leren. Bijvoorbeeld naar western buiten de landgrenzen, maar ook niet te vergeten de eventing. Ook deze tak van sport wordt vaak verguisd, maar ik ben van mening dat dit de meest natuurlijke sport voor de paardjes is (hoewel er tegenwoordig ook indoor-crossen te rijden zijn, waar ik niets van snap) en de mentaliteit onder de ruiters is goed (onderling, maar ook naar hun paard).
Het is maar of je ervoor open staat. Het lijkt mij leuk om ook eens wat van de westernbasis te leren, om maar een voorbeeld te geven, want ik weet er niets van. De kanten die me ervan aanspreken zou ik gebruiken / toepassen in mijn eigen rijden/omgang met de dieren, hetgeen me niet aanspreekt, zou ik links laten liggen.
Mijn nicht:
Wat je zegt: leer van elkaar en sta open voor andere ideeën, daar leer je het meeste van. Ook ik heb in het verleden de westernsport veroordeeld. En de eventing daar had ik ook een idee over. Maarja, als jij het doet zal het wel goed zijn, denk ik dan. Maar de Hollanders zijn volgens mij ook hardleers. Neem Anky, die verdiept zich in de westernsport, maar daar hoor je nooit iemand over.
Ikzelf tot slot:
Overdreven zachtaardigheid vind ik persoonlijk trouwens ook een vorm van onkunde, en dus schadelijk. Ik zie het liefst iets er tussenin; eerlijk en consequent optreden (directe actie-reactie op gewenst èn ongewenst gedrag. Deze reactie hoeft niet altijd poeslief te zijn. Ook ik geeft wel eens een flinke trap of ruk zolang er geen angst in het spel is, maar er sprake is van regelovertreding
). Dit geeft duidelijkheid, duidelijkheid biedt veiligheid, veiligheid biedt zelfvertrouwen aan het paard.Daarbij komt dat ik en mijn nicht een sterke voorkeur hebben voor paardenmensen, en in mindere mate met mensen met paarden.
De eerste groep staat vaker open voor andere invalshoeken en verdiepen zich in het paard, kennen hun gedrag. Gezegd moet worden dat deze groep soms ook behoudend kan zijn.
De tweede groep heeft er van alles voor over om aan het ideaalplaatje te voldoen. Helaas groeit deze laatste groep de laatste tijd (decennia denk ik) waardoor de onkunde en dus het paardenleed toeneemt.
Onder onkunde versta ik tevens: het individueel houden van paarden, veel op stal, weinig tot geen ruwvoer, teveel krachtvoer enz. Leer als ruiter meer naar jezelf te kijken en wijt niet alles aan je paard. Misschien ligt het wel aan jezelf…
En durf toe te geven dat ieder gezond paard best naar het Z te rijden is (wat ik best geloof), maar dat de ruiter misschien niet de capaciteiten in huis hebt om dit eruit te rijden…..
Zonde dus, dat je, als je een matige ruiter bent een paard voor de mooi wil kopen voor véél geld, terwijl je die zelf niet eens tot zijn maximale kunnen kunt rijden. Koop dan een leuk basispaard, hoeft zeker niet lelijk te zijn, bespaar je geld voor vele extra lessen, om maar een voorbeeld te noemen.
Ook het niet opvoeden van een paard dat van nature niet geschikt is als leider, vind ik sneu. Als paardenmens heb je de verantwoordelijkheid voor je paard, welke je ook dient te nemen. Wanneer een paard alles maar mag en niets hoeft, kan dit het dier erg verwarren en onzeker maken.
Kortom: Zorgt deze trend ervoor dat de basis van de paardensport aan het afbrokkelen is?
We willen deze discussie breder trekken en jullie mening erover horen. De hierboven gevoerde discussie is niet per-sé de waarheid, maar een start om onze mening beter te kunnen funderen of om in te zien dat wij ongelijk hebben!
Het hoeft niet zachtzinnig te gaan, maar wel onderbouwd!
Dus, hoe denken jullie hierover?
