...en dan bedoel ik STEIL!
Daarbij zijn twee ´stromingen´ in techniek.
1. de ruiter compenseert voor de hellinghoek en blijft zelf soort van verticaal ten opzichten van de horizon rijden
2. de ruiter blijft op het paard zitten, correct ten opzichte van de brond waarop gereden wordt

In zijn boek ´In Search of a Wild Brumby´ schrijft Michale Keenan ´naar beneden over de ruwste en oneffen ondergrond alsof je op een horizontaal engels gazon rijdt´.... maar daar kan ik nog steeds alle kanten op want dat gaat vooral over de balans, het onafhankelijk blijven zitten en níet corrigeren.

Een voorbeeld van 1. is de poëzie in woord en beeld van verfilmd gedicht
http://www.youtube.com/watch?v=fs_-DKUi ... ed&search=
Het voordeel van deze stijl is dat de ruiter makkelijk het evenwicht kan bewaren. Instinctief de eígen balans in evenwicht met de zwaartekracht behoudt.
Het nadeel is dat er geen contact meer is met het paard, geen hulpen gegeven kunnen worden en de achterhand naar beneden wordt gedrukt terwijl die door de helling juist het hoogste is.

Voorbeelden van 2. staan het boek ´The Caprilli Papers´ en in boeken van voor WOII. Vooral de cavaleristen laten studies in steil(bb) zien. Logisch want in de voetsporen van Caprilli.
Voordeel van deze stijl is onveranderd contact met het paard en dus normale communicatiemogelijkheid door het behoud van de daarvoor correcte zit.
Nadeel is dat het enórm moeilijk is want tegennnatuurlijk omdat niet meer in evenwicht met de zwaartekracht gereden wordt.

Wat mij opvalt is dat ik in hedendaagse boeken bijna uitsluitend 1. tegenkom en dat het ook zo wordt aangeleerd.
Met ´The Man from Snowy River´ als droombeeld ben ik met die techniek aan de gang gegaan. Lukte me op een gegeven moment heel aardig om een lange steile helling van tegen de 100% af te denderen (nee, niet bij benádering in staat om dan ook nog te springen). De valkuil is dat dit allleen werkt zolang je momentum houdt en hooguit flauwe bochten maakt. Afremmen of een gangwisseling kan alleen beneden op het weer vlakke of ten koste van stuiterend aan de teugels hangen. Voor mij een NoNo.

Inmiddels rij ik na een moeizaam proces steeds meer volgens volgens 2. http://www.mijnalbum.nl/Foto-V6DJCYJI.jpg
maar.... ik heb bewondering voor het lef van de militairen van de Caprilli-fotos, want in galop ontbreek mij daaraan óf aan vaardigheid.

Wie doet wat, waarom en met welke ervaringsles(sen)? Let wel: steíle hellingen!

hc