Bokt.nl

zitake schreef:

Ik zal het anders een keer proberen in te scannen. Het gaat oa over het feit of het paard nu schuimt doordat het niet kan slikken of door de stress,... Er zijn proeven gedaan, en men heeft ook uitgezocht wanneer een paard een verhoogde speekselproductie heeft.

Citaat:

Klopt het dat een paard met een bit moeilijker kan slikken?
Wanneer er iets in de mond ligt, dan volgt automatisch de reflex van speekselvorming en daardoor vaker (moeten) slikken, waarna ook de reflex van kauwen en/of sabbelen volgt.
Het bit alleen al zorgt voor speekselaanmaak. Om dit speeksel weg te werken, moet het paard (vaker) slikken en dan volgen ook de kauw- en/of sabbelbewegingen. En aangezien er van het paard arbeid gevraagd wordt, en eten en arbeid (en ook vluchten) tegelijkertijd niet samengaat, kan het speeksel niet snel genoeg weggeslikt worden. Tegelijkertijd blijft het paard ondertussen op het bit sabbelen of kauwen, en hierdoor kan het aanwezige speeksel gaan schuimen. Schuimen is lastiger weg te slikken dan speeksel, omdat het vrij dik en kleverig is.
Al met al wordt het voor een paard tijdens het rijden dus wel lastiger om het speeksel en het schuim weg te slikken. Uit de studie van Hilary Clayton over bitten blijkt ook wel dat paarden met bitten kunnen slikken, maar dat de mate waarin ook afhankelijk is van het soort bit.


Wat is nu eigenlijk "schuimen" en wat betekent het?
Schuim in en rond de paardenmond toont aan dat het paard zijn kaken beweegt, terwijl hij niet aan het eten is. Het speeksel wordt deels doorgeslikt en deels "opgeklopt".
Speeksel bestaat grotendeels uit eiwit. Eiwit stolt door het kauwen op dezelfde manier als door opkloppen, wat we doen als we een toetje maken met opgeklopt eiwit. Door het roeren en kloppen wordt het eiwit stijf: het wordt witter en gaat schuimen.
Het bit alleen al zet een paard aan tot kauwen en daarmee tot schuimen. Daarvoor hoeft het niet eens "aan de teugel" te lopen. Bepaalde bitmaterialen zorgen voor meer schuim dan andere. Dit is de simpele reden waarom paarden met een bit over het algemeen meer schuim aanmaken dan paarden met een bitloze optoming. Daarnaast zijn veel paarden geneigd om op het bit te gaan kauwen, bijten of sabbelen, hetgeen ook weer extra speekselvorming tot gevolg heeft (zie hierboven het zgn. "opkloppen"). Dat kauwen kan gebeuren puur uit plezier, maar ook uit ongenoegen.
Schuim is bij een paard dus geen bewijs van nageeflijkheid of losgelatenheid. Ook geeft het geen uitsluitsel over spanning of ontspanning; hiervoor zul je toch echt goed naar het paard zelf moeten kijken en goed voelen hoe je paard aanvoelt (spierspanningen in het lichaam, spierspanning in de keel, kaken, neus en mond, uitdrukking in de ogen, stand van de oren, etc.).
Schuim heeft ook niet onvoorwaardelijk met goed rijden te maken. Schuimen is geen teken van dat het bit aangenomen wordt, of dat het bit goed zou passen, of dat het bit als aangenaam ervaren wordt, of dat er "goede arbeid" wordt verricht of wat dan ook in die richting. Schuimen is een simpel gevolg van overvloedig speeksel wat niet op tijd weggewerkt kan worden.

Urielle schreef:

Interessant hoor Arabesk. Mijn vierjarige schuimt nl. niet als hij er net niet helemaal door is. Voor de buitenstaander oogt hij nageeflijk maar hij probeert soms net iets vast te houden in de kaak. Is hij daar los, dan krijgt hij een schuimmondje. En zowel 'vast' als 'los' is hij hard aan het werk. Gewoon een stukje praktijkervaring.
Er zit een groot verschil tussen kwijl en schuim en daar wordt blijkbaar in je artikel niet naar gekeken.

Inge_ schreef:

Mijn paard loopt bitloos veel meer ontspannen en schuimt dan niet als ik hem rijd. Als hij door een ander meisje wordt gereden met bit, schuimt hij wel en loopt zichtbaar minder ontspannen.

Katja schreef:

Waarom gaat 1 van de paarden die ik train dan ook schuimen als hij los (zonder iets aan zijn lijf) om me heen werkt en loslaat in de bovenlijn? Lijkt me toch dat het dan positief is.
Verder heb ik precies dezeldde ervaring als Urielle, als ze net niet loslaten en gespannen zijn schuimen ze niet (of minder) dan dat ze helemaal lekker door het lijf lopen.