Bokt.nl

Norway_girl schreef:

of rommel je zelf wat aan en lees je boeken?

ART_UMA schreef:

Norway_girl schreef:

of rommel je zelf wat aan en lees je boeken?

Boeken lezen heeft natuurlijk niets met (zelf) aanrommelen te maken, rommelen is eerder het gevolg van gebrek aan kennis.

Per definitie rijdt haast iedereen met een eigen paard het grootste gedeelte van de training alleen, en dan is het eigenlijk verwonderlijk hoe weinig kennis ruiters in z'n algemeenheid hebben van africhten. Africhten of het aanleren van iets 'nieuws' aan je paard is feitelijk de basis van alle rijerij en tja dat leer je jammer genoeg niet op een manege, waar de focus ligt op het aanleren van vaardigheden bij de ruiter.

Of het bij een bepaalde methode past weet ik niet, maar ik heb wel een paar principes (in willekeurige volgorde) waar ik me aan wil houden:
-Eerder VW-NW dan diep (en achter de loodlijn)
-Licht contact met de mond van het paard
-Veel reactie op weinig inwerking
-Geen hand bij been en andersom
-Ruiter doet zo min mogelijk, hulpen eigenlijk alleen als er een verandering plaats moet vinden.

en zo zijn er nog wel meer (als ik het zo lees ben ik eigenlijk een luie ruiter, paard moet het eigenlijk haast vanzelf doen )

joyce B schreef:

Ik rijd veel laag en stel ze dan meer of minder rond in, maar niet heel kort met neus op de borst, gewoon zo laag dat ze lekker over de rug gaan lopen, ontspannen en ik kan rijden.
Gaat het heel lekker dan neem ik ook stukken oprichting mee.
Soms rijd ik wat vaker onder het tempo, anderen rijd ik wat steviger door, en het kan ook van dag tot dag verschillen met de bui van een paard (is ie haastig, of juist wat traag) Maar alles gaat op gevoel.
Het paard moet me een goed gevoel geven. Van reactie op je been, doorvloeiend door het lijf naar een soepele, verende, lichte aanleuning. En hoe je dat gevoel kunt bereiken verschilt wel wat per paard dus ik ga niet voor 1 standaard manier van rijden, maar probeer uit te vinden wat het beste voelt bij dat paard en op dat moment.

Maar... Tot op bepaalde hoogte!
Rijd ik een paard waarmee ik moet "knokken" om hem zover te krijgen dat hij mee gaat werken, dan is de lol er snel af en heb ik er geen zin meer in

Ik zoek dus eigenlijk ook meer het paard uit wat bij mijn (zachte, geduldige) karakter past , dan dat ik mijn rijden drastisch zal veranderen voor een paard.
Ik houd van lieve, gevoelige, meewerkende paarden, liefst wat onderdanig, soepel, beetje vlug en looplustig.
Ik heb liever tien x een iets andere (overdrevene) reactie dan ik bedoeld had, omdat het paard met je mee wil denken en werken, maar de communicatie er nog niet helemaal is, dan dat je super streng en consequent moet rijden om en goede reactie te krijgen en je anders gewoon geen reactie, of zeer lauwe reactie krijgt...
Lui, dominant en dwars, wat je moet overtuigen dat iets echt moet, is niets voor mij...