Askja schreef:Het is een gevoelige kwestie. Het is niet leuk om om je uiterlijk veroordeeld te worden. Het is niet leuk om als stevige vrouw (mannen hebben hier nog steeds minder last van) constant geconfronteerd te worden met het schoonheidsideaal van fitgirls en killer bodies. Body positivity is dus prima en waardevol, mits het niet doorslaat naar ongezond dik als rolmodel (net als een skinny vel over been modellenlook als rolmodel ongezond en onwenselijk is).
Maar een paard heeft geen keuze inzake wie er op zijn rug gaat zitten.
Een ruiter die begaan is met het welzijn en welbevinden van zijn/haar paard zorgt dus m.i. voor een goede fysieke conditie en een goede balans. Dat betekent dat je je gewicht in de gaten houdt, werkt aan je fysieke conditie in de breedste zin, en dat je blijft investeren in een optimale zit en balans. Je hoeft daarvoor geen afgetrainde topatleet te worden, en een wasbordje hoef je ook niet te hebben (liever niet zelfs want overmatige ontwikkelde abs belemmeren juist een goede houding en balans), maar bewust werken aan je conditie, souplesse, core stability en lichaamsbewustzijn is wel aan de orde.
En wat dat betreft geldt m.i. hoe meer jij van je paard vraagt, hoe hoger je de lat wat dat betreft ook voor jezelf moet leggen. Ik zie dan overigens liever een wat meer 'curvy' peer-type dan iemand met dunne benen maar een zwemband, slappe buikspieren en daardoor een slechte balans en houding - los van het gewicht.
Gewicht is gewoon simpel: te zwaar is te zwaar, punt. Ik vind zelf 80-85 kg de grens voor een sterk, goed getraind paard type gewichtsdrager en voor andere, minder sterke en/of stabiele paarden minstens 10 kg minder, afhankelijk van het paard (logisch). Bij de grensgevallen hangt het ook af wat er van het betreffende paard gevraagd wordt. Te zware springruiters vind ik bijvoorbeeld echt not done, en in de IJslanderwereld heb ik ook wel combi's in de baan gezien die pijn deden aan mijn ogen vanwege de verhouding ruiter-paard, zeker omdat ik heel goed weet hoe groot de belasting voor het paard is tijdens een gangenproef. Maar een rustige staples of -rit is al een stuk minder belastend en kan m.i. incidenteel wel met een wat te zware ruiter (zelf heb ik geen te zware lesklanten dus die afweging hoef ik sowieso niet te maken).
Het lastige vind ik persoonlijk om ruiters aan te spreken op overgewicht. Hoe doe je dat zonder iemand te kwetsen, of in de verdediging te dringen? Zeker als het iemand met een eigen paard betreft, wanneer ben je dan in de positie om er iets van te zeggen? Niet snel, denk ik. Het is dat in de eerste plaats de eigen keuze en verantwoordelijkheid van de ruiter.
Die kledinglijn voor curvy ruiters lijkt me overigens geen probleem. Curvy wil immers nog niet zeggen dat je te zwaar bent voor je paard.
Kijk met deze benadering heb ik geen problemen, maar je slaat de spijker op zijn kop door te zeggen veroordeeld worden om je uiterlijk. dat heb ik meerdere malen meegemaakt, helaas . Vaak waren dat grote monden met weinig diepgang en dat is ook een tekortkoming alleen die zie je niet meteen!
Geplaatst: 14-05-21 14:26 
sterker nog, ik draag alleen een paardrij broek als ik echt ga rijden, anders heb ik mooi een comfortabele jogging broek aan. 
