Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-11-20 19:15

Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst door de TopicStarter : 23-11-20 19:15

Dit is geen discussie over al dan niet klassiek/moderne rijkunst kiezen, maar puur een vraag voor mensen die ook over zijn gegaan van modern naar klassiek en hoe zij er in staan!

Ik ben van moderne naar klassieke rijkunst over gegaan en ben hier dolgelukkig mee.
Ik gebruik geen bijzetteugels, geen dwang, "vraag" mijn paard niet in een houding maar leer hem zijn lijf correct gebruiken zodat hij uit zichzelf die houding op zoekt. We doen veel zijgangen in stap en pas als die correct zijn proberen we ze in draf. Vanuit de SB leert mijn paard zichzelf dragen, buiging, schoudercontrole, allemaal heel belangrijke dingen. Ook werken we altijd met de nek als hoogste punt en een mooie, open houding.

Het is vragen in plaats van mijn paard in een bepaalde houding willen werken en ik merk dat mijn paarden het onwijs fijn vinden, beter hun best doen, losser door hun lijf gaan en dat er elke dag vooruitgang zit in hun lichaamsgebruik, onze samenwerking en de reactie op de fijne, kleine hulpen.

Kortom, ik ben er echt wel heel blij mee en zou het ook niet anders willen zien.

Maar;

Ik ben competitiegericht, resultaatgericht, onwijs ambitieus en als ik mensen om me heen zie waarbij het jonge paard al in de ronde houding gaat, dan ga ik toch twijfelen, baal ik ervan dat wij niet zo snel gaan en zou ik bijna toch weer harder gaan pushen. Niet goed, dat weet ik want ik weet dat we op de goede weg zijn.
Toch zit er het plaatje in mn hoofd van een keurig over de rug gaand en in de aanleuning gaand paard en zolang ik dat beeld nog niet terug zie, heb ik het gevoel dat we niet vooruitgaan. Dan ga ik balen van mezelf, twijfelen of ik wel het goede doe, wil ik harder pushen, meer rijden, meer werken en ga zo maar door.

Soms betrap ik mezelf erop dat ik toch een ophouding maak als het paard met zn hoofd iets hoger wil, dat ik hem toch onbewust rond wil maken ipv te accepteren dat hij die houding fysiek nog even niet zo goed vol kan houden. Gewoon puur uit gewoonte.

Ik heb overigens voornamelijk jonge paarden, waarbij dat "plaatje" voorlopig dus nog niet aan de orde is. Verder heb ik minstens 4 lessen in de week, met mijn eigen paarden, van de beste instructrice die Namibie te bieden heeft.

Wie is er ook omgegaan van het een naar het ander en moet zijn/haar brein hertrainen op wat goed is en wat niet goed is? Jezelf vertellen dat je de langzame weg neemt ipv de snelle en dat je paard met goed lichaamsgebruik veel verder komt dan simpel in een krulletje voorwaarts gaan.
En hoe ga je daarmee om?

**Geplaatst**: 23-11-20 19:24

Geplaatst: 23-11-20 19:24

Ik zie het als een uitdaging !
Kan ik op mijn manier, waar ik achter sta daar ook komen ? Ja, maar het duurt wat langer, voordeel ? Mijn paard kan dit als 20 jarige nog omdat hij heeft geleerd zijn lijf goed te gebruiken. Vergis je niet, een paard kan heel simpel ‘rond’ lopen, maar dat maakt hem nog niet correct nageefelijk en in een goede balans.

Het gaat er niet om dat het paard in oprichting loopt, het gaat erom dat op dat moment in zijn opleiding en training het paard zijn evenwicht naar de achterhand kan verplaatsen en vanaf daar zichzelf kan oprichten

Edit, ik was nog hier klaar

Het is zeker lastig omdat je het idee krijgt te langzaam te gaan, maar een goede basis is 200x zo waardevol als een 5 jarige die schouderbinnenwaarts kan, maar niet op zijn eigen benen loopt.

Het is lastig, focus op je eigen waarde die jij belangrijk vind.

**Geplaatst**: 23-11-20 19:29

Geplaatst: 23-11-20 19:29

Dit is zo herkenbaar. En zo frustrerend. Ik probeer me maar vast te houden dat als alles klopt het gevoel ook zoveel fijner is dan wanneer ik het op de 'snelle' manier wil doen. En mijn paard is zoveel blijer en wil het zoveel liever voor me doen. Het is gewoon de blik in de ogen die compleet veranderd is.

Het scheelt dat ik vrienden heb die op dezelfde manier rijden en als je dan ziet waar je uiteindelijk naartoe werkt is dat wel motiverend. Maar soms in een zwak moment is het weleens moeilijk, ook omdat die moderne manier er zo ingebakken zit.

@Faunty: De allereerste oefening die we aan de hand én onder het zadel rijden is schouderbinnenwaarts. Niet de 'perfecte' sb op 3 sporen, maar wel controle van de schouder, onderbrengen van het binnenachterbeen. Vanuit die schouderbinnenwaarts kan je alle andere oefeningen gaan rijden, maar dat is echt de allereerste basis (ook voor controle van je paard, bij spanning zet je hem in en en je lost eigenlijk al je problemen op :')

).

**Geplaatst**: 23-11-20 20:14

Geplaatst: 23-11-20 20:14

goldenarrow schreef:
Dit is zo herkenbaar. En zo frustrerend. Ik probeer me maar vast te houden dat als alles klopt het gevoel ook zoveel fijner is dan wanneer ik het op de 'snelle' manier wil doen. En mijn paard is zoveel blijer en wil het zoveel liever voor me doen. Het is gewoon de blik in de ogen die compleet veranderd is.

Het scheelt dat ik vrienden heb die op dezelfde manier rijden en als je dan ziet waar je uiteindelijk naartoe werkt is dat wel motiverend. Maar soms in een zwak moment is het weleens moeilijk, ook omdat die moderne manier er zo ingebakken zit.

@Faunty: De allereerste oefening die we aan de hand én onder het zadel rijden is schouderbinnenwaarts. Niet de 'perfecte' sb op 3 sporen, maar wel controle van de schouder, onderbrengen van het binnenachterbeen. Vanuit die schouderbinnenwaarts kan je alle andere oefeningen gaan rijden, maar dat is echt de allereerste basis (ook voor controle van je paard, bij spanning zet je hem in en en je lost eigenlijk al je problemen op ).

Zeker is schouderbinnenwaarts een super oefeningen die je ook in de basis gebruikt ! Een beetje verkeerd gekozen in mijn voorbeeld, ik doelde meer op het uitvoeren van een ‘trucje’ schouderbinnenwaarts die niet correct wordt gereden omdat het paard het simpelweg nog niet kan. Een schouderbinnenwaarts waarbij het binnenvoorbeen vliegt, en de beide achterbenen bij wijze van spreke 3 meter achter het paard aankomen, omdat hij helemaal nog niet in staat is op deze manier te bewegen en zijn balans te houden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-11-20 20:21

Geplaatst door de TopicStarter : 23-11-20 20:21

faunty schreef:
. Vergis je niet, een paard kan heel simpel ‘rond’ lopen, maar dat maakt hem nog niet correct nageefelijk en in een goede balans.

.

Hier ben ik me zeker van bewust! Maar op het eerste gezicht lopen die jonge paarden wel een proefje rond en zijn al lekker bezig, terwijl ik met die van mij me eigenlijk nog niet op wedstrijd durf te vertonen.

Ik weet dat het tussen mn oren zit, maar ik vind het zo moeilijk om mezelf af te remmen. Dat had ik al toen ik nog "modern" reed en dus "sneller" ging, maar nu duurt het wat langer en word ik nog ongeduldiger

Overigens heb ik eigenlijk als ik rij vaak wel het onwijs het gevoel dat we elke keer vooruit gaan. Mijn ene paard is super slim en pakt alles op wat ik hem aanbied, het werken is zo leuk en zo fijn. Maar als ik dan een filmpje terugkijk denk ik, nou, zo fijn als het voelt, zie je er eigenlijk niet aan af.
Dat stomme stemmetje in mn hoofd en de neiging om jezelf te vergelijken met anderen...

Ik vind het fijn te horen dat jullie dit soms ook hebben. Ik heb de paarden aan huis, dus behalve met mn instructrice en af en toe een vriendin die langs komt, heb ik niet zoveel te sparren, maar ook geen pottekijkers die vinden dat het anders en sneller moet.

Wie weet kunnen we elkaar af en toe helpen herinneren waar we het voor doen, als er mensen zijn die daar behoefte aan hebben.

Ik wil eventueel best met de billen bloot met een filmpje

**Geplaatst**: 23-11-20 21:09

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 23-11-20 21:09

Ik rij nu niet zo heel veel meer, gezien mijn merrie drachtig is (en die is meestal vanaf oktober dusdanig dik dat mijn zadel niet meer past

En ze is nogal de prinses op de erwt, dus dat laat ze merken ook).

Maar ik heb wel nog genoeg filmmateriaal om te laten zien als daar interesse in is. Het is echt de allereerste basis dus er zitten hele mooie stukken in, maar ook stukken waarbij je je ook afvraagt wat ik in godsnaam aan het doen ben

**Geplaatst**: 28-11-20 00:05

Geplaatst: 28-11-20 00:05

Ik lees een bericht van een naar mijn idee hele gemotiveerde amazone! Je bent alleen erg zoekende is mijn idee en dat is ook hartstikke logisch. Volgens mij zijn we dat op dit forum allemaal (geweest). En dat is ook het mooie van paardrijden, 100e wegen die naar Rome leiden en je kunt zelf kiezen welke weg je pakt.
Ik ben zelf ook enorm zoekende geweest en heb van diverse mensen les gehad, klassiek, modern, NH, AR, je noemt het maar

Voor mij was een ding overal enorm vaag, hoe kan ik mijn paard nou in een normale aanleuning rijden en wat is een normale aanleuning eigenlijk?
Naar mijn idee ben jij ook zoekende naar dat. Je spreekt over het 'plaatje' wat je eigenlijk wilt maar ik lees ook verafschuwing naar dat plaatje. Dat je zo eigenlijk helemaal niet wil rijden. Ik heb even stukjes uit je post gequote en daar geprobeerd om antwoorden op te geven. Misschien helemaal niet wat je zoekt maar ach, wellicht vind een ander het dan wel interessant, of misschien niemand maar ik doe toch een gok

Ik zal het ondersteunen met wat eigen beeld materiaal misschien dat het dan duidelijker is wat ik bedoel.

Iriscope schreef:
Ik ben van moderne naar klassieke rijkunst over gegaan en ben hier dolgelukkig mee.
Ik gebruik geen bijzetteugels, geen dwang, raag" mijn paard niet in een houding maar leer hem zijn lijf correct gebruiken zodat hij uit zichzelf die houding op zoekt. We doen veel zijgangen in stap en pas als die correct zijn proberene ze in draf. Vanuit de SB leert mijn paard zichzelf dragen, buiging, schoudercontrole, allemaal heel belangrijke dingen. Ook werken we altijd met de nek als hoogste punt en een mooie, open houding.

Ik vind dit een beetje onduidelijk. Je zegt dat je je paard niet in een houding zet maar zelf zijn lijf correct wil laten gebruiken. Hoe weet jouw paard hoe hij zijn lijf het beste kan gebruiken? Buiten in de wei gebruikt hij zijn lijf ook heel functioneel, is dit ook de houding die jij met het rijden wil?
Een paard kan geen keuze maken in deze dus moeten wij dat doen. Als je een paard traint is het dus aan ons de taak het paard juist wel naar een gewenste houding toe te rijden. Uiteraard is dit per leeftijd/africhtingsgraad anders maar wat we willen is een paard die in balans loopt met een ontspannen bovenlijn van achter naar voren. En dat kun je niet krijgen door je paard 'zelf opzoek te laten gaan naar een correcte houding'.
Als ik mijn paard rij dan geef ik hem aanleuning, dwz ik hou mijn handen bij het zadel en ik sluit mijn hand om de teugel (denk dus wel aan een bijzet teugel). Hiermee geef ik mijn paard een kader hoe lang hij mag worden in zijn lijf. Ik drijf mijn paard vanuit het achterbeen naar mijn hand. Op het moment dat hij mijn hand 'aanneemt' ontspan ik maar laat ik mijn hand nog steeds staan waar ik hem had. Als ik namelijk het 'kader' (mijn hand) naar voren ga doen kan er nooit aanleuning ontstaan. Aanleuning is eigenlijk de energie die je opwekt met je been opvangen in je hand, je paard ontspant op je hand/geeft na, hierdoor ontstaat een ontspanning in de bovenlijn en dat moet je als ruiter onderhouden door in dat kader wat jij aan geeft te blijven rijden. Als je je hand naar voren gaat doen op het moment van nageven verlies je de energie die je er in stopt en heeft je paard geen kader om in te bewegen. Dat kader is juist belangrijk om aanspanning te krijgen in het lichaam, deze aanspanning zorgt er voor dat je paard sterker en soepeler kan worden. Het doel van de dressuur!

Iriscope schreef:
Het is vragen in plaats van mijn paard in een bepaalde houding willen werken en ik merk dat mijn paarden het onwijs fijn vinden, beter hun best doen, losser door hun lijf gaan en dat er elke dag vooruitgang zit in hun lichaamsgebruik, onze samenwerking en de reactie op de fijne, kleine hulpen.

Kortom, ik ben er echt wel heel blij mee en zou het ook niet anders willen zien.

Er zit een heel groot verschil in trekken en in een houding dwingen dan een kader aangeven waar je paard in mag bewegen. Als je een paard longeert met een juist afgestelde bijzet teugel zal je zien dat je paard daardoor ook losser en fijner gaat bewegen.
Je moet niet bang zijn om opzoek te gaan naar verbeterpunten in het lijf van je paard. Als je een paard hebt die enorm tegen de hand is moet je een weerstandbiedende hand kunnen bieden om het paard te leren dat ontspanning in de bovenlijn is wat we willen. Als je een paard hebt die achter de teugel komt moet je ook een weerstandbiedende hand kunnen bieden en een been die naar die hand toe rijdt maar tegelijkertijd ook een hand die de energie bewaard zodat het paard 'tegen het bit komt' en leert het bit aan te nemen ipv zich te onttrekken. Heb je een paard die enorm in de hand hangt moet je begrijpen dat een paard dit niet met zijn mond doet maar dat het paard met zijn schouders als het ware de grond in loopt en dat je het paard moet leren zichzelf te dragen in de schouders. Ook dat doe je allemaal met deze weerstandbiedende hand. Deze hand staat namelijk stil en sluit en ontspant wanneer het nodig is. Deze hand stoort het paard niet maar laat het paard ook niet 'zoeken naar de juiste houding'. Het paard gaat deze houding namelijk nooit langdurig vinden als wij hierin het paard niet begeleiden.

Iriscope schreef:
Maar;

Ik ben competitiegericht, resultaatgericht, onwijs ambitieus en als ik mensen om me heen zie waarbij het jonge paard al in de ronde houding gaat, dan ga ik toch twijfelen, baal ik ervan dat wij niet zo snel gaan en zou ik bijna toch weer harder gaan pushen. Niet goed, dat weet ik want ik weet dat we op de goede weg zijn.
Toch zit er het plaatje in mn hoofd van een keurig over de rug gaand en in de aanleuning gaand paard en zolang ik dat beeld nog niet terug zie, heb ik het gevoel dat we niet vooruitgaan. Dan ga ik balen van mezelf, twijfelen of ik wel het goede doe, wil ik harder pushen, meer rijden, meer werken en ga zo maar door.

Soms betrap ik mezelf erop dat ik toch een ophouding maak als het paard met zn hoofd iets hoger wil, dat ik hem toch onbewust rond wil maken ipv te accepteren dat hij die houding fysiek nog even niet zo goed vol kan houden. Gewoon puur uit gewoonte.

Wat is een mooie ronde houding voor jou? En waarom vind je dit wel mooi om te zien maar wil je niet zo rijden? Hoe ontstaat volgens jou deze mooie ronde houding?
Voor mij toont een goed gaand paard als ontspannen, ontspannen in de bovenlijn, ontspannen in zijn hoofd. Een paard die de hand volgt en aanspant in zijn lichaam (afhankelijk leeftijd/africhting) maar ook bij een 3 jarige kun je al aanspanning zien. Een paard netjes in de aanleuning rijden is helemaal niet zo moeilijk als je het voor jezelf ook niet te moeilijk maakt. Ik denk dat longeren met een bijzet teugel voor heel veel mensen echt een eye opener zou zijn. Kijk eens hoe snel een paard aanleuning zoekt op die teugel, ontspannen is in het lijf en ontspannen is in de aanleuning. Puur omdat een bijzet teugel maar 1 ding doet, een kader aangeven waarin het paard moet bewegen en daarop moet het paard ontspannen in de bovenlijn en actief zijn in de onderlijn (benen, buikspieren etc). Ik ken geen een paard die niet netjes naar een bijzet teugel toe loopt en eigenlijk willen we dat effect ook in de zadel evenaren. En dat kan alleen als wij hetzelfde te werk gaan. Stil zijn met je gesloten hand, op dezelfde plaats en het paard daar met je been naar toe rijden, de energie vang je op met hand en die hou je in het lichaam. Heel veel mensen maken de fout dat op het moment dat het paard nageeft op de hand dat ze de hand naar voren steken. Dan heb je nog 3 sec een fijne aanleuning en kun je weer opnieuw beginnen want je haalt het hele kader voor je paard weg en dus kan het paard niet meer 'in de aanleuning gaan'.

Iriscope schreef:
Ik heb overigens voornamelijk jonge paarden, waarbij dat "plaatje" voorlopig dus nog niet aan de orde is. Verder heb ik minstens 4 lessen in de week, met mijn eigen paarden, van de beste instructrice die Namibie te bieden heeft.

Wie is er ook omgegaan van het een naar het ander en moet zijn/haar brein hertrainen op wat goed is en wat niet goed is? Jezelf vertellen dat je de langzame weg neemt ipv de snelle en dat je paard met goed lichaamsgebruik veel verder komt dan simpel in een krulletje voorwaarts gaan.
En hoe ga je daarmee om?

Waarom is bij jonge paarden het 'plaatje' niet aan de orde? Een jong paard moet maar 1 ding leren en dat is ontspannen naar de hand toe lopen. Zodra een paard dat kan (en dat kun je binnen no time voor elkaar hebben) ga je met die aanleuning met het paard aan het werk. Juist een 3 jarige moet leren in de aanleuning te lopen, wanneer moet hij het anders gaan leren? Je wilt dat lichaam vanaf de eerste dag al verbeteren, sterker maken, leren ontspannen en aanspannen en zonder aanleuning gaat dat gewoon niet. Dan ga je problemen creëren zoals het wegdrukken van de rug of de hand niet aan willen nemen. Dat is vele male slechter voor een jong paard.

Hier zit ik op een 3 jarige. Je ziet verschillende posities in de aanleuning. Dat komt omdat een 3 jarige natuurlijk nog niet stabiel is maar ik wil iedere keer maar een ding en dat is dat hij naar die hand toe loopt. En de ene keer komt hij er dan want achter en de andere keer komt hij er weer wat over maar dat is een proces wat je aan het verbeteren bent en dat kan alleen door iedere keer je vraag je blijven stellen en te belonen bij het juiste antwoord van je paard.
Waarschijnlijk allemaal 'te rond' voor jouw gevoel, dit is een paard die een hele lichte verbinding heeft en daardoor inderdaad sneller te rond wordt. Ik vind dat niet zo erg zolang hij maar naar de hand toe blijft lopen en de druk op blijft zoeken.

In een wat meer stretchende houding:
Afbeelding

Wat hoger in de aanleuning en hier zie je ook dat hij heel even het contact met de hand verliest, aan mij de taak om dit direct weer te herstellen dmv mijn been in deze situatie.
Afbeelding

Hier zie je een paard die al wat ouder is (9 jaar) en dus ook verder opgeleid. Met een naar mijn idee nog steeds ontspannen bovenlijn maar een meer aangespannen onderlijn en dus ook meer 'oprichting' in de aanleuning.

Afbeelding

En dan hier weer een ander paard, ook al ouder maar al 2 jaar niet meer bereden. Dan begin je gewoon als een 3 jarige. Eerst ontspanning in het lijf en de bovenlijn en ja dan komen ze vaak wat achter de loodlijn maar dan is weer het doel het paard naar de hand toe te blijven rijden. En dat is een proces. In dit stukje video zie je nog dat ze erg de grond in wil lopen met haar lijf en ze nog niet stabiel is in de aanleuning maar dat de ontspanning begint te komen. Ondertussen al weer een tijdje verder en door zo te blijven rijden loopt ze nu meer in horizontaal evenwicht en komt die neus vanzelf naar de loodlijn toe.
https://www.youtube.com/watch?v=ghjIiov ... eA30P_yE8U

Nogmaals, ik weet niet of dit helemaal de bedoeling is van je topic maar ik waag de gok

Voor mij is 1 ding in het paardrijden heel belangrijk en dat is dat het altijd een puzzel is en een proces. Je kunt nooit in 1 keer verwachten dat je paard fantastisch loopt. Je moet daar naar toe werken iedere keer opnieuw. Paarden leren door herhaling, duidelijkheid en consequentheid. Je moet weten wat je doet zodat je iedere keer hetzelfde kunt doen en door herhaling leert je paard. Ga eens na hoe je je hulpen geeft, de meest simpele zoals een galophulp. Als deze iedere keer afwijkt weet dat paard niet wanneer hij naar galop moet. Het is aan ons om het paard systematisch op te leiden. En dit kan alleen met veel geduld, plezier en consequentheid.
Een paard verbeterd door de tijd heen omdat door goed trainen spieren ontwikkelen en door de ontwikkeling van spieren gaat het paard beter lopen. Maar dat heeft veel tijd nodig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-20 08:06

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-20 08:06

Wow Marlies, wat onwijs lief dat je de tijd hebt genomen om zo uitgebreid te antwoorden!
Wat ik bedoel met niet in een houding willen zetten, niet focussen op het paard rond rijden, is dat we nu meer klassiek bezig zijn en het paard dus laten zien hoe hij zijn lijf (achterhand en rug) beter moet gebruiken en vanuit daar, dat hij uit zichzelf van voor ook mooi in het frame komt.
De manier waarop ik nu rijd, sluit dus niet aan bij wat jij zegt, over dat een jong paard enkel moet leren ontspannen naar de hand te lopen. Dit is eigenlijk juist de manier die ik nu loslaat, zonder dat ik daarbij jouw manier van rijden veroordeel.

Mijn instructrice vindt juist dat een jong paard eerst moet leren om zichzelf te dragen, in balans over 4 benen te lopen. Dat we een jong paard leren wanneer we schouder controle willen, wanneer we achterhand controle willen, dat ze leren wanneer we enkel stelling willen maar nog wel rechtuit gaan, en wanneer we daadwerkelijk een bocht draaien. We geven het paard dus alle tools om de oefeningen die we later gaan vragen aan te kunnen, en vertrouwen erop dat het paard wanneer het er klaar voor is, vanzelf de juiste houding op zoekt. Natuurlijk ondersteunen we daarin, maar een bijzetteugel met longeren, of de teugels op druk houden tot het paard de gewenste houding heeft, daar doen we niet aan.
Ik geloof evenmin in het lang en laag rijden om de rug te stretchen of balans te creeren. Mijn jonge paarden lopen prima met een fijne rug maar wel met hoofd op boeghoogte.

Nogmaals, ik ben hier niet om die discussie aan te gaan, maar ik denk juist dat een aantal punten die jij aanhaalt, de dingen zijn die ik aan het loslaten ben om meer klassiek te rijden.

Eigenlijk kan je kort samengevat zeggen dat ik voorheen ook het netjes in aanleuning rijden als doel had en dat ik dat nu los laat, om het rechtgaande, rechtgerichte, gebalanceerde paard, als doel te stellen, met daarbij de correcte aanleuning als bonus/resultaat, maar niet als uitgangspunt.

Laatst bijgewerkt door Iriscope op 28-11-20 08:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-11-20 08:11

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 28-11-20 08:11

Niet herkenbaar want heb altijd klassiek gereden. Maar, even als extra motivatie: Ik heb hier een paard staan dat modern is opgeleerd en die was kapot toen hij 8 was. Hij kon al een passage en piaffe, maar 3 harswervels waren al aangetast door artrose. Ze kunnen het bewijs niet hard maken maar de overtuiging is wel dat dit komt door te snel te veel te vragen aan een jong, niet uitgegroeid lijf. Ik vind jullie super bezig!

(Ik heb hem overigens gekocht met deze gekende gebreken)

**Geplaatst**: 28-11-20 09:41

Geplaatst: 28-11-20 09:41

demolenhoek,
dit berichtje kan ik onderschrijven, hier meer revalidatie paarden die allemaal te snel zijn afgericht en daardoor - de meeste tenminste - belangrijke stappen hebben overgslag en nu in de stop zitten

klassiek rijden is gewoon stappen durven maken in de ontwikkeling van het paard, fysiek en mentaal in balans om het zware werk straks aan te kunnen

foto's geven een mooi beeld, maar de weg er naartoe om dit te bereiken is veel belangrijker en daar mist veel informatie

de oefeningen die je doet om spieren op te bouwen, oefeningen om het paard meer naar de achterhand te brengen en vandaaruit naar de hand toe rijden, door het paard in een mooie zelfhouding

rekening houdend met de bouw/aanleg van het paard, niet ieder paard kan/heeft de bouw ervoor om een GP worden, dat moet je accepteren

en als alles goed is opgebouwd is dat een mooie afronding van de atleet die - per paard verschillend - de tijd, geduld en ondersteuning heeft gekregen om te ontwikkelen als/tot een happyatleet

maar het is wel een eenzame weg, om vanuit het paard te denken en doen, en vandaaruit stappen/stapjes verder

hoe wij het volhouden: wel het plezier wat ik zelf hem omdat ik het doe zoals het voor mij en de oaarden goed voelt, kijken naar motivatiefilmpjes van ruiters die op de zelfde manier rijden - eerst ontspanning en dan in-/aanspanning vragen, veel afwisseling in de manier van trainen, buitenritten en daar gebruik maken van de natuurlijke mogelijkheden zoals bergje op , zand paden, water, ongelijke bodems zorgen voor meer zoeken naar eigen balans,

competitief, jazeker maar wij steken eerst de meeste tijd in de opleiding en dan komt de winst vanzelf want een happy atleet toont veel meer inzet/expressie

daarna hoeven we alleen onderhouds werk te doen, veel ontspannen rijden en af en toe even de wedstrijdonderdelen meenemen

weten dat ik nu even tijd/energie/geduld moet investeren maar dat het later dubbel en dwars beloond wordt (los van externe factoren die roet in het eten kunnen gooien) het is duurzamer

we doen/deden niet anders, alle succes en heel veel rijplezier

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 28-11-20 10:03, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-11-20 09:58

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 28-11-20 09:58

Knap dat je de overstap maakt en al zo snel zulke grote stappen maakt! Misschien moet je telkens als je iets uit je oude gewoonte wil oppikken, weer even stilstaan bij waarom je dat juist niét meer wil. Het draagt niet bij aan het resultaat waar jij naar opzoek bent en de weg die je gekozen hebt is anders dan wat je om je heen ziet. En zo te horen, reageren je paarden heel goed op hetgeen wat je nu doet. Houd daaraan vast! Het eindresultaat duurt misschien langer, maar het is wel duurzamer, daar ga je voor!

**Geplaatst**: 28-11-20 10:12

Geplaatst: 28-11-20 10:12

Even een korte reactie, ik heb nu niet veel tijd

Ik ben mijn jonge paard aan het beleren mbv een AR instructeur.
Misschien helpt het je om je vooral te richten op gelijkgestemde mensen?

**Geplaatst**: 28-11-20 10:18

Geplaatst: 28-11-20 10:18

fransje23 schreef:
Even een korte reactie, ik heb nu niet veel tijd
Ik ben mijn jonge paard aan het beleren mbv een AR instructeur.
Misschien helpt het je om je vooral te richten op gelijkgestemde mensen?

ik vraag me inderdaad af of we het uitgangspunt hier wel scherp hebben. Als ik de OP zo lees is TS meer bezig met AR dan klassiek.

**Geplaatst**: 28-11-20 10:38

Geplaatst: 28-11-20 10:38

Iriscope schreef:
Wow Marlies, wat onwijs lief dat je de tijd hebt genomen om zo uitgebreid te antwoorden!
Wat ik bedoel met niet in een houding willen zetten, niet focussen op het paard rond rijden, is dat we nu meer klassiek bezig zijn en het paard dus laten zien hoe hij zijn lijf (achterhand en rug) beter moet gebruiken en vanuit daar, dat hij uit zichzelf van voor ook mooi in het frame komt.
De manier waarop ik nu rijd, sluit dus niet aan bij wat jij zegt, over dat een jong paard enkel moet leren ontspannen naar de hand te lopen. Dit is eigenlijk juist de manier die ik nu loslaat, zonder dat ik daarbij jouw manier van rijden veroordeel.

Mijn instructrice vindt juist dat een jong paard eerst moet leren om zichzelf te dragen, in balans over 4 benen te lopen. Dat we een jong paard leren wanneer we schouder controle willen, wanneer we achterhand controle willen, dat ze leren wanneer we enkel stelling willen maar nog wel rechtuit gaan, en wanneer we daadwerkelijk een bocht draaien. We geven het paard dus alle tools om de oefeningen die we later gaan vragen aan te kunnen, en vertrouwen erop dat het paard wanneer het er klaar voor is, vanzelf de juiste houding op zoekt. Natuurlijk ondersteunen we daarin, maar een bijzetteugel met longeren, of de teugels op druk houden tot het paard de gewenste houding heeft, daar doen we niet aan.
Ik geloof evenmin in het lang en laag rijden om de rug te stretchen of balans te creeren. Mijn jonge paarden lopen prima met een fijne rug maar wel met hoofd op boeghoogte.

Nogmaals, ik ben hier niet om die discussie aan te gaan, maar ik denk juist dat een aantal punten die jij aanhaalt, de dingen zijn die ik aan het loslaten ben om meer klassiek te rijden.

Eigenlijk kan je kort samengevat zeggen dat ik voorheen ook het netjes in aanleuning rijden als doel had en dat ik dat nu los laat, om het rechtgaande, rechtgerichte, gebalanceerde paard, als doel te stellen, met daarbij de correcte aanleuning als bonus/resultaat, maar niet als uitgangspunt.

Dikgedrukte is volgens mij een denkfout die veel mensen maken, juist bij de klassieke dressuur houdt je de teugels niet "op druk" totdat het paard nageeft. Dat is de moderne dressuur.
Wat je wel doet is het paard van achter uit naar de hand toe rijden totdat het paard ZELF het bit aanneemt en dat is ook de aanspanning die je nodig hebt om uberhaupt nageeflijkheid of aanleuning te krijgen en een paard goed over de rug te krijgen. Waarbij afwisseling in verschillende houdingen belangrijk is maar deze houdingen nooit afgedwongen mogen worden met de hand.

Wellicht is dit juist je doel, dat haal ik niet uit de berichten. In ieder geval het "plaatje" loslaten kost tijd, ik denk dat pas als jij overtuigd ben van wat je doet en waarom je het doet dat die switch in je hoofd gemaakt kan worden. Wellicht helpt het ook om te bedenken dat trainen iets heel anders is dan "in wedstrijdhouding" rijden en dat spieren getraind worden door ontspanning afgewisseld met aanspanning.

**Geplaatst**: 28-11-20 10:55

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 28-11-20 10:55

Ik krijg van mijn instructrice les op basis van AR (met ook wat andere stromingen erin gemixt). En ik herken het zeker aangezien ik de faciliteiten van een dressuur stal gebruik is dat contrast wel vrij groot

Van mijn instructrice krijg ik mee dat als ik de schouders, de achterhand en de balans onder controle heb ik best eens mijn hand mag sluiten om te vragen of hij mijn hand wilt volgen. If not, helemaal geen probleem dan gaan we kijken of er ergens in het lichaam nog iets geoptimaliseerd kan worden.

Wat mij ook helpt is om me te verdiepen in de biomechanica en mn oog te trainen door ook naar andere ruiters te kijken. Dan zal je misschien zien dat ookal lijkt het plaatje te kloppen klopt de beenzetting niet, of is de nek te ver doorgebogen in een valse knik.
Als de basis goed is komt dat mooie plaatje echt vanzelf.

**Geplaatst**: 28-11-20 10:58

Geplaatst: 28-11-20 10:58

Babootje schreef:
fransje23 schreef:
Even een korte reactie, ik heb nu niet veel tijd
Ik ben mijn jonge paard aan het beleren mbv een AR instructeur.
Misschien helpt het je om je vooral te richten op gelijkgestemde mensen?

ik vraag me inderdaad af of we het uitgangspunt hier wel scherp hebben. Als ik de OP zo lees is TS meer bezig met AR dan klassiek.

wat is AR

**Geplaatst**: 28-11-20 11:05

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 28-11-20 11:05

Academische Rijkunst

**Geplaatst**: 28-11-20 11:13

Geplaatst: 28-11-20 11:13

Elisa2 schreef:
Academische Rijkunst

dank

**Geplaatst**: 28-11-20 11:16

Geplaatst: 28-11-20 11:16

Herkenning!

Op mijn vorige stal in de Randstad was ik min of meer 'de dorpsgek'.
.... daar heb ik maar een geuzennaam van gemaakt.

Op mijn huidige stal rijdt driekwart van de ruiters hun paarden 'achter de drie loodlijnen' (loodlijn vanuit het heupgewricht van het paard, loodlijn vanuit het zwaartepunt van de ruiter - en dat voorhoofd) en dan vertel ik stiekem aan mijzelf 'dat zij het lekker fout doen'.

Gelukkig zijn het hier aardige mensen, en als ik vertel wat ik doe is er wel begrip.

@Babootje: waar krijg jij de indruk dat het om AR gaat...?

Ik heb zelf van een stuk of vier mensen les gehad, en de details zijn elke keer anders.
Mijn jonkie rijd ik vanuit de gedachte 'dat het skala een wenteltrap is', de eerste keer dat ik haar reed vroeg ik op zit en gewicht halt uit stap en ik hoopte dat ze 'ging zitten'/ op achter stopte ipv de voorhand of de teugels als stootblok. Dat is zogezegd verzameling voor groentjes, maar wel verzameling.

En 'a major goal' is in het begin verticale balans (gelijkelijk gewicht op beide voorbenen), zodat je de schouders kunt gaan plaatsen, het dier de hals laat 'vallen' en vandaar kun je met de teugels gaan communiceren.
(Hmmm, rechts voelt wat stijf, zal ik SB gaan doen? Wat slangevoltes? Opwarmen met een galopje? Etc.)

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 28-11-20 11:28, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-11-20 11:20

Geplaatst: 28-11-20 11:20

Dankjewel voor je uitgebreide reactie Marlies, maar ik ben het eens met Iriscope dat de manier die jij beschrijft nu net niet de manier is waarop wij (vul ik maar even in) willen rijden. Ik haal mijn nageeflijkheid niet uit mijn hand, maar uit mijn zit bijvoorbeeld. Dat betekent concreet dat ik met mijn zit aangeef welke buiging ik wil (en daarbij mag ik een klein beetje hand gebruiken om de halsaanzet mee te nemen die kant op, vanuit mijn buitenteugel), en dan met een bepaalde spier in mijn bekken (ben de naam kwijt) de rug omhoog te vragen. Is best lastig, maar als ik het goed doe laat mijn paard eigenlijk automatisch het hoofd zakken en komt ze netjes in de aanleuning. Met het grote verschil dat ze nagevelijk is aan mijn zit, en niet zozeer aan mijn hand.

Ik heb een aantal filmpjes geüpload. Heel spannend, want dit is echt het begin van het traject. Dat betekent ook dat ze soms als een soort lama de bak doorgaat. Maar als het dan even samenkomt dan zie je wat ik bedoel.

Ik ben vlak voor deze filmpjes er thuis een aantal keer hard vanaf gegaan (oppakken na een dracht en te snel willen, waar mevrouw niet van gediend was, ik was weer een beetje in mijn oude gedrag teruggevallen). Bij mij zat er dus flinke spanning, bang om de controle te verliezen en weer vliegles te krijgen. Mijn go-to was dus om dit met mijn hand op te lossen, wat zij niet pikt. Dus stap 1 is om ervan overtuigd te zijn dat ik een rem heb, vanuit mijn zit. Vooral in de draf zie je dit heel erg, ik durf nog niet echt harder te gaan dan dit, voor nu is dit ook even goed en gaan we in dit tempo werken aan buiging en het nageven aan de zit. Galop doe ik nu helemaal niet.

Dit is les 1, alleen in stap werken aan buiging en (schouder)controle. Ik vind het heel mooi om de vooruitgang in de filmpjes te zien, in het begin heel erg zoeken voor beide partijen, waar het aan het einde lukt om best even constant te zijn.

Na die ene pas richting travers ben ik overigens afgestapt, dat was zo goed dat de training klaar was. Ik heb ook wel even staan janken om het gevoel dat ik had en de spanning bij mezelf die eruit moest

De volgende filmpjes zijn een paar dagen later, na het fijne gevoel van les 1 durfde ik het ook wel aan om een drafje te proberen. Hier zie je heel goed wat ik bedoel met de lama-stand, maar dat nemen we even voor lief omdat ik weet dat ze vanzelf zakt als ik die rug omhoog kan laten komen in mijn zit. Dit zie je bijvoorbeeld heel goed aan het einde van het eerste filmpje, ik draai mijn schouderbladen wat meer naar achter, waardoor mijn heup vrijer wordt, neem daarmee haar rug mee naar boven en ze geeft direct na. Zodra ik mijn spanning overboord kan gooien kan zij dat ook, en dat zie je wel heel duidelijk in de filmpjes.

Fastforward een paar weken verder, thuis heb ik misschien nog 1 of 2 keer gereden, maar ik durfde het alleen nog niet zo goed aan. Mijn instructeur woont ongeveer 6 uur rijden van mijn huis af, dus ik kan helaas niet zo heel vaak lessen. Maar hij was nu in het land voor een clinic, dus daar deed ik uiteraard aan mee. Leuk, met 20 man publiek, deed veel voor mijn spanning _O-

In deze les zijn we bezig gegaan met tempocontrole. Ik moest eerst best wel drijven om in draf (of galop) te komen en dan gingen we gelijk heel hard. Hier waren we eerdere lessen ook al wel mee bezig geweest om voornamelijk met het ritme van mijn zit de gang aan te geven, in plaats van te drijven met mijn kuit. Hier reageert ze heel goed op en ik merk dat ik steeds minder nodig heb om aan te geven welke gang ik bedoel.

De laatste les die ik gedaan heb (en überhaupt de laatste keer dat ik gereden heb, mevrouw staat nu rond en gezond van haar dracht te genieten). Hier zijn we weer vooral bezig geweest met de buiging en het onderbrengen van beide achterbenen door te spelen met schouderbinnenwaarts en travers. Schouderbinnenwaarts snapt ze wel redelijk, is het 'perfect', nee, maar ze weet wel dat ik het binnenachterbeen eronder wil hebben. De travers snapt ze nog niet, maar ik voel haar onder me zoeken wat ik nu precies bedoel. Ze weet in ieder geval al dat ik iets anders vraag dan schouderbinnenwaarts en daar was ik al heel erg blij mee. Overigens was ik in deze les helemaal gaar, dus de informatieverwerking duurde even

Heel veel om mee te worstelen dus. Ziet het er mooi uit, nee, vaak niet. Maar ik probeer nu haar rug naar mijn zit toe te krijgen zodat we het probleem uiteindelijk duurzamer oplossen, in plaats van haar hoofd maar naar beneden te trekken, want dan ben ik haar kwijt. Dan ziet het plaatje er misschien mooier uit, maar ik voel me zoveel onveiliger, want ik heb dan alleen hoofdcontrole, maar geen lichaamscontrole. Nu heb ik complete controle en moet ik dat een bepaalde richting en houding gaan geven. Over de filmpjes heen zie je ook vaak dat ik gewoon spierpijn krijg, maar steeds in mijn heup en lies, nooit in mijn armen. En nog doe ik eigenlijk teveel met mijn hand, ik ben nog steeds heel erg geneigd om een kneepje in mijn binnenteugel te geven zodat ze gaat afbuigen, maar het is al een heel stuk subtieler geworden en ik doe het minder vaak. Het is inmiddels bijna een soort reflex geworden, dus heel lastig af te leren.

Als ik iets positiefs moet zeggen over de filmpjes vind ik in ieder geval mijn eigen houding heel mooi _O-

Deze filmpjes laten dus het allereerste proces zien, het begin van de training. Dus wees een beetje lief, want normaal laat ik dit soort dingen dus niet zien, ik hou dit dan voor mezelf om te kunnen analyseren wat ik doe. De reden dat ik dit nu laat zien is om hopelijk anderen ook iets te kunnen leren.

**Geplaatst**: 28-11-20 11:29

Geplaatst: 28-11-20 11:29

Ik denk dat als ik de voorbeelden zie, het één het ander niet hoeft uit te sluiten. Ik denk dat het waardevol is om je paard een frame aan te bieden, maar ook om hem te leren rijden op zit en hem alle afzonderlijke hulpen aan te leren om zijn lijf te kunnen gebruiken.

Ik kom van een trek-hem-in-de-krul-manege en was daar zó klaar mee, dat ik jaren AR-lessen heb gevolgd en gewoon heb buiten gereden. Nu verschuif ik weer wat meer terug richting het traditionele rijden, met name omdat ik het voorwaarts denken en het opzoeken van takt/schwung wat miste. Maar ik kom erachter dat er ook binnen het traditionele rijden hele goede instructie te vinden is (met name bij instructeurs met een echt hoog niveau) en dat het verschil met AR dan helemaal niet zo groot is. Alleen het moderne achter de loodlijn rijden zal ik nooit nastreven.

Edit: meer ontopic, ik vind je struggle heel herkenbaar. Ook omdat ik bijv de plaatjes die Marlies laat zien er erg mooi vind uitzien. Ik laat het "mooie plaatje" persoonlijk dus niet echt los, maar streef dan wel écht een mooi plaatje na

wat meer lijkt op wat Marlies laat zien en minder op het rollkur/in-de-krul-beeld zonder activiteit in het verdere lijf.

Laatst bijgewerkt door VogeltjeM op 28-11-20 11:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-11-20 11:35

Geplaatst: 28-11-20 11:35

Ik zie echt 100 keer liever de beelden van Marlies dan bovenstaande.

Bedoel het niet verkeerd maar die giraffenstand is echt funest voor de rug en op die manier is paardrijden imo echt niet paardvriendelijk. Terwijl als je met je been naar je hand rijdt en je hand niet vasthoudt (en niet terugwerkt), gewichtshulpen e.d gebruikt je paard veel beter duidelijk kan maken hoe het zijn/ haar lijf goed kan gebruiken. Dat is echt veel en veel vriendelijker dan bovenstaande.

Ik zie een paard ook liever iets achter de loodlijn mits er geen afdwingende hand gebruikt wordt dan met een weggedrukte rug. Dat laatste vind ik echt veel dieronvriendelijker.

**Geplaatst**: 28-11-20 11:41

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 28-11-20 11:41

Heb je de filmpjes ook helemaal gekeken?

**Geplaatst**: 28-11-20 11:47

Geplaatst: 28-11-20 11:47

goldenarrow schreef:
Heb je de filmpjes ook helemaal gekeken?

Ja, en ik kan er een heleboel over zeggen maar ga even uit van het beeld wat ik het meeste zag. De intentie lijkt me prima maar imo laat de uitvoering wel wat te wensen over.

**Geplaatst**: 28-11-20 11:52

Geplaatst: 28-11-20 11:52

Wow... Ik lees hier bijzet teugels en handen bij het zadel houden als vorm van rijkunst? Dat is het allesbehalve. Een goede handhouding (niet breed en laag!) is een vereiste.
Zonder enige drang of dwang je paard goed aan het lopen krijgen gaat niet lukken, maar dan gaat het met name om de achterhand eronder krijgen.
In elk geval vind ik hoe ts bezig is veel beter dan dat in de krul getrek wat de jury's zo prima vinden, en bijzetteugels daar kunnen alleen hele ervaren ruiters op een goede manier mee overweg, maar zou ik nooit inzetten.

Ts ik kan me geen mening vormen over jouw instructie.
Dus ik weet niet wat ik je zou moeten adviseren, behalve dan, ga niet voor uiterlijke schijn. -O-