Jij hebt gemakkelijk praten, want jij heb menpaarden, zeggen ze dan.

Je wilt niet bij het inspannen van 4 paarden voor de koets, dat eentje alsvast besluit te gaan lopen voordat alle riemen vast zitten en de koetsier op de koets zit en controle heeft.
Daarom denk ik dat veel ruiters dingen kunnen leren vanuit de mensport.
En dat is het verschil aanleren tussen halthouden op commando en stilstaan op commando.
Mijn menpaarden leren het commando 'halt'. Dat is actief Halthouden, het gewicht goed verdeeld over 4 benen, liefst vierkant, en klaar om weer voorwaarts te vertrekken, zoals in de training of een dressuurproef. Duurt maar een paar seconden en actief weg.
Maar mijn menpaarden leren ook het commando 'ho'. En ho is echt ho. En dan moeten ze onvoorwaardelijk stil staan. Hoe ze gaan staan, maakt mij niet uit, als ze maar onbewegelijk stil staan.
Dat is bij het inspannen, ho, zodat ik in mijn eentje mijn paard kan in en uitspannen.
Dat is ho, als er passagiers in- en uitstappen. Beetje slordig als de koets al vetrekt, als Sinterklaas net een been in de koets heeft.
Dat is ho, midden in een hindernis als we dreigen vast te lopen tegen een hek of zo, om te voorkomen dat er ongelukken gebeuren.
Dat is ho, als we een drukke weg proberen over te steken. Stil staan onvoorwaardelijk.
En dat kost tijd om aan te leren. Dus gewoon thermoskan thee erbij, paard voor de koets en ho. En dan rustig wachten tot hij onvoorwaardelijk stil staat met rust en vertrouwen.
Ik denk oprecht dat veel ruiters heel weinig tijd besteden aan stil staan met hun paard. Ze houden tijdens een training misschien 2 x halt en verder is alles gericht op naar voren. Terwijl ik denk dat een paard leren stil staan met rust en vertrouwen heel belangrijk is voor mens en paard en de omgeving.