Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-01-17 15:01

Geplaatst: 18-01-17 15:01

Ibbel schreef:
500 gram druk in je handen? Loopt thuis eens een poosje met in ieder hand een pak zelfrijzend bakmeel rond, in de houding die je ook met rijden hebt, dus ellebogen 90 graden, onderarmen vrijdragend. Daar word je toch doodmoe van in je polsen na een paar minuten?
Volgens mij kom je niet eens in de buurt van 500 gram bij een normale lichte verbinding.

Een flesje ice tea vind ik zo zwaar niet.
Sowieso, druk vanuit de paardenmond is nogal moeilijk uit te leggen, heeft niks met kilo's/grammen te maken. Maar de druk die je krijgt vind ik te vergelijken met een flesje ice tea ja.

**Geplaatst**: 18-01-17 19:10

Geplaatst: 18-01-17 19:10

ambre schreef:
Ik ben geen weegschaal dus de hoeveelheid druk weet ik niet in grammen uit te drukken.
Maar volgens de teugeldruk clinic waar ze drukmetingen doen zou 500 gr per teugel ideaal zijn.
Het hangt af vh type paard maar ook vd mate vwn africhting.
Hoe meer op het achterbeen hoe lichter in aanleuning.

Weet je dat zeker? Ik vind 500 kg per teugel heel veel. Een ophouding kan ik me voorstellen maar constante druk?

**Geplaatst**: 18-01-17 19:12

Geplaatst: 18-01-17 19:12

Babootje schreef:
ambre schreef:
Ik ben geen weegschaal dus de hoeveelheid druk weet ik niet in grammen uit te drukken.
Maar volgens de teugeldruk clinic waar ze drukmetingen doen zou 500 gr per teugel ideaal zijn.
Het hangt af vh type paard maar ook vd mate vwn africhting.
Hoe meer op het achterbeen hoe lichter in aanleuning.

Weet je dat zeker? Ik vind 500 kg per teugel heel veel. Een ophouding kan ik me voorstellen maar constante druk?

Ik vind 500 kg ook wel heel veel ja _O-

Edit: haha sorry geintje, ik vond hem zelf wel leuk

**Geplaatst**: 18-01-17 19:29

Geplaatst: 18-01-17 19:29

Ibbel schreef:
500 gram druk in je handen? Loopt thuis eens een poosje met in ieder hand een pak zelfrijzend bakmeel rond, in de houding die je ook met rijden hebt, dus ellebogen 90 graden, onderarmen vrijdragend. Daar word je toch doodmoe van in je polsen na een paar minuten?
Volgens mij kom je niet eens in de buurt van 500 gram bij een normale lichte verbinding.

Ik heb ooit ergens gelezen of op een clinic gehoord, weet niet meer precies, dat 100 gram per teugel ideaal is. Dat lijkt mij zelf eigenlijk ook fijner voor zowel paard als ruiter dan 500 gram.

**Geplaatst**: 18-01-17 19:36

Geplaatst: 18-01-17 19:36

Als ik een goed gevoel heb dan heb ik een contact wat meegaat met de beweging van mijn paard. Het voelt alsof alles een soort van vanzelf gaat. Hij loopt dan onder me zonder dat ik teveel hoef te corrigeren en laat los in zijn lijf. De ene keer heb ik meer druk dan de andere keer, dat is niet altijd gelijk. Voor mijn gevoel heb ik dat niet altijd in de hand. Waarschijnlijk als ik hem nog meer op het achterbeen zou kunnen rijden dat hij dan ook lichter wordt aan de voorkant. Als het niet fijn voelt, voel ik weerstand wat een soort van tegen de beweging in gaat. Dan voelt het als een soort van elkaar tegenwerken.

Ik kan de hoeveelheid druk slecht uitdrukken in grammen / kilo's. Daar ben ik niet zo goed in. 100 gram per teugel mij overigens wel heel weinig.

Hoewel het voor mezelf in de praktijk nog niet automatisch zo werkt, denk ik dat je er niet teveel aan de voorkant moet ophangen. Als je je paard echt fijn van achter naar voren rijdt zou je vanzelf de juiste aanleuning moeten krijgen en zou het gewicht wat je daarbij in je handen hebt niet maatgevend moeten zijn. Natuurlijk rijdt een zo licht mogelijke verbinding het fijnst maar sommige paarden functioneren beter met wat meer druk. Zolang je maar niet tegenwerkt en trekt.

**Geplaatst**: 18-01-17 19:45

Re: Een goede aanleuning; hoe voelt het?

Geplaatst: 18-01-17 19:45

Leuke vraag, en ik vind 500 gr ook wel veel, ik werk ook liever naar de 100 gr contact toe en dan stel ik de vraag, wat wegen de teugels en tel je die mee? Ik wel...

**Geplaatst**: 18-01-17 19:50

Geplaatst: 18-01-17 19:50

Bij mij voelt een goede aanleuning als een elastiek in je handen. Als je je handen verplaatst naar boven of onder, of naar links of rechts volgt je paard dit soepel in zijn hele lijf. De nek komt hoger te staan en als je je hand naar voor geeft volgt je paard zonder dat de teugels doorhangen. Dan is je paard aan het bit. Je hoeft niet te trekken om de negeeflijkheid te houden, maar gewoon te rijden met je benen naar je hand toe. Dat zeg ik wel 100 tegen mijn leerlingen: rijd naar voor, tegen je hand aan. Alles wat je er met je benen in rijdt moet je opvangen langs voor met een zacht contact. Handen horen niet stil te staan maar mee te gaan met je paard. Je houdt ze dus wel zelf stil bij een goede aanleuning maar het is niet iets statisch. Eerder dynamisch. Je volgt de rug van je paard en hebt echt het gevoel dat je gedragen wordt.

**Geplaatst**: 20-01-17 16:51

Geplaatst: 20-01-17 16:51

Ik lees even mee vind dit heel interessant

**Geplaatst**: 20-01-17 16:56

Re: Een goede aanleuning; hoe voelt het?

Geplaatst: 20-01-17 16:56

Ik denk trouwens dat je het niet zo zwart wit kan zeggen wat een goede aanleuning is en hoeveel gram je voelt. Natuurlijk is een goede aanleuning als het paard z'n lijf los laat en op eigen benen loopt maar dat is per paard verschillend hoe je naar dat gevoel moet rijden en hoe dat aanvoelt. En het is iets wat je noet zomaar even hebt of doet daar moet je naar toe werken en daar kunnen maanden/jaren over heen gaan.

**Geplaatst**: 20-01-17 16:57

Geplaatst: 20-01-17 16:57

Toen ik leerde hoe ik paarden in de aanleuning moest "brengen" vertelde mijn instructrice:

Het moet voelen alsof je van achteren een motortje aan voelt gaan, dus de achterhand eronder kan voelen komen. Het ging haar namelijk niet om het hoofd maar om van achter naar voren te werken, het moment dat de achterhand actief werd komt de ontspanning van voren zelf. En inderdaad, dit werkte!

Een magisch gevoel als je als meisje van 12 een paard onder je hebt lopen en helemaal 'zelf' hem naar de aanleuning weet te rijden!

Verdere ervaringen: als een paard prettig in de aanleuning loopt voelt het voor mij heel prettig qua zit en het moet voelen alsof je niks in je handen hebt, een paard moet daar zelf komen in plaats van hem in een houding te zetten. Je moet zoals hier boven genoemd is een soort elastiek in je handen voelen. Een paard moet jou volgen in jou bewegingen en jij ook je paard natuurlijk, dan kan je goed schakelen en echt samen gaan werken.

Verder heel penny: als je een paard hebt waarbij dit pas na een half uur losrijden lukt voelt het echt magisch

**Geplaatst**: 20-01-17 17:13

Geplaatst: 20-01-17 17:13

500 gram of 100 gram, ik heb altijd geleerd met een ei in je handen te rijden, komt er een barst in het ei heb je teveel druk.
Overigens is het niet zo dat als je weinig druk hebt je paard een goede aanleuning heeft, dit is enkel een heel klein onderdeel ervan

**Geplaatst**: 20-01-17 17:25

Re: Een goede aanleuning; hoe voelt het?

Geplaatst: 20-01-17 17:25

Nee inderdaad, want als hij er achter kruip heb je geen aanleuning meer en dan is hij niet nageeflijk.
Het gaat om het samenspel.
Dat als je in die lichte ontspanning de hand wel direct naar voorwaarts neerwaarts kunt vragen
Of dat je hem ook direct naar een uitgestrekte gang kunt rijden vanuit achter, wat meestal niet lekker gaat bij een die achter de teugel kruipt.
Hij moet op alle hulpen klein worden, klein in de hand, maar ook op het been. Maar wel attent.

**Geplaatst**: 20-01-17 17:27

Geplaatst: 20-01-17 17:27

bruintje123 schreef:
Nee inderdaad, want als hij er achter kruip heb je geen aanleuning meer en dan is hij niet nageeflijk.
Het gaat om het samenspel.
Dat als je in die lichte ontspanning de hand wel direct naar voorwaarts neerwaarts kunt vragen
Of dat je hem ook direct naar een uitgestrekte gang kunt rijden vanuit achter, wat meestal niet lekker gaat bij een die achter de teugel kruipt.
Hij moet op alle hulpen klein worden, klein in de hand, maar ook op het been. Maar wel attent.

Klopt niet helemaal, een paard zonder aanleuning kan gewoon nageeflijk zijn. Een paard dat in juiste aanleuning loopt is wel altijd nageeflijk

**Geplaatst**: 20-01-17 17:28

Geplaatst: 20-01-17 17:28

Er heeft mij ooit eens iemand verteld dat ik de teugels moet dragen. Als me dat lukt, en daarbij kan voelen wat er in de mond gebeurt, dan heb ik een goede aanleuning.

Mooie gedachte, en mooi doel, maar ik heb ervaren dat er verschillende paarden zijn die het plezieriger vinden om je duidelijker te voelen. En ook ervaren dat het niet alleen om de aanleuning gaat, maar om het geheel: jouw zit, jouw buik, jouw schouders, jouw rug, de benen, de rug, de buik, de hals van het paard - alles voor uiteindelijk het gevoel dat we een zijn: mijn hoofd, zijn benen (ik ben meer een ruinenmens :))

). 't Is nog een beetje jammer dat ik dat niet op alle gewenste momenten kan voelen, maar hee: het is al vaker voorgekomen. Doel om naar toe te werken.

**Geplaatst**: 20-01-17 17:33

Re: Een goede aanleuning; hoe voelt het?

Geplaatst: 20-01-17 17:33

Mijn beleving: een heel zacht, constant en verend contact waarbij je je echt 'een' voelt met het paard, en je bijna het gevoel hebt vanuit je gedachten te kunnen sturen.

**Geplaatst**: 22-01-17 21:37

Geplaatst: 22-01-17 21:37

Nooit hierbij stilgestaan omdat ik druk uit oefen wannneer ik voel dat het nodig is.

**Geplaatst**: 25-01-17 12:54

Geplaatst: 25-01-17 12:54

Interessante vraag. Ik denk dat ik dit gevoel maar een paar keer echt heb gehad. Natuurlijk loopt mijn paard wel nageeflijk tijdens het rijden, maar dat ik echt heb gevoeld dat het achterbeen er op de juiste manier onder komt en de voorkant zeer stabiel is dat heb ik nog niet vaak gevoeld. Voor mij voelt de juiste aanleuning als een stille, stabiele verbinding met de mond waarbij het paard gewillig voorwaarts is en de achterhand actief onder het lichaam komt. En natuurlijk een stabiele maar elastische verbinding; de hand staat stil tov de paardenmond. Doordat het hele lichaam ontspannen en stabiel is, is het veel makkelijker om de verbinding stil te doen - vergeleken met een bewegelijke hand, een paard wat zoekt naar de houding, en onrustige zit/houding van de ruiter.

**Geplaatst**: 25-01-17 13:27

Geplaatst: 25-01-17 13:27

Er is aanleuning en nageven/nageeflijkheid. Deze 2 worden vaak door elkaar gehaald.

Aanleuning is het constante contact tussen paardenmond en ruiterhand. Daar begint het mee. Het paard heeft vertrouwen in de hand van de ruiter en zoekt de hand op. De ruiterhand/-arm is elastisch en beweegt mee met de natuurlijke beweging van het paardenhoofd. Aanleuning kan dus ook best de lichte contactteugel zijn die je hebt als je met je paard in het bos rijdt. Of het contact wat je hebt met de mond van een jong paard, waar je verder nog geen eisen stelt aan de houding, anders dan dat je het dier in zijn eigen balans en op eigen benen laat lopen.

Hoeveel aanleuning je hebt is verschillend van paard tot paard, en kan ook van dag tot dag verschillen, verschillen tussen de gangen stap/draf/galop, verschillen tussen begin en einde van de training en afhangen van het africhtingsniveau of dat je in de bak of het bos rijdt. Aanleuning is dus niet een statisch iets, maar juist heel dynamisch.
Om het gevoel te omschrijven zou je kunnen zeggen: constant gewicht/druk in de betreffende gang. En idealiter is die druk links en rechts gelijk. En hoeveel dan correct is, daarvoor heb je ruitergevoel nodig. En om dat te ontwikkelen heb je weer een goede instructeur nodig. Maar helemaal niets is in elk geval niet goed. En zoveel dat je voorover het zadel uit getrokken wordt of last krijgt van je arm- en schouderspieren is ook niet goed. Daar ergens tussenin ligt de correcte aanleuning.
En steeds heel ongelijke druk (klapperende of onrustige aanleuning) is dus ook niet goed.

Als opvolger van aanleuning komt nageeflijkheid. Je begint dan met een houding waarbij het paard in constante aanleuning loopt in de dressuurhouding, passend bij het africhtingsniveau van het paard. Op moment van nageven ontspant het paard in de kaken. Het laat zich los en gaat wat knabbelen op het bit. Dit kun je voelen omdat het paard dan een beetje lichter wordt dan wanneer het in aanleuning loopt. Ook hier weer is het dynamisch. Bij het ene paard is het verschil heel duidelijk te voelen, bij het andere paard is het heel subtiel. Het moment van nageven is ook het moment dat het paard zich ontspant in zijn lijf en alle hulpen doorkomen. Het paard wordt durchlassig. Nageven bereik je door vanuit de constante aanleuning te werken aan het activeren van het achterbeen.

Een paard kan dus best in aanleuning lopen zonder (geheel) nageeflijk te zijn, maar zonder aanleuning krijg je geen nageeflijkheid.

**Geplaatst**: 25-01-17 14:18

Geplaatst: 25-01-17 14:18

Ik ben het daar in het geheel niet mee eens roodvos, een paard dat in aanleuning loopt kan dat alleen maar als het nageeflijk is. Zonder nageeflijkheid geen aanleuning.
Aanleuning zonder nageeflijkheid kan je en mag je geen aanleuning noemen

**Geplaatst**: 25-01-17 14:22

Re: Een goede aanleuning; hoe voelt het?

Geplaatst: 25-01-17 14:22

Uit de ORUN, de ruiter neemt contact, het paard biedt aanleuning, daaruit volgt nageeflijkheid. (heel kort door de bocht)

Aanleuning:
- door paard aangeboden levendige verbinding die ontstaat nadat de ruiter contact genomen heeft, met een stille hand en voldoende impuls.
- de licht verende druk op de teugel die het paard aanbiedt, als gevolg van de voorwaartse inwerking van de ruiter nadat deze contact heeft genomen.

Nageeflijkheid:
paard stelt zich in het hele lijf open voor aanwijzingen van de ruiter
losgelatenheid in nek en kaakgewricht, ontstaan vanuit een vermeerderd ondertreden van de achterhand.
Het paard ontspant zich in het nek- en kaakgewricht en laat zo de hulp doorkomen.

**Geplaatst**: 25-01-17 14:32

Geplaatst: 25-01-17 14:32

Lielle schreef:
Uit de ORUN, de ruiter neemt contact, het paard biedt aanleuning, daaruit volgt nageeflijkheid. (heel kort door de bocht)

Aanleuning:
- door paard aangeboden levendige verbinding die ontstaat nadat de ruiter contact genomen heeft, met een stille hand en voldoende impuls.
- de licht verende druk op de teugel die het paard aanbiedt, als gevolg van de voorwaartse inwerking van de ruiter nadat deze contact heeft genomen.

Nageeflijkheid:
paard stelt zich in het hele lijf open voor aanwijzingen van de ruiter
losgelatenheid in nek en kaakgewricht, ontstaan vanuit een vermeerderd ondertreden van de achterhand.
Het paard ontspant zich in het nek- en kaakgewricht en laat zo de hulp doorkomen.

In dat geval heb ik ze dus altijd precies verkeerd om begrepen _O-

**Geplaatst**: 27-01-17 14:02

Re: Een goede aanleuning; hoe voelt het?

Geplaatst: 27-01-17 14:02

Even vanuit de andere kant bekeken (het paard): Zelfde gevoel wat je hebt als in je rechterhand bij een heel goede danspartner. Precieze tegendruk van elkaar die elkaar bijna opheft zonder ooit weg te vallen zonder dat je er een vermoeid gevoel van krijgt. Je voelt aan de kleinste beweging waar je heen moet en geeft daar vloeiend gehoor aan.

Is geen gewicht aan te koppelen. Want dat is per situatie en paard verschillend. Maar het moet comfortabel voelen.

**Geplaatst**: 27-01-17 14:09

Re: Een goede aanleuning; hoe voelt het?

Geplaatst: 27-01-17 14:09

Voor mij voelt een fijne aanleuning als geen druk op mijn handen maar juist dat je iedere beweging van de paardenmond zachtjes in je handen voelt en andersom dat het paard de kleinste beweging van je handen waarneemt zodat een ophouding slechts een kleine beweging van je vinger hoeft te zijn.

**Geplaatst**: 27-01-17 14:18

Re: Een goede aanleuning; hoe voelt het?

Geplaatst: 27-01-17 14:18

Voor mij gaf dat altijd het gevoel alsof het allemaal geen enkele moeite meer kost.
Je paard loopt precies onder je, hij is te sturen met je pinken, als je de teugels wat laat vieren blijft het gevoel en het tempo blijft .
Je wordt niet meer moe, je hebt het gevoel of ben je heerlijk aan het dansen of op een luchtbed op en neer deint, je kunt het uren achtereen volhouden.
Je hebt het gevoel dat als je achterstevoren gaat zitten je ook nog zonder moeite precies hetzelfde kunt laten zien.

**Geplaatst**: 27-01-17 14:18

Geplaatst: 27-01-17 14:18

Als jullie het niet erg vinden, vind ik het wel leuk om deze foto hier even neer te zetten. Als eigenaar van een trekpaard kruising zonder aanleg, bouw of gangenwerk voor dressuur ben ik er best trots op. Dit is mijn stiefdochter van destijds 12. Haar bovenlichaam is net zo groot als het hoofd van het paard.

Ik vind de verhouding paard/meisje mooi aantonen dat nageven/aanleuning echt niks met kracht te maken heeft.
Afbeelding

Ik claim overigens niet dat dit een goed voorbeeld van de juiste aanleuning is, er schort genoeg aan. Maar iedereen kan zien dat dit niks met kracht te maken heeft.