Appelmoes_11 schreef:Aan micromanagement over de houding van mijn paard heb ik zo langzaam echt een hekel gekregen. Nu rijd ik ook geen dressuur. Mijn pony en ik rijden alleen buiten, over alle soorten ondergrond. Haar hoofd heeft ze dan hard genoeg nodig om evenwicht te houden. Soms moeten er eens hekjes open en dicht vanaf haar rug, dan moet ik ook haar linker achterbeen kunnen omzetten en een halve stap naar achter gaan. Ik bedoel maar: mijn paard moet ook luisteren, zich precies laten sturen en het tempo onder controle houden.
Ik ben er redelijk van overtuigd dat een bit gewoon niet lekker zit, ook als er geen enkele druk op staat. Zo'n ding dat in je mond zit terwijl je moet lopen kan fysiologisch ook nooit fijn zijn. Al die bochten en rondjes in een bak lijken me lichamelijk en geestelijk zwaar voor een paard en vast contact heeft imo geen toegevoegde waarde.
Ik weet niet wat bochtjes rijden te maken heeft met bit of geen bit?
Wat betreft een bit in de mond hebben, je met natuurlijk niet gaan vergelijken met je eigen mond.
Een paardenmond is zo´n halve meter lang en hij ademt er niet door. Daarbij is er ook nog ruimte tussen kiezen en tanden. Het bit ligt niks te doen tot we hulpen gaan geven. En hoe die hulpen gegeven worden bepaalt of het onaangenaam is en of er schade komt.
Denk aan een oorbel. Je oorlelletje is zeer gevoelig, zo niet het gevoeligste lichaamsdeel. Toch kun je vrij veel kracht op een oorbel zetten als je het maar geleidelijk aan opvoert. Lichte bewegingen worden niet eens als hinderlijk opgemerkt. Ga je plots trekken, tja, dan doet het zeer en kan het zelfs doorscheuren en dus blijvende schade veroorzaken.
Er is een verschil in een kind aan het oor meesleuren (auw) en een kind via het oor duiden dat het een bepaalde kant op moet of langzamer moet gaan.
En dat vaste contact (constate aanleuning) maakt nou net dat de hulpen niet plots komen waardoor ze pijnlijk kunnen zijn...
Áls je dan een bit gebruikt en er komen veel opvolgende hulpen, kun je maar beter zorgen dat er contact is zodat ze meteen gevoeld worden en niet pas als er ineens spanning op de teugels komt...
Zie het als braille lezen. Daar heb je ook je handen voor op het papier om de bobbels te voelen maar ook de leegtes ertussen, om verband te voelen....
En ook een paard aan de teugel met bit kan zijn hoofd wat hoger of lager brengen, de hals strekken etc, dit laatste wordt zelfs in elke proef gevraagd, juist om te tonen dat het paard niet in een gemaakte houding blijft (als het goed is).
Er wordt in een proef niet om een starre houding gevraagd, maar om een constante aanleunig (de reden daarvoor heb ik hierboven al aangegeven). Daar zit verschil in!
Dat er ook in de hogere regionen van dressuur mensen bitten verkeerd gebruiken wil niet zeggen dat een bit zelf verkeerd is...
Het komt altijd weer neer op hoe je een paard opleid.
En een gedegen dressuuropleiding bestaat helemaal niet uit bakwerk. Integendeel, de eerste jaren ga je zoveel mogelijk het terrein in en rechtuit om vastvoetigheid en balans onder de ruiter te ontwikkelen en daarna ga je pas aan figuren en andere oefeningen beginnen die je trouwens ook prima buiten kunt oefenen.
Een correct opgeleid dressuurpaard kan ook op het strand gewoon een proefje rijden. Het is gewoon gehooraam aan hulpen.
Waar het om gaat is dat het paard, om het in je eigen woorden te zeggen gaat: " luisteren, zich precies laten sturen en het tempo onder controle houden." Dát is nl het doel van dressuur. Jij doet dus ook gewoon aan dressuur....
Wat je tegenwoordig in de ring ziet zijn helaas vaak juist helemaal geen correct opeleidde paarden, maar dat zegt meer over de mentaliteit van de ruiter dan over gebruik van bit ja of te nee.
Als iemand niet gelooft dat een slechte houding een paard vernielt, heeft die nog niet te maken gehad met verreden paarden of herkent ze niet. Het is cruciaal dat een paard zichzelf goed draagt en zijn evenwicht goed verdeelt. Een en ander kan met en zonder bit bereikt.
Er zijn geen argumenten om persee met bit te rijden, maar ook geen argumenten om persee zonder bit te rijden. Het blijft gewoon een keuze en vooral ook per geval, er paard kijken wat het beste gaat.
Het is onzin om gevechten met je paard te hebben omdat je vindt dat het met bit greden moet worden, maar het is net zo goed onzin om gevechten te hebben met je paard omdat je vindt dat het persee zonder bit gereden moet worden. dat levert de schade op. Uiteindelijk zoek je naar de meest stressloze oplossing en die ligt niet altijd in bitloos.
(Ik kijk alleen maar naar mijn oudje dat veel pijn van neusriemen en kinkettingen heeft gehad en geniet van vrijheid op zijn neus.)
Zowel bitloos als met bit kán schade opleveren en zowel bitloos als mét bit kan volkomen paardvriendelijk zijn. De ruiter moet gewoon paardvriendelijk zijn....
Zeg nou zelf, bitloze ruiters, zouden jullie, als jullie jullie paarden toevallig wel een bit indeden, daar aan gaan zitten trekken?
De ruiters die hangen aan bitten en altijd in conflict zullen zijn met de paarden die ze rijden zijn gewoon slechte ruiters. Daar hoef je de bitten niet de schuld van te geven....