Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-12 17:53

The will to please

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-12 17:53

"PRachtiiiiggg! Ja, ga zo door, Goedzoooo!!!"
Ondertussen loopt een strak in de slof getrokken paard zijn rondjes met een gigantische onderhals.
Ruiter glundert, want het gaat zo goed. Ondertussen galoppeerd hij over de lange zijde op ca 3 sporen.
"Ja, netjes! Prachtig!"
Het paard vervolgt zijn weg in arbeids draf, duidelijk niet rad.
"Meer tempo! Ja, zo! Super!!!!"
Paard wordt over zijn tempo gejaagd en onregelmatigheid valt niet meer op.
"Fantastisch! Ja, zo doorgaan!"

Discussie punt:

The will to please tegenover klanten overschaduwd de leskwaliteit.

Reden van deze discussie is dat ik het idee heb dat in onze snel snel maatschappij, alles snel moet
en kritiek slecht geacepteerd wordt. Instructeurs daarop inspelen door overdreven te complimenteren,
makkelijker naar hulpmiddellen te grijpen en soms niet tijdig in te grijpen bij problemen. Waarbij de
lesklant ook schuldig is, daar die vaak niet tegen de geleverde kritiek kan en van instr. naar instr. hopt
indien het gewenste resultaat en het "feel good" gevoel uitblijft.
Er had dus ook kunnen staan als discussie punt: Ruiter kan niet tegen kritiek en resultaten mogen niet te lang uitblijven.

Brand los.

**Geplaatst**: 30-08-12 17:58

Re: The will to please

Geplaatst: 30-08-12 17:58

Tjah, als instructeur pas je je toch ook aan het niveau van de ruiter aan, als die al veel moeite moet doen het paard in een arbeidsdraf netjes op een volte te houden dan is dat al 'prachtig ga zo door' ookal is het paard nog zoekend in de aanleuning en zwaait de achterhand wat uit.

Maar het beeld wat jij beschrijft zou ik iig niet aan meewerken, ervaring en kunde leer je niet in 2 weken en ik ga mensen geen 'feel good' gevoelens geven ten koste van het paard. Als je er het geduld niet voor hebt om te leren hoor je helemaal niet op een paard.

**Geplaatst**: 30-08-12 18:57

Re: The will to please

Geplaatst: 30-08-12 18:57

De instructeur moet zich aanpassen aan het niveau van de ruiter en paard. Het ligt er maar net aan waar je naar toe werkt. Ik heb niet het gevoel dat er niet meer wordt gezegd wat er gezegd moet worden om te klant te "pleasen". Het hangt misschien ook van de ruiter af. Je hebt altijd ruiters die het gevoel hebben dat het super gaat en er niet vanuit gaan dat iemand kritiek kan hebben. Ruiters die het niet willen horen.
Wat resultaten betreft, daar ben ik het wel mee eens (maar ook dit hangt heel erg van de ruiter en de mentaliteit van de ruiter af). Het gaat in dat soort gevallen meer om het resultaat dan om andere dingen. Ik vind het zelf veel belangrijker om een goede band te hebben met het paard waarin zowel paard als ruiter respect hebben voor elkaar. Het moet van twee kanten komen.

**Geplaatst**: 30-08-12 19:07

Re: The will to please

Geplaatst: 30-08-12 19:07

Kritiek kan op duizend verschillende manieren gebracht worden. Wanneer lesklanten op een positieve manier worden aangesproken zo van 'Als je het nou eens op deze manier probeert,'
Hier zit geen negatieve onderklank in, terwijl je de ruiter toch aanwijzingen aanbied. Vind 'niet tegen kritiek kunnen' dan ook ongegrond, want lesgeven moet niet gebaseerd zijn op het geven van kritiek.

Instructie wat op de manier gebeurt zoals jij hierboven omschrijft is een hele slechte manier van lesgeven. Er wordt namelijk niets geleerd, alleen complimenten uitgedeeld. Al wordt er voor dat laatste tegenwoordig ook grof betaald in dure cursussen mbt. zelfvertrouwen....

**Geplaatst**: 30-08-12 19:08

Geplaatst: 30-08-12 19:08

Er zit wel een kern van waarheid in je verhaal. Ik denk persoonlijk dat dat onder andere te maken heeft met de verandering in de maatschappij. We denken niet meer zo hierarchisch, kinderen zijn dikke vriendjes met hun ouders. Er wordt meer uitgegaan van gelijkheid en gelijkwaardigheid en dat gaat vaak ten kosten voor een stukje respect voor gezag. het op kunnen volgend van orders zonder dicussie. Op zich niets mis mee, maar in een training waar je wel te maken hebt met hierarchie zie je dat veel mensen daar moeite mee hebben.

Als instructeur moet je je rug recht blijven houden en niet te veel buigen voor de wensen van de klant. Mar ik zie ook om me heen dat dat moeilijk is. Zeker als een trainer les aan het geven is aan mensen die ook zijn pensionklanten zijn. Of wat dacht je van alles les-geef dames en heren die les gaan geven aan hun eigen mede-pensionklanten. Dan wil je de sfeer vooral leuk en gezellig houden en dan laat je het wel uit je hoofd een leerling een uitbrander te geven als ie gewoon niet doet wat je van 'm vraagt of continue antwoord met: 'ja, maar.....' .

Maar als leerling moet je ook kritisch blijven. Ik zit niet te wachten op een instructeur die mij alleen maar gaat vertellen hoe goed het gaat, ik kom om te leren, niet om naar de mond gepraat te worden. En ik verwacht dat een tainer een redelijke analyse kan maken van mijn tekortkomingen en verbeterpunten als ruiter en die wil ik horen ook

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-12 22:02

Re: The will to please

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-12 22:02

Uiteraard heb ik het wat overdreven in de openingspost, maar anderd is het geen duidelijk punt.

De laatst alinea van Avolon is een beetje de richting die je er ook mee op kunt denken.

Een strategisch instructeur kan het ook bv als volgt brengen, je doet het netjes, maar als je het nou
eens zo en zo doet/probeet hoe voelt het dan? Om ook je eigen bewust wording van wat je doet en
waarom te bevorderen.
Overigens les gehad van alle soorten instructie ondertussen, de middenweg is in mijn ogen de fijnste,
beetje zoals ik net omschrijf.
De scheld de ruiter van voor tot achteren klem, omdat hij het niet goed doet, werkt ook niet.
(En ja, die heb ik ook gehad. 2 zelfs, van de ene kon je veel leren van de ander stuk minder.)

**Geplaatst**: 31-08-12 09:27

Geplaatst: 31-08-12 09:27

Sjolvir schreef:
Een strategisch instructeur kan het ook bv als volgt brengen, je doet het netjes, maar als je het nou
eens zo en zo doet/probeet hoe voelt het dan? Om ook je eigen bewust wording van wat je doet en
waarom te bevorderen.

De meeste leerlingen voelen maar weinig maar kunnen een gevoel uiteindelijk wel leren herkennen.

**Geplaatst**: 31-08-12 09:30

Re: The will to please

Geplaatst: 31-08-12 09:30

ik heb er bijna vijf jaar over gedaan om mijn eerste "goed zo, goed opgelost" eruit te peuteren bij mijn instructrice, en oh wat was ik toen trots!! En tot die tijd: oefenen oefenen oefenen... Ik wil geen goed zo horen als het niet goed is...

**Geplaatst**: 31-08-12 09:35

Geplaatst: 31-08-12 09:35

Ik heb liever een instructeur die me met de grond gelijk maakt als het nodig is, dan eentje die me gaat vertellen dat het geweldig is, terwijl dat niet zo is.

Ik ben blij dat ik zo'n instructrise heb... toen ik er vorige week naast lag door een bok van meneer kwam ze me (na te checken of ik oke was) vertellen dat ik een erg braaf paard heb, hij de 10 punten van die dag kreeg, omdat IK een dikke fout maakte, en hij daar heel terecht een reactie op gaf.

Als het goed is, dan heeft een compliment van haar voor mij ook echt daadwerkelijk waarde. Dan weet ik dat het ECHT goed is (of veel beter is), en niet dat ze me loopt op te hemelen omdat ze me als lesklant wilt behouden.

Bij een instructeur die me zou ophemelen zou ik al snel het idee krijgen "als ik het allemaal zo goed doe, waar heb ik jou dan voor nodig? "

**Geplaatst**: 31-08-12 09:44

Geplaatst: 31-08-12 09:44

Angela schreef:
Ik heb liever een instructeur die me met de grond gelijk maakt als het nodig is, dan eentje die me gaat vertellen dat het geweldig is, terwijl dat niet zo is.

Helemaal mee eens!

En ik verwacht ook van mijn instructie dat ze eerlijk zegt dat ik zit te k.loten.
En dat doet ze ook wel.
Ik ben geen wedstrijdruiter, verre van dat, maar ik les, omdat ik mijn paard goed door haar lijf te leren lopen.
En dat kan alleen maar als degene in het midden eerlijk is.
Ze denkt mee en past haar oefeningen aan, aan wat mijn paard op dat moment nodig heeft en aanbied.

Natuurlijk is het leuk een compliment te krijgen, nog leuker is het als je zo'n compliment ook echt verdient.
Van iemand die alleen maar "Ja goed hoor" zegt, leer je ook niets.

**Geplaatst**: 31-08-12 14:44

Geplaatst: 31-08-12 14:44

Zo'n instructeur zou ik hard weg lopen

Kan er juist slecht tegen als ze alleen maar "complimentjes" geven.. dan kan ik net zo goed niet op les gaan.

Liever gewoon idd een eerlijke instructeur die zegt waar het op staat, en natuurlijk als je hard met iets bezig bent en het gaat ineens "zoals ze het bedoelt" dan mogen ze dat natuurlijk wel zeggen, daar hecht ik meer waarde aan dan een die ermee loopt te strooien

Ben dan ook erg wijs met mijn instructrice, heb inmiddels bij genoeg verschillende gereden maar deze past mij en mijn paard gewoon helemaal +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-12 20:48

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-12 20:48

magic_lover schreef:
, heb inmiddels bij genoeg verschillende gereden maar deze past mij en mijn paard gewoon helemaal

Dat vind ik altijd het lastige, zie soms best goede instr. maar die past dan weer niet bij mij of niet bij mijn paard.
Je moet toch met zijn 3en elkaar begrijpen.

**Geplaatst**: 31-08-12 21:13

Geplaatst: 31-08-12 21:13

Ik denk dat je in je openingspost twee dingen door elkaar haalt. In mijn ogen moet een goede instructeur namelijk vooral twee belangrijke kwaliteiten hebben. Voor de duidelijkheid zal ik hieronder proberen ze zo duidelijk mogelijk te splitsen.

1. Rijtechnische kennis/Paardenkennis
In je voorbeeld ontbreekt die duidelijk. Instructeur die niet ziet dat een paard niet los is, onregelmatig is, naar hulpmiddelen grijpt mist duidelijk de benodigde kennis om het paard wel correct aan het lopen te krijgen. Of beter, om de ruiter correct te leren rijden. Onder dit kopje valt wat mij betreft zowel het 'oog' dus het daadwerkelijk kunnen zien wanneer een paard goed loopt en verbetert of niet. Maar daarnaast horen ook het kennen van manieren om problemen op te lossen, weten hoe een paard op te leiden maar ook bijvoorbeeld weten hoe de ruiter in elkaar zit en hoe deze invloed kan uitoefenen op zijn houding, zit en manier van hulpen geven.

2. Didactische vaardigheden
Hoeveel complimenten je iemand geeft, hoe streng je bent, hoe hard je bent is sterk afhankelijk van de persoon op het paard. Sommigen hebben veel bevestiging nodig (kan in jouw voorbeeld, los van compleet ontbreken van punt 1, evengoed zo zijn). Anderen functioneren beter bij een strengere, afstandelijker aanpak. Dit aanvoelen en er op inspelen is een belangrijke kwaliteit.
Ook de manier waarop iets wordt uitgelegd vind ik hier bij horen. Kan je als instructeur duidelijk maken wat je wilt, maar ook waarom je dat wilt zodat je de ruiter niet van afstand bestuurt, maar daadwerkelijk iets leert.

Tot slot is er dan nog de ethische kwestie, weet de instructeur in je voorbeeld echt niet beter, of doet hij gewoon wat de klant wil horen zodat hij vooral goed betaald blijft krijgen? Dat is iets dat imo alleen die persoon zelf kan beantwoorden. Ik ken ook genoeg instructeurs die imo de kennis niet hebben, maar daar hun paarden en lessers geen kwaad mee doen. Enkel komen ze ook niet verder (wat natuurlijk met voldoende complimenten veel te compenseren valt!)

Waarom de splitsing? Omdat ik denk dat het belangrijk is te beseffen dat les geven veel meer is dan wat commando's roepen vanuit het midden. Ook omdat ik denk dat het zoeken naar een passende instructeur veel gemakkelijker is als je weet waar je naar zoekt. Mijn eigen instructrice heeft naast veel kennis, fantastische didactische vaardigheden. Zij voelt mij enorm goed aan en als ik me niet lekker voel of mijn lijf weer eens niet meewerkt, houd ze daar rekening mee. Ze zal me nooit zomaar over mijn grenzen duwen maar me wel helpen mijn grenzen te verleggen. Juist omdat ik uit mijn eigen lessen weet hoe het wel kan, stoor ik me aan veel instructeurs. Technisch kan je nog zo goed lesgeven, als je didactisch faalt leert je leerling alsnog veel minder dan je eigenlijk zou willen. Dan heb je nog de groep die zowel technisch als didactisch niet geschikt is en tja, waarom ook daar nog altijd mensen les van nemen....Goede vraag. Waarom accepteer je van een instructeur dingen waar je middelbare school docent never nooit mee weg zou komen? Of de andere kant op, waarom blijf je lessen bij iemand die nooit kritiek heeft? Denk je dan werkelijk dat je alles al kan, of wil je dat graag denken?

Kortom (oeps, lang verhaal geworden) ik denk dat het in de meeste gevallen geen 'will to please' is want dat is enkel zo als men wel de kennis heeft, maar daar bewust niet naar handelt en didactisch slim genoeg is om dat te verbloemen en iemand een goed gevoel te blijven geven over iets wat niet goed is. Veruit de meeste gevallen komen imo voort uit een tekortkoming van één van twee groepen hierboven.

**Geplaatst**: 08-09-12 19:19

Re: The will to please

Geplaatst: 08-09-12 19:19

ik heb ook het idee dat het voor een stuk aan de maatschappij ligt, alles moet snel gaan en als het wat minder lukt, gaat men meteen naar hulpmiddelen grijpen ipv naar de oorzaak van het probleem te zoeken.Hoevaak heb ik op laneges niet paarden gezien die standaard met kneveltrens/ stang en trens/slof reden...

en ik heb ook jaren een instructeur gehad die nauwelijks kritiek had en erg laks was in de les. Bijgevolg leerde ik niets meer bij. Later verhuisde ik en nam een andere instructeur, die erg kritisch is en het minste foutje ziet. Dit was in het begin erg confronterend, maar ik merkte onmiddelijk verbetering in mijn rijden.

**Geplaatst**: 13-09-12 20:57

Re: The will to please

Geplaatst: 13-09-12 20:57

Bedenk ook het verschil in Will To please of om te motiveren. Ik heb nu les van een instructeur die op een zeer positieve manier lesgeeft. Hij motiveert je constant om net iets verder door te gaan. Ikzelf zat mezelf gigantisch in de weg met rijden (tussen de oren en niet het paard, voor we daar een discussie over krijgen). Binnen een paar lessen ben ik veranderd in een passieve ruiter naar een actieve ruiter. Ja, een instructeur mag de ruiter een goed gevoel geven als de ruiter op dat moment zelf ook dat gevoel heeft. Tuurlijk moet het wel terecht zijn en in verhouding tot het niveau van de ruiter. Een instructeur moet je motiveren om vooruit te komen en je vooruit te krijgen. Hoe, dat maakt mij dan verder niet uit. De een is gebaad met positieve feedback en de ander met afbeulen. Hoewel ik mij lessen wel lachwekkend bootcamp noem, hahaha? Na afloop van ik altijd gesloopt. Er wordt keihard gewerkt, no merci, maar ook tijd voor een grap.

**Geplaatst**: 14-09-12 00:00

Geplaatst: 14-09-12 00:00

Ik had verwacht dat dit topic gezien de titel over de will to please van het paard zou gaan.

En toen ik dit las:

Sjolvir schreef:
[i]"PRachtiiiiggg! Ja, ga zo door, Goedzoooo!!!"

dacht ik dat nog steeds.

Maar het gaat dus over instructeurs... tja, ik denk dat er instructeurs zijn die wedstrijdgericht lesgeven aan ruiters die ook wedstrijden als doel hebben. Met alle gevolgen van dien. Want het ziet er inderdaad niet uit en het is niet diervriendelijk. En even voor de goede orde: ik rijd ook af en toe eens een proefje ja.

Ik heb een instructrice die dat niet zo lesgeeft, en die mij op mijn fouten wijst en mij helpt ze op te lossen. Daar heb ik les voor. Complimentjes geeft ze ook wel, maar dan bij voorbeeld dat ik veel ontspannener op mijn paard zit. Afbranden is er niet bij, en zou bij mij ook alleen maar averechts werken. Ik vind het prettig om op zo'n manier te lessen. Dat vind ik namelijk dressuur. Plaatjesrijderij is niet echt wat voor mij.

Vwb de snel-snel-maatschappij: daarom rijd ik dus paard :Y)

Mijn paard, en het rijden, zijn onthaasting, zen en zelfreflectie. Het lijkt me echt vervelend als je bij je paard ook nog gehaast en jachtig moet doen $:\$

**Geplaatst**: 14-09-12 17:13

Geplaatst: 14-09-12 17:13

Ik denk dat bepaalde Instructeurs gewoon zo les geven naar wat de klant wil horen of zien.

Er wordt nog maar weinig naar de basis gekeken.

Een goede Instructeur hoort de leerling te vertellen "les" hoe een paard fijn hoort te lopen om vanuit daar verder te werken naar het bijv grotere werk.

Er wordt tegenwoordig naar wat ik zie meer les gegeven in trucage dan in het beter maken van ruiter en paard.

Mensen willen binnen korte tijd presteren hoe dan ook lukt het niet via de normale weg, dan maar via de snellere weg.

Ik merk het ook wel met me eigen paarden.
Heb nu voor de 2e keer een jong paard 4 jaar.
Ik rij er liever eerst goed de basis.
Bij mij gaat alles stap voor stap vooral met de jonkie.
Ik werk hooguit 4 x per week met hem.

Laatst was hij wat onrustig in de aanleuning.
Dan krijg je het advies om hem even door te pakken omdat hij het nu wel snapt

Maar ik vind dat een Jong paard niet denkt goh laat ik me kop in de lucht gooien.
Dingen zoals spierenopbouw etc kijkt men niet meer na.
Een jong paard kan je niet in een houding dwingen dat heeft in mijn ogen tijd nodig.

Heb de TA erbij gehaald en probleem opgelost;)

Ik zie ook wel om me heen dat mensen weleens denken oh is ze nog maar pas daar.....
Maar ik wil gewoon een bevestigd paard.

Heb daarnaast ook een 9 jarige merrie niet bevestigd in de basis.
Nu ben ik daar eerst mee bezig en dan zien we verder wel.
Ze is niet makkelijk en nog erg onrustig in de aanleuning.

Dus in plaats van de makkelijkste weg doe ik het stap voor stap.

Anderen roepen weleens dat mijn merrie hun van wijze van spreken het bloed onder de nagels had gehaald

Dat kan ze ook weleens, maar niet op die manier.

Ook hier was een Ta erbij gehaald en ja hoor het probleem zag je meteen.
Een haak die in de wang bij de neusriem duwde.

Bij de zijn AV paarden en laat ik het zo zeggen als ik ze ontrecht mijn wil doordram omdat ze ergens last van hebben dan laten ze dat heel duidelijk merken.

Mo wordt dan best gespannen als hij je niet snapt en Mirka die wordt gewoon echt boos

Ben blij dat me paarden communiceren

De hengst werkt wel veel liever dan de merrie voor je, maar in mijn ogen moet de merrie het werk leren leuk te vinden....

**Geplaatst**: 14-09-12 23:51

Re: The will to please

Geplaatst: 14-09-12 23:51

En daarom ben ik zo blij dat mijn instructeur zo ontzettend veelzijdig is. Instructeur, jury, zelf rijdend en paardenmasseur van happy athlete. Mijn alles in 1 die vanuit de ontspanning werkt.

**Geplaatst**: 15-09-12 03:57

Geplaatst: 15-09-12 03:57

Ik denk dat de factoren die Esther_87 de spijker op z'n kop slaan.

En wat 'will to please' verder betreft, over het algemeen is het fijn om te horen dat je iets goed doet. Een compliment kan iemand doen groeien en stimuleren het een volgende keer weer zo aan te pakken of nóg beter te willen doen.
En dan ben je weer terug bij kennis: is dit ook gedrag wat rijtechnisch gestimuleerd moet worden? Didactiek: heeft de ruiter deze benadering op dit moment nodig om te groeien?

Wat denk ik ook nog speelt is achtergrond en stroming. De ene instructeur zal vanuit zijn visie anders te werk gaan en andere doelen nastreven dan de andere.

**Geplaatst**: 15-09-12 06:25

Re: The will to please

Geplaatst: 15-09-12 06:25

Ik denk dat er ook wat anders ten grondslag ligt, namelijk het ernstig gedaalde niveau van de instructeurs..

Door onkunde wordt gegrepen naar hulpteugels, en het goedzo roepen is idd om te pleasen, om de ruiters maar het gevoel te geven dat ze wat leren..

Elke ruiter heeft zo nu en dan een complimentje nodig, en dat is inderdaad het aanpassen van het lesgeefniveau op het niveau van de ruiter.

Dan kun je best een keer een complimentje geven, dat de ruiter dit goed doet. Maar dat wil niet zeggen dat je de ruiter het gevoel moet geven dat deze perfect is.
Maar als je als ruiter alleen hoort wat je fout doet, gaat de motivatie bij veel mensen juist weg.

**Geplaatst**: 15-09-12 07:31

Re: The will to please

Geplaatst: 15-09-12 07:31

The will to please bij instructeurs herken ik hier niet zo eigenlijk. Vrijwel alle instructeurs die ik ken proberen een ruiter naar hun plaatje te sturen en zeggen echt niet dat het goed is wanneer het nergens over gaat. Hoppen ruiters dan naar een ander? Moeten ze lekker doen. Hier is er geen gebrek aan lesklanten hoor.

Het valt mij meer op dat er ruiter-instructeurmatches ontstaan die niet kloppen. Instructeur praat over het hoofd van de ruiter en de ruiter denkt het te snappen maar kan het zonder les niet narijden. Of een instructeur die van de lange termijndoelen is terwijl de ruiter binnen een jaar drie klasses wil doorlopen. Of een instructeur die op basis van gevoel praat en een ruiter die nauwelijks kan voelen of het paard rad loopt. Dan krijg je stagnatie en frustratie.

Jouw (overdreven

) voorbeeld herken ik niet. Wanneer een instructeur hier zegt goed, vind ik het beeld vaak ook goed (of althans, beter dan normaal :')

).

**Geplaatst**: 15-09-12 07:52

Geplaatst: 15-09-12 07:52

Ik herken het beeld wel van Sjolvir.
Is het regio afhankelijk? Misschien wel.

Hier kopen uiteindelijk veel mensen uit de (Rand)stad een paard, terwijl ze er nog nooit echt mee gewerkt hebben.
Misschien een x aantal les op de manege....waar je ook niet altijd even goed les krijgt...
Die hebben al het hectische leven van de randstad die men ook weer toepast in hun paarden omgeving.
Weinig geduld en zo snel mogelijk van A naar B

Misschien in de regio s Drenthe,Groningen,Brabant het er vaak met de pap lepel wordt ingegooid?

**Geplaatst**: 15-09-12 16:18

Re: The will to please

Geplaatst: 15-09-12 16:18

Als ik er achter kom dat mijn instructeurs dezelfde methode hanteren als jij in de openingspost omschrijft word ik gek denk ik.
Zou dat absoluut niet willen, ik betaal niet om 'gepleased' te worden.
Ik betaal om beter te worden en correcter te leren rijden.

**Geplaatst**: 15-09-12 17:42

Geplaatst: 15-09-12 17:42

Kelly_ann schreef:
Wat denk ik ook nog speelt is achtergrond en stroming. De ene instructeur zal vanuit zijn visie anders te werk gaan en andere doelen nastreven dan de andere.

Zou het? Mijn instructrice en ik hebben -vooralsnog- hetzelfde doel: een rechtgericht, gegymnastiseerd paard en rechtgerichte ruiter (ik dus) die de juiste hulpen kan geven en het paard in staat kan stellen om het gevraagde uit te voeren. En het is ook nog eens de bedoeling dat ik dat leer aanvoelen. Fysiek dan, op mentaal vlak weet ik maar al te goed waar de grenzen van mijn paard liggen.

Ehh, en stroming... lesgeefmens heeft Deurne gedaan toen het daar nog wat voorstelde en is daarna elders verder opgeleid. Het is een driegangermens dat totaal niet wedstrijdgericht lesgeeft en ik moet zeggen dat dat met mijn dikke IJs, waar ik af en toe een proefje mee wil rijden, prima matcht

**Geplaatst**: 17-09-12 11:23

Re: The will to please

Geplaatst: 17-09-12 11:23

Een instructeur alleen maar complimenten (of iets wat erop moet lijken) zou niets voor mij zijn. Het zal me niets verbazen als ze ook alleen leerlingen hebben met ouders of zelf te veel geld :')

het lijkt me in ieder geval niet dat je er echt veel beter van wordt.

Ik heb zelf en instructrice die de hele les door roept dat het nog lang niet goed genoeg is. En dan aan het einde van de les nog even zegt dat het tosh wel goed ging. Afentoe word ik daar moedeloos van, maar ik betrap mezelf er wel op dat ik daardoor veel harder mn best doe dan wanneer ik een les rijd met een instructrice die al snel zegt dat het goed is. (al is een complimentje tussendoor soms best geruststellend

)