Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
ik snap niet hoe het mogelijk is om een paard dat hangt aan de teugel in de krul met een prikkende ruiter op de rug ' ontspannen ' te noemen.... Of zelfs mooi 
mirgino schreef:ik heb beide filmpjes een klein stukje gekeken ,maar op 1ste filmpje 1ste paard en 2de filmpje 1ste paard zit wel even een verschil van optoming
dat bit van 2de filmpje is stukken heftiger dan het trensje in 1 ste filmpje

al zit die vrouw best scheef.. maar toch. Paard loopt losjes maar doet toch precies wat er gevraagd wordt. En zonder sporen
( ik keur correct spoorgebruik absoluut niet af, maar dit laat maar weer eens zien dat het echt niet altijd nodig is ) Joolien schreef:Maar omdat men niet beter weet valt het blijkbaar niet op...
hestejente schreef:Zelfs in de B zie je het al: prikprikprik. Als je maar genoeg prikt word je nog wel eens L
Kadankovitch schreef:De beelden op beide video's deugen niet. H
Ik kan uit beide beelden geen voorkeur halen.
.
colette_007 schreef:Ik ben het met je eens mbt benen in filmpje een al zie ik gelukkig het gros van de ruiters die dit nietdoen.
Filmpje 2 vind ik echt niks ook geen vergelijkings materiaal en de oefeningen die worden uitgevoerd worden zijn voor mij niet voldoende waardig. Terwijl filmpje 1 veel eter loopt. Daarnaast heeft filmpje 2 iets anders in de mond hangen dus ook niet gehaal vergelijkbaar.
Film 1 is erg duits niet mijn stijl maar nog eerder mijn stijl dan filmpje 2 (wat dat ook mag zijn :p)
liljebo schreef:\Hetzelfde zie ik ook bij het westernrijden. Bij een aantal ruiters zie je veel spoorgebruik en opengesperde paardenmonden , terwijl je zo nu en dan een ruiter ziet rijden die ogenschijnlijk niets doet, de benen en handen rustig houdt en toch het paard exact dirigeert.
(zag even zo snel geen filmpjes, maar misschien hebben andere mensen mooie illustratieve voorbeelden van beiden.)
liljebo schreef:Urielle, je reactie was niet op mij gericht, maar even voor de duidelijkheid. Het is geenszins de bedoeling voor mij om mensen af te katten en daarom heb ik ook filmpjes gekozen van ruiters die ik niet eens ken. Het gaat mij ook niet om de ruiters, maar om de tendens van grof gebruik van hulpen.
Helaas zie ik dat dus echt enorm veel en helaas zie ik buiten mijn man om veel leken om die reden weglopen bij een evenement, en dat lijkt me jammer.
Temeer omdat de meeste disciplines erg mooi kunnen zijn om naar te kijken, mits de ruiter subtiel is in hulp gebruik. Soms zie je dat, zowel op laag als hoog niveau. En dat oogt gewoon prettiger.
(en lijkt mij prettiger voor het paard)
Een kleine extra vraag...
Vaak wordt gereden dmv opsluiting. Dwz gelijktijdig been en handgebruik.
Volgens onderzoeken is het onmogelijk voor een paard om gelijktijdig te remmen/gas te geven en zorgt dit voor een conflict. Hoewel het de bedoeling is dat het paard door deze hulpen na gaat geven, is het volgens de betreffende onderzoekers zo dat het paard bij gelijktijdige toediening van rem/gas op het sterkste signaal reageert en minder op het andere signaal, waardoor het andere signaal versterkt moet worden,.
Voorbeeld: Paard reageert op druk bit en gaat vertragen. Druk bit wordt hetzelfde gehouden en er wordt meer aangespoord om tempo te verhogen. Paard reageert op aansporen, maar weer minder op druk bit (omdat het dat niet gelijktijdig kan) waarna de druk op het bit weer wordt verhoogd etc etc
Er zijn ook voorstanders hand zonder been, been zonder hand. Dus een basis waarbij de hulpen echt gescheiden worden aangeleerd en waarbij het later tot samenwerking komt, vaak in 1 pas. Klimke en Philippe Karl bv zijn daar voorstanders van.
Nu ben ik zelf geen dressuurruiter en zeker niet op dat niveau, maar de tweede manier van werken komt op mij het meest logisch over en lijkt te voorkomen dat de hulpen steeds moeten toenemen in kracht.
En ik neem dan aan dat hetzelfde in iedere discipline toepasbaar zou zijn?
Urielle schreef:Ik vind het gewoon zo typisch dat het WEER om dressuur en western gaat. Over het rondsleuren en rondtrappen van springpaarden in de vuur van het parcours hoor je dan weer zelden iemand terwijl je daar ook nog met name qua bitten veel meer ziet passeren, van de gemiddelde bosruiter kan ik in het passeren ook niet blij worden (en dan niet omdat ze te grof inwerken maar omdat ze scheef zitten, hobbelen, in de mond hangen, het paard al sterrenkijkend of op de voorhand rond laten sloffen, kortom totaal niet bezig zijn met ontlastend paardrijden 'want dat hoeft niet in het bos'). Endurancewedstrijden heb ik nog nooit gezien maar ik ben er zeker van dat ik daar ook betere en mindere ruiters langs zie komen, net als bij SGW, mensport, rensport en wat is er allemaal nog meer aan paardensport.
Wat ik altijd wel typisch vind is dat de topdressuur onder vuur ligt.
.
Urielle schreef:Betreffende je extra vraag: de voorkant wordt niet begrenst door ophoudingen, maar door het aanbieden van een stabiel contact. Daar geen extra hulpen dus. Maar bij een ontbreken van contact aan de voorkant verlies je de 'springveerwerking' die je in het lijf van je paard opbouwt door het laten aantreden en onderbrengen van de achterhand. Zoals er in het begin van het aanleren nog meer aanvulling van de ruiter in het been nodig is (ja, je moet er echt onder... paard zwakt weer even af, herhaling van de beenhulp) zal ook het contact aan de voorkant zwaarder zijn dan in een later stadium. Dat is niet waar je uiteindelijk naartoe wilt maar een tussenstation op de weg naar. Met het laten afvloeien van de opgewekte springveerwerking schiet je ook niks op, want een veer die aan de voorkant helemaal los is kan nooit opspannen, die valt eruit. Als er gecorrigeerd moet worden in hetzij het gebruik van het achterbeen, hetzij het verbeteren van de aanleuning dan is dat een snelle wisselwerking. In mindere mate zie je dat al bij het africhten van het basissportpaard: als ik mijn paard aan de voorkant vraag om wat losser te worden is het nog niet vanzelfsprekend voor hem dat hij achteraan met dezelfde energie blijft aantreden. Daarom moet ik dus na het maken van de ophouding of eenzijdige ophouding, ook nog een keer inkomen met het been, tot het in zijn systeem zit dat het bewerken van de voorkant niet betekent dat ie achteraan kan gaan slabakken.
Enfin, heel verhaal maar ik denk dus niet dat je het onderhouden van het contact (en dus in eerste instantie de druk) op de voorkant moet verwarren met het effectief bewerken van de mond.
) maar ik laat me graag overtuigen.
)