Geplaatst: 12-03-12 14:58 Citaat:Overigens vind ik het argument dat een paard ook in de natuur R- en P+ tegenkomt en dat we dat daarom ook in de training mogen gebruiken, volkomen naast de kwestie.
Het is wel een principe dat door het paard verstaan wordt. Dat is natuurlijk ook de reden dat het vaak gebruikt wordt - men heeft het wel eens over klassieke, western, natuurlijke, of academische vormen van dresseren, maar in feite is er maar een vorm van dresseren: degene die het paard begrijpt. Anders werkt het natuurlijk nooit.
Probleem bij P+ is wat jij al aangeeft, als een milde vorm niet werkt, moet je steeds groffer worden. Bij Parelli spreekt men dan bijv. eufemistisch over 'fase 4' voor wat een beste klap is.
Maar goed, ik denk dat het tot op zekere hoogte eigenlijk geen probleem is om gebruik te maken van negatieve leerervaringen. Maar ik heb wel vaker beweerd dat een mens eigenlijk goed met een positief beloningssysteem zou moeten kunnen werken, alvorens met negatieve krachten op te treden... gewoon omdat belonen je dwingt om idd heel zorgvuldig te werken en te timen.
Dat werkt voor het paard veel minder stressvol dan om met trial en error een paar keer tegen een harde hulp op te lopen. Uitvogelen hoe je een beloning kunt scoren is heel wat minder stressvol dan uitzoeken hoe je van een vervelend gevoel af kunt komen, of hoe je pijn kunt vermijden natuurlijk.
Hoewel ik wél denk, dat een duidelijk 'Uhhh' dat je al een paar keer samen hebt laten gaan met een negatieve consequentie (tik, ruk aan een touw, achteruit zetten) ook een soort van bridge vormt... Mijn kuddeleidster gebruikt een duidelijke draai van haar oortje als 'bridge': dit gedrag wil ik NIET!
Citaat:De vraag is eigenlijk: wat doe je als het paard het NIET doet? Want DAT bepaalt volgens mij hoe ethisch en efficient een trainer is.
Het grote probleem is, dat een trainer van wedstrijdpaarden zich liever niet voor die vraag gesteld ziet in de ring.
Ik was pas geleden nog bij een zeehondenshow waar twee enthousiaste meisjes uitlegden hoe ze trainden (de methode ken jij natuurlijk heel goed
) maar ze legde bij een ingewikkelde oefening uit, dat het dier het soms ook wel níet deed. 'Het blijven dieren,' waren haar exacte woorden.De gevraagde oefening lukte overigens vervolgens perfect.
De ruiter op Olympisch niveau weet óók dat het dieren blijven en dat het soms niet lukt, maar hij/zij zal wel zoveel mogelijk veiligheid inbouwen om te voorkomen dat het dier het in de ring niet doet.
En ik denk dat trainen met minimaal P- dan iets is waar je niet aan ontkomt, maar ik kan dat mis hebben.
Citaat:Maar niemand vraagt zich ooit af of dat de "schuld" is van R-. Niemand denkt erover na of in zo'n geval de motivatie van het weglaten van druk misschien onvoldoende is. Het wordt simpelweg meestal opgelost door het verhogen van de druk, niet door het verhogen van de beloning. Meer beenhulp, zwaaien met het touw, meer druk op het leidtouw, meer druk op de teugels, dieper zitten... Kortom, het nóg onaangenamer maken zodat het wegvallen van het onaangename wél belangrijk genoeg wordt voor het paard om een verandering in z'n gedrag te tonen.
Ik wel. Ik vroeg me dat al heel vroeg af. En mijn eigen antwoord, was dat het paard een reden had voor het niet willen (nou ja, eerlijk gezegd niet helemaal mijn eigen antwoord, stond ook in de boekjes die ik las.
)En dan zou het logisch zijn om de reden voor het niet willen weg te nemen (door gewenning bijv.), of om het paard dan toch minstens niet in een positie te brengen, dat niet willen iets wordt dat tussen de vraag van de mens en het niet uitvoeren van een commando in komt te staan.
Tis natuurlijk meestal angst en dat is een ongelooflijk sterke motivator voor het paard om iets te doen of laten.
Citaat:Een ander probleem bij het gebruik van R+ is niet dat wortelschijfjes op zich hun magie zouden verliezen of zo: het is dat mensen niet strikt genoeg zijn voor zichzelf, en het paard. Dat het paard zegt "bén je daar weer met je vervelende altijd-hetzelfde oefening?" Een oefening die leuk was in het begin maar die je eindeloos herhaalt, daar verliest elke motivator z'n waarde bij.
Als het paard helemaal geen worteltje kreeg, was de training zo klaar... Op zich onderschrijf je de 'theorie van de verzadiging' hier eigenlijk: mensen willen ook niet betalen voor een pizza als ze er al 5 op hebben, dan raken ze er zat van... ze willen als ze weer honger krijgen wel méér betalen voor een pizzapunt die extra lekker is!
Ik gebruik overigens ook negatief en positief, met een grote voorkeur voor belonen.
