Zijn er mensen die zich hierin herkennen?
Die zeggen tja, mijn houding is inderdaad niet het ideale plaatje, maar voor mij is het goed genoeg.
Ik zit niet kaarsrecht, en steek mijn benen lekker af. Zeker op buitenrit zit ik gewoon ontspannen te genieten van de heerlijke gangen van paardlief. (Lichtrijden kost meer moeite dan doorzitten.

In de bak rijd ik ook zelden of nooit licht. Verwacht van het paard alleen maar dat hij zichzelf draagt en over de rug loopt, meer niet.
Wel is het zo, ik weet dat ik niet in de weg zit. Ga constant mee in de beweging, en hang zeker niet voorover (want dan is het logisch dat paardlief op z'n voorhand knalt).
Ik vind mijn houding nu eigenlijk beter als toen ik me er nog druk om maakte. Toen hing ik altijd naar voor, gespannen, handen snel te laat, benen floepten naar achter. Nu hang ik relaxed achterover in mijn zadel, het kan me allemaal geen flikker meer schelen. Toch weet ik fijne, kleine hulpen te geven, of juist groter in te komen als het moet.
Dat mijn houding dus niet aan het ideale plaatje voldoet, kan mij niks schelen, omdat ik weet dat ik paardlief niet in de weg zit.
Wie herkent zich hier nu in? Of ben ik de enige die zo gek is.
