Bokt.nl

clarence schreef:

Ik denk dat als je iets wil weten over de meest ideale springhouding, dat je dan naar de Amerikanen moet kijken. Ik zal kijken of ik wat tijd kan vinden om een stukje uit een van mijn boeken te vertalen.
Een goede houding is goed en ideaal omdat het functioneel is. Form follows function. Het gaat er dus om je paard zo weinig mogelijk te storen. Je moet ook foto's hebben om naar te kijken om te kunnen vergelijken.

Goede ruiters om naar te kijken zijn:
Jos Lansink
McLain Ward
Beezie Madden

clarence schreef:

ietjelover schreef:

hier zie ik hem mmeer rechtop zitten is het zo goed?

Is dit Lansink? Het is nogal moeilijk om deze twee foto's te vergelijken omdat de deze van voren genomen is en de andere van de zijkant.
Ook is dit een stilsprong (denk ik) en de andere een oxer. In ieder geval is dit wel een hele mooie foto.
Voordat ik verder ga, wil ik wel even vermelden dat ik in geen geval denk dat ik ook maar aan het niveau van Lansink kan tippen.
Mijn commentaar is dan ook niet om kritisch te zijn t.o.v. Lansink, maar om uitleg te geven bij wat ik zie.
Op deze foto kan ik weinig aanmerken omdat de hoek dat niet echt toelaat. De volgende foto leent zich daar veel beter voor.

Voordat ik overga tot het bekritiseren van de andere foto, denk ik dat het handig is om eerst even te parafraseren uit mijn George Morris (Amerikaanse Spring Instructeur van alle Amerikaanse top-ruiters) boeken. Daarna kunnen we die informatie dan gebruiken om de Jos Lansink foto te bekritiseren.

Om de Amerikaanse manier te begrijpen, moeten we een ding duidelijk voor ogen hebben:
Het zwaartepunt van de ruiter moet zo goed mogelijk op één lijn blijven met het zwaartepunt van het paard. Dan zijn paard en ruiter in balans.
Waar zit het zwaartepunt in de ruiter en waar in het paard is natuurlijk de volgende vraag.
- In de ruiter: staand, ter hoogte van navel tegen de ruggegraat. Te paard, ter hoogte van
onderkant van het borstbeen tegen de ruggegraat. Natuurlijk ligt het er ook aan of je een kort of lang bovenlichaam hebt.
- In het paard: achter de schoft in het midden van het lichaam.
Dus, tijdens het stilstaan, de stap, draf, galop en tijdens het springen blijft jouw zwaartepunt boven die van het paard. Leun je naar voren, gaat je paard harder. Leun je naar links, gaat je paard naar links. Daarom moet je ook niet naar binnen hangen in een wending (behalve in barrage), want dan verstoor je de balans en valt je paard naar binnen.
Het draait allemaal om balans.
Nou, hoe hou je je zwaartepunt dan precies boven dat van je paard. Dat is de vraag waar het eigenlijk allemaal om draait.
We (of eigenlijk George Morris begint) beginnen met het verdelen van het lichaam in 4 delen:
- onderbenen
- zit met bovenbenen
- bovenlichaam en hoofd
- armen

De onderbenen: - dienen ten alle tijden verticaal naar beneden te hangen. Dan krijg je dus ook waar professor het net over had. Dat je onderbenen in het omhoog gaan iets achter de singel liggen en tijdens de landing dichter bij de singel. Je moet de juiste stijgbeugellengte hebben en die krijg je als de onderkant van je beugel tegen de onderkant van je enkelbot aankomt. Kleine teen tegen buitenste poort van je steigbeugel. Dan ligt je been het stevigst.
De dijbenen en zit: In verlichte zit moet er een hoek van 110 graden met de onderbenen worden gevormd. De knie ligt tegen het zadel, maar knelt of grijpt niet. De zit gaat naar achteren en niet naar voren. De heupen dienen lager te zijn dan de schouders.
Bovenlichaam: gewelfde rug. Schouders terug. Nek tegen achterkant van kraag van overhemd. Ogen kijken vooruit en NIET naar beneden.
Armen: net als bij de dressuur dient men een rechte lijn te houden van de elleboog naar de hand naar het bit.
Als laatste wil ik nog vermelden dat in het parcours de nodige hulpgrepen zo nu en dan nodig zijn, dus dan is extreem naar voren of naar achteren leunen niet altijd ongewenst, maar soms zelfs noodzakelijk.
Ik heb dit allemaal uit m'n hoofd gedaan, dus mocht er nog iets onduidelijk zijn, dan zoek ik het graag voor je op.

Sorrie. Ik ben nu moe. Ik zal kijken of ik morgen meer tijd kan vinden om wat uit te weiden.