Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-09 16:21

Signalen van je paard

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-09 16:21

Paardengedrag is iets wat ons allemaal bezig houdt en waar in de laatste eeuwen veel over geschreven, bedacht en over gefilosofeerd is.
Het is bijna net zoiets al mensenpsychologe, Freud, Roberts, Jung noem ze maar op. Allemaal hadden ze hetzelfde materiaal, de psyche van de mens, en toch had ieder zo zijn eigen zienswijze en werkwijze.

In deze tijd zie ik heel veel verschillende, en soms verrassende stromingen voorbij komen. Ik kijk terug op 40 jaar paarden en durf te zeggen dat ik al aardig wat heb gezien en meegemaakt en redelijk wat heb zien veranderen in een betrekkelijk korte tijd. Met name de laatste 10 jaar zijn er heel wat mensen uit voornamelijk het wilde westen opgestaan en hebben hun technieken gepubliceerd. Er rijden dan ook heel wat cowboys rond in ons Nederland en betrekkelijk weinig Indianen. Terwijl die toch beter en vriendelijker met paarden omgingen.
Het moderne longeren lijkt erg veel op oude jachttechnieken waarbij ieder paard lijkt het wel omlaag gehaald moet worden door mensen, en zich moet overgeven. We noemen het natuurlijk en ook liever een soort spelletjes die het paard uiteindelijk mak en volgzaam maken.

Tegenwoordig begin ik me bijna te schamen als ik te paard met een bit in voorbij een groepje amazones kom en hoop dat mijn paard zich rustig en braaf gedraagt, anders word ik misschien wel beticht van kwelling. Met als reden dat bit. Anderen lijken het weer helemaal geen punt te vinden dat het paard met opengesperde mond met de kin op de borst worden bereden. Weer anderen doen een nylon knopenhalster om het paardenhoofd en rijden op de rug van hun paard wat al dan niet is voorzien van een zadel, of een lederen bedekking. Sommigen zweren bij het rijden zonder hoofdstel en zo kan ik een bladzijde volschrijven met tegenstellingen en meningen.
Paarden moeten de stal uit, de wei in, en soms ook weer juist helemaal niet. Hulpmiddelen mogen, mogen niet, er moet voorlichting komen maar niemand weet wie wat precies gaat doen. Bovendien welke stroming is de juiste, wat is voorlichting er is al zoveel te lezen.

Je moet nu ook wel een beetje voorzichtig zijn als je een gesprek aan wil gaan met paardenmensen, en dat zijn er nu héél veel ! Er is veel famatisme en, dat zal vroeger niet anders zijn geweest, en daardoor heel veel vaak boeiende discussies over wat nu juist is en wat niet. Alleen soms lijkt het wel oorlog, en hebben mensen heel veel last van tegenstellingen en akelige opmerkingen tegen elkaar. Jammer, want iedere mening is boeiend. Zullen we het eens gezamelijk proberen.

Omdat ik aan het schrijven ben over de relatie tussen paarden en mensen houdt het me bezig wat mensen nu belangrijk vinden. Het paard is in 2009 meer dan een (tran)sport middel, meer dan een gebruiksdier en heeft een hogere status dan vroeger. Het wordt zelf huisdier genoemd bij sommige verzekeringen, terwijl hey nog altijd niet in huis leeft. Een paard vinden we vaak mooi, aardig en lief. Veel mensen vinden het nu, zie bokt.nl ook erg leuk om te praten over hun grote liefde.

De verschillende stromingen hebben denk ik in wezen allemaal dezelfde doelstelling, een vriendschap sluiten met het paard en er voor mogen uitkomen dat je zoveel van je paard houdt.
Dus als je wil, even naar je basisgevoel, waarom paarden, waarom vind jij paarden nou zo leuk.

Wie weet leuk om eens na te denken over een paar, vrijblijvende, vragen aan de medebokkers:

Waar let je op bij je paard als je wil weten of het paard jou leuk vindt of niet?
Welke signalen geeft je paard waar jij uit merkt jij dat jouw paard je aardig vindt en je als een vriend ziet?
Vind je die signalen belangrijk voor de relatie of denk je dat de leider of de baas zijn eigenlijk belangrijker is voor jou en je relatie met je paard?

**Geplaatst**: 08-04-09 01:22

Re: Signalen van je paard

Geplaatst: 08-04-09 01:22

Ik ga af op "gutfeeling". Of het gaat werken met een paard merk ik zodra ik kennis maak met het dier.

Bij de kennismaking let ik op alle signalen die een paard kan uitzenden. Lichaamstaal, oortjes, houding, bedenk het maar. Als die lichaamstaal afstandelijk of angstig is trek ik me terug en geef het paard de kans met mij kennis te maken in plaats van dat ik kennis maak met het paard. Hoelang die tijd is hangt af van de situatie. Kom ik kijken om een paard te kopen of te trainen is die tijd beperkt, bij stalgenoten (die ik ook wel eens buiten- of binnen zet) zolang als nodig. En is ook wel afhankelijk van welke plaats het dier in de kudde heeft (een leider die afstandelijk is benader je anders dan een ondergeschikt dier).

Ik probeer in samenwerking met mijn paard iets te bereiken. Ik hoef geen wedstrijden te rijden (is mijn paard ook niet geschikt voor door blessureleed), en zie mezelf wel als leider, maar niet zozeer als baas voor wie dat verschil snapt. Ik bepaal waar het paard heen gaat als ik erop zit, maar gebruik geen extreme dwang. Ik vraag mijn paard om iets te doen voor mij, maar vraag wel door als ze iets niet goed durft of wil. Als ze iets niet kan of begrijpt luister ik daarnaar en doe een of meerdere stappen terug.

Ik rij wel met bit, en met boomzadel. Omdat dat goed gaat, en ze er geen problemen mee heeft. Wat voor optoming ik gebruik hangt bij andere paarden af van wat ze gewend zijn (zijn ze altijd met bit gereden ga ik er niet een bitloze optoming aan hangen, en als ze bitloos gewend zijn hang ik er niet uit principe een bit in). Ben niet voor of juist tegen bitgebruik.

Of mijn paard mij waardeert laat ze wel merken. Ze komt hinnikend op me af als ze me ziet of hoort, zonder dat ik veel snoepjes geef. Ze ontspant zich als ik bij haar ga staan bij enge dingen als trekkercombinaties of vrachtwagens. Ze heeft dus een bepaald vertrouwen in mij, en dat waardeer ik. Net zoals ik vertrouwen heb in haar dat ze me er niet afgooit buiten, of er vandoor sjeest of andere vervelende gekkigheid uit haalt met me.

Ik denk dus dat ik voor mijn paard niet alleen een leider ben, maar ook een steun. Een soort van vriend dus, maar wel met de eindbeslissing in handen.

En dat is meteen wat ik zo leuk vind aan paarden. Je kan er een vertrouwensband mee opbouwen die wederzijds is zonder dat er hoge eisen aan jou als mens zijnde gesteld worden in de zin van uiterlijk of prestaties als hoge cijfers op school of een goede baan. Ze waarderen je wel of niet, maar altijd om wie je bent als mens.

**Geplaatst**: 08-04-09 09:56

Re: Signalen van je paard

Geplaatst: 08-04-09 09:56

Toen ik mijn paard voor het eerst ging rijden, was dat als bijrijdpaard. Toen kende ik haar dus totaal niet, en toch was er meteen een klik. Ze liep meer ontspannen bij mij dan bij de eigenaresse, de eerste keer al. Het voelde gewoon goed voor mij.

Het paard zelf was eerst niet zo expressief, maar dit wordt nu steeds beter. Ze komt zelf naar me toe, om te vragen om een aai of een kriebel. Oortjes naar voren. Als zij in stal loopt en ik wegloop, hinnikt ze me achterna.

Rijden doe ik bitloos, maar dit omdat zij aangaf een bit écht vreselijk te vinden. Daar luister ik dan ook naar. Ik vind de signalen die zij afgeeft dus zeker belangrijk..ik heb gekozen voor haar, zij niet per sé voor mij, en ik vind dat ik het haar verschuldigd ben om naar haar te luisteren.

Ja, ik ben wel de leider. Ik wens niet omver geduwd te worden, of zonder meer voorbij gelopen. Maar dat leiderschap is voor mij slechts een onderdeel van de relatie, die uit veel meer aspecten bestaat. Met als absolute basis wederzijds respect en vertrouwen.

**Geplaatst**: 08-04-09 10:01

Re: Signalen van je paard

Geplaatst: 08-04-09 10:01

ik ga hier uitgebreider op reageren, maar ik wil iig even de laatse vraag beantwoorden.

IMO is het leider zijn voor je paard essentieel voor een goede relatie. Een paard zoekt duidelijkheid en grenezen en als je die beidt, en daarnaast warmte en aandacht, zie je ieder paard opbloeien en (gaan) stralen.

**Geplaatst**: 08-04-09 10:14

Geplaatst: 08-04-09 10:14

ik probeer te letten op kleine dingen
daar zie je vaak het meeste aan

mooiste vind ik , ook al hebben mijn paarden volle weide
en net iets lekkers gehad (bv slobber mijn paarden krijgen buiten weide en onbeperkt hooi 1 x daags iets bij hetzij of slobber of meusli etc )
en ze staan weer achterin ze "op commando"
in volle galop naar me toe komen

als de zadelkamer open gaat en er staan direct 3 heren te kijken soms zelfs in de deur wie er mee mag

als ik het tuig pak , komt de shetter direct aandraven

als we zadel pakken en paard komt direct aanlopen
of juist weg

dat ze lief mij volgen als ik ga msten of door de wei / paddock loop of dat ze hun eigen gang gaan

oortjes , manier van lopen , manier van reageren
op stem op de andere paarden op mijn houding
omgeving borstellen aaien kriebelen

hoe de vacht er uit ziet hoe hun ogen er uitzien
hoe de mest er uit ziet

vind mijn paarden vrij duidelijk in hun taal
mijn oudje helemaal , die zag ik staan stuiteren , letterlijk en iemand zijn box uitgeslagen worden
en zij "he mijn paard

"wederzijds een directe klik

mijn jonkie nog niet super maar die zie je steeds duidelijker worden
let wel ik word dus niet beter in het begrijpen van zijn taal
hij word duidelijker in zijn taal naar mij toe

(net zoiets dat katten hard mauwen naar je terwijl ze onderling veel "zachter"praten")

we klikken steeds beter , beide aftastend , 2 jaar geleden begonnen
zag m op een foto en "kende"wat broertjes en zusjes en diens karacter
wat hun vader aan elk veulen door geeft

stapje voor stapje langzaam steeds meer wederzijds respect
een eenheid vormend

best wel veel nu ik het terug lees
maar het is automatisme
je let op bijna alles
automatisch

**Geplaatst**: 08-04-09 16:11

Geplaatst: 08-04-09 16:11

Paardentango schreef:
Waar let je op bij je paard als je wil weten of het paard jou leuk vindt of niet?

Een paard moet in eerste instantie respect voor mij hebben. Er moet echt wederzijds respect zijn. Ik heb een gruwelijke hekel aan paarden die mij aan het touwtje over het erf sleuren, niet uitkijken waar ik loop, bijten etc. Daarnaast vind ik het natuurlijk prachtig als en meer is dan wederzijds respect alleen. Mijn twee ruinen zijn super aanhankelijk. Ze komen als ik ze roep (zelfs van achter uit het land), ze zijn attent op wat ik doe, als ik poets wordt ik ook besnuffeld en gegroomd (en dat zie je paarden die elkaar aardig vinden ook bij elkaar doen). Ik heb daardoor wel het gevoel dat ze op mij gesteld zijn.

Maar; een paard hoeft mij niet perse 'leuk' te vinden. ALS er maar wel wederzijds respect is. Ik heb een tijd een super zure/dominante merrie gereden. Die was gewoon niet zo gesteld op (menselijke) aandacht. Dat moet je als ruiter dan ook accepteren en zo'n paard in zijn waarde laten. In het begin sloeg ze je de box uit en in het land viel ze aan. Onder het zadel was in het begin ook een ramp. Maar na verloop van tijd was er wederzijds respect. Niet meer trappen/bijten en onder het zadel ging het ook goed. Een knuffel/koeteldier is het nooit geworden, maar dat hoeft voor mij dan ook niet. Het bleef er eentje waarbij je altijd alert en super consequent moet zijn, anders kwamen haar oude streken weer terug.

Paardentango schreef:
Vind je die signalen belangrijk voor de relatie of denk je dat de leider of de baas zijn eigenlijk belangrijker is voor jou en je relatie met je paard?

Ik vind dat je als ruiter altijd de leider moet zijn en volgens mij WIL een paard ook een leider hebben die duidelijkheid schept. Dat is ook het meest natuurlijk. Kuddes kennen ook een rangorde en een leider. Een goede leider geeft een paard een gevoel van veiligheid. Paarden zijn vooral gebaat bij duidelijkheid, grenzen. Maar; als je leider bent en het paard je vol vertrouwen volgt heb je ook de verantwoordelijkheid dat vertrouwen NOOIT te beschadigen. Ik geloof niet in een gelijkwaardige vriendschapsrelaties tussen paard en mens, en ik gruwel van de term 'spelen met je paard'. Een mens van gemiddeld 70 KG moet niet willen spelen met 1 bonk kracht van 500 kg. Om een goede leider voor je paard te zijn moet je volgens mij als mens zelf wel redelijk (emotioneel) in balans zijn en vooral het paard als paard zien en behandelen en een al te antropomorfistische benadering moet je achterwege laten.

Het is de kunst om in een relatie met een paard een goede balans te vinden tussen vertrouwen en respect. Een paard mag nooit bang van je zijn, maar ze moeten wel weten dat op negatief gedrag negatieve consequenties volgen. En natuurlijk op positief gedrag iets positiefs.

(nog even ter aanvulling: ik rij voornamelijk KWPN-ers, intelligente hoog in het bloed staande paarden. mijn ervaring is dat hoe koudbloediger het ras, des te simpeler in de omgang.)

**Geplaatst**: 08-04-09 19:16

Geplaatst: 08-04-09 19:16

Paardentango schreef:
1) Waar let je op bij je paard als je wil weten of het paard jou leuk vindt of niet?
Welke signalen geeft je paard waar jij uit merkt jij dat jouw paard je aardig vindt en je als een vriend ziet?
2) Vind je die signalen belangrijk voor de relatie of denk je dat de leider of de baas zijn eigenlijk belangrijker is voor jou en je relatie met je paard?

Een heel interessante openingspost!
Ik ga ook een heleboel vergeten in mijn uitleg, omdat ik een heleboel niet meer zeer bewust bekijk, maar meer onbewust registreer.

1) Dat hangt van het paard af.
De extraverte types komen in galop naar de draad gerend, hinniken naar je, worden onrustig als jij weg bent ook als er andere mensen en paarden bij zijn, vragen om een knuffel (zelf komen knuffelen mag niet van me, ze moeten op toestemming wachten), maken een wakkere enthousiaste indruk wanneer je met ze wilt gaan werken (oortjes vooruit, sprankelende ogen, neusgaten op naar voren staande uitnodigende stand, hals fier gedragen op het lijf, soms letterlijk trappelen van ongeduld) enzovoorts. Soms vertonen ze speels gedrag naar je (en dan doel ik niet op iets gevaarlijks, maar soms weet je dat paarden iets doen en dat het hun 'grapje' is als je ze aanvoelt.) of erg zorgzaam gedrag.

De introverte types zijn meer teruggetrokken, maar laten toe dat jij ze benaderd, overal streelt en handeling verricht waarvan je merkt dat ze het van anderen niet toelaten. Spieren zijn ontspannener, ogen staan kalmer, paard toont ook een open mimiek (zie bij extraverte types) maar minder uitgesproken dan de extravertere paarden. Zullen niet altijd naar de draad komen, soms wel, maar ook het feit dat ze zachtjes naar je hinniken op een lage verwelkomende toon, of aangeven dat ze notie van je nemen en dat je welkom bent in 'hun' gebied kan ook een uitnodiging zijn. Tijdens de omgang voorzichtig aan je snuffelen of met hun bovenlipje naar voren gestoken vragen of ze contact mogen maken.

2) Leider zijn is altijd mijn stap 1, het persoonlijk contact groeit in de loop der tijd uit van toelaten of enthousiast kennismaken tot 'vriendschap'. Een paard wordt mijn maatje maar is nooit mijn gelijke.

**Geplaatst**: 09-04-09 00:09

Geplaatst: 09-04-09 00:09

Paardentango schreef:
Tegenwoordig begin ik me bijna te schamen als ik te paard met een bit in voorbij een groepje amazones kom

Het verwondert mij niet dat ze er van opkijken om jou daar met een bit in je mond voorbij te zien rijden. Paard met een bit, prima, maar een ruiter?

Sorry, kon het even niet laten. Je schrijft het écht.

Citaat:
Waar let je op bij je paard als je wil weten of het paard jou leuk vindt of niet?
Welke signalen geeft je paard waar jij uit merkt jij dat jouw paard je aardig vindt en je als een vriend ziet?
Vind je die signalen belangrijk voor de relatie of denk je dat de leider of de baas zijn eigenlijk belangrijker is voor jou en je relatie met je paard?

Ik denk niet dat ik die vragen in één keer helemaal kan beantwoorden, maar ik zal vast een eerste versie geven:
Het is natuurlijk mooi meegenomen als een paard mij leuk vindt. Dat werkt makkelijker omdat ik hem dan ook sympathieker vind. Waar ik vooral op let is de lichaamshouding, één oortje mijn kant op geeft voor mij aan dat hij op mij let en op aanwijzingen van mij wacht, verder zie ik graag dat hij die aanwijzingen vervolgens verwerkt in zijn brein. Bij mijn paard kun je dat heel duidelijk zien aan het knipperen van zijn ogen, zodra hij begint te knipperen is het einde van de grondwerksessie in zicht, hij heeft dan genoeg om over na te denken. Verder vind ik het gezellig als hij zich een beetje bemoeit met wat ik aan het doen ben, hij is goed in zich ogenschijnlijk afsluiten en als hij wanneer ik hem bijvoorbeeld aan het poetsen ben even zijn hoofd op mijn rug of schouder legt of even omkijkt als ik naast hem kom staan denk ik dat dat het begin van onze vriendschap zou kunnen zijn. Die signalen geven voor mij ook aan dat hij bereid is om wat voor mij te doen, op een manier die we allebei prettig vinden. Ik vind het super om te merken dat hij mij inmiddels genoeg vertrouwt om rustig over iets dat ik van hem wil na te denken in plaats van weg te rennen voor iets dat hij niet meteen begrijpt, dat is voor hem een hele vooruitgang. Wel heeft hij een consequente aanpak nodig, en als het nodig is gaat die boven het vertrouwen/het goede gevoel/vriendschap. Dus in het kort vind ik het fantastisch om te zien dat mijn paard zich open durft op te stellen naar mij, zo lang dat maar niet ten koste gaat van mijn leiderschap. 49% mag hij hebben maar ik blijf de leider. Niet om de baas te spelen maar om hem te leiden. Daar staat tegenover dat hij het tempo aangeeft, vaak moet ik iets in kleinere stapjes opdelen om met hem te kunnen samenwerken en dat vind ik prima

Ik vind het goede vragen en ik wil er graag nog even verder over nadenken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-09 20:48

Re: Signalen van je paard

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-09 20:48

Tot mijn grote verrassing staan hier wel hele mooie en eerlijke dingen.

Heel boeiend om te lezen, net alsof je een plaatjesboek zit te kijken. Prachtig.