Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
damian23 schreef:Waar ik me een beetje aan stoor en wat mij tegenhoudt om heel actief mee te doen met de discussie is dat sommige hier, zonder motivatie, bepaalde trainers of manieren een beetje af zitten te zeiken in de trend van "het gaat nergens over", "commerciële onzin"....
Ik rijd zelf, deels, volgens de WF "manier" en pak dingen van anderen mee waar ik wat aan heb. Alleen door hoe sommige hier reageren op zijn filmpjes durf ik dit haast niet meer te zeggen. Maar de omslag naar deze manier van rijden is het beste wat mij tot nu toe is overkomen. Mijn paard is van een flegmatiek paard met een zere rug en een slappe achterhand naar een zeer werkwillig voorwaarts denkend paard veranderd. Hij heeft geen zere rug meer en zijn aanleuning is stabiel en licht en in zijn achterhand zit veel meer kracht (geen hupjes meer in overgangen en weg is ook echt weg zonder dit te doen met een holle rug). Maar je had mij ook in het begin niet moeten zijn rijden. Mijn handen waren overal. Maar inmiddels loopt mijn paard erg fijn in de arbeidshouding met behoud van die heerlijke losgelatenheid die hij in de stretch heeft en zijn mijn handen gewoon op zijn plek. En aan de impuls wordt nu hard gewerkt, maar daar moeten ze ook wel de kracht voor hebben.
Maar op basis van filmpjes te concluderen dat die manier nergens naar toe gaat. En wat is dan "die manier". Die manier verschilt echt niet veel tov andere manieren. En dan heb ik het niet over de uitvoering, want ja.. WF zit als een zoutzak en veel van de leerlingen op zijn filmpjes ook.
Sizzle schreef:Ik kan helemaal niets met academische rijkunst, dat maakt het niet perse fout.
Diversiteit houdt het interessant.
Sizzle schreef:Jenny, Ik heb anders nog niemand negatief over jullie vooruitgang zien praten (?)
oji schreef:Daarnaast wordt het gebracht door WF alsof vwnw het beginstadium is, ik ben van mening dat correct vwnw voor een beginnend paard een te zware oefening is om continue te rijden. Afwisseling.
Ten slotte vind ik het gewoon teveel de aandacht op de voorkant. Mij is altijd geleerd (door de instructeurs die ik wel waardeer, heb er uiteraard ook vele gehad waar het anders was en die ik niet waardeerde) eerst de motor aan. De motor is alles. Pas als die actief is en goed doormacheerd, heb je iets aan die voorkant te zoeken. (...) Maar mijn startpunt is misschien anders. Ik begin met groene paarden en niet met een paard dat eerst kort en strak gereden is.
Sizzle schreef:Milkberry, Jij bent voor mij ook een goed voorbeeld hoe je van alles wat mee pakt en zelfbewust naar je doel werkt ongeacht of het gangbaar is of niet.
Zeg nooit nooit.
Soms denk je DE manier gevonden te hebben nadat het al 20 paarden lang zo vlekkeloos werkt. Dan tref je paard 21 en ineens moet je een methode gebruiken waarvan je nooit gedacht had het nodig te hebben.
oji schreef:Het valt mij op dat in dit topic vaak WF in Ingrid Klimke in soort van 1 adem genoemd worden, terwijl dat voor mij een wereld van verschil is. Ingrid Klimke rijdt vanuit het vw naar het nw en in afwisseling. De houding die het paard aankan en zonder daar extreme hand/arm bewegingen voor te doen om het te bewerkstelligen. Bij haar komt het naar mijn mening vanuit de achterhand en vanuit het paard. Iets totaal anders als de in mijn ogen stretch van WF die vooral door de ruiter en aan de voorkant wordt bewerkstelligd. Ik ben een groot fan van Ingrid Klimke en haar aanpak en over tot wat voor resultaten die aanpak kan leiden.
oji schreef:Dat neemt niet weg dat ik wel denk dat de aanpak van WF, alleen al door de bekendheid die het gekregen heeft, een hoop mensen hier geholpen heeft om een omslag te maken vanuit een te strakke manier van rijden, naar meer ontspanning. De kunst is in mijn ogen om te bepalen wanneer laat je de methode weer los en komt er weer meer aanspanning. Als je te lang door rijdt op de WF methode wordt het denk ik steeds moeilijker om je paard weer in aanspanning (in ontspanning) te krijgen.