Geplaatst sanne83 schreef:Simpelman schreef:Dat is moderne dressuur, het is maar een uitdrukking om onderscheid te maken.
Dat snap ik, maar wie bepaalt dat onderscheid dan? Ik vind Uta Graf bijv. echt heel fijn, maar dit vond jij weer modern. De spaanse rijschool is klassiek, maar tegenwoordig kan ik dat niet meer echt mooi vinden.
Ik kan alleen maar aan de hand van mijn eigen criteria kijken wat ik van iemand vind:
Is de persoon paardvriendelijk?
Gebruikt de persoon weinig hulpen/druk?
Kijkt de persoon naar wat biomechanisch gezond is voor het paard?
Bereikt de persoon uiteindelijk wat hij wil bereiken?
Kan ik ja op alle vragen antwoorden, dan wil ik best eens gaan kijken of ik van die persoon iets kan leren
Ik ga aankomend weekend naar een twee daagse clinic van Pat & Linda Parelli, Uta graf, Luis Lucio en Christoph HessNu al zin in!
Simpel gesteld, aanspanning naar oprichting opgebouwd vanuit de achterhand is een natuurlijke beweging.
Je kunt die beweging in zijn meest geprononceerde staat duidelijk zichtbaar observeren bij een paard in vrijheid dat zich in een hogere rangorde positie toont aan een ander paard, het is imponeergedrag.
Het paard toont zijn vermogen en fitheid, het gaat in de beweging "zitten", ontwikkeld een maximum aan Schwung en licht goed zichtbaar de voorhand op.
Je ziet hier aanspanning en ontspanning in een optimaal evenwicht, het schijnt geen enkele inspanning te kosten, het paard "zweeeft" in de beweging.
De aanspanning vindt afrollend plaats vanuit een inbuigende knie, een onderkantelend bekken, aanspannende buikspieren, een opbollende rug en een losgelaten schouderpartij.
Hals hoofd en voorbenen zijn vrij en los, het zijn zonodig aanvalswapens.
Wanneer je een paard in deze staat observeerd dan zie je uiterste levendigheid, maar ook kalmte en beheersing, welbevinden.
Nogmaals een natuurlijke beweging, het doel in de KD is het perfectioneren van de natuurlijke bewegingen en deze als ruiter te kunnen controleren, de dressuur training de weg er naar toe.
Dit is natuurlijk maar een onderdeel van het totaal van bewegingen van een paard, het optimum van verzameling, maar gebruikt als voorbeeld, het laat zien hoe het paard op een natuurlijke manier gaat en de verzamelde bewegingen opbouwd.
In de wedstrijdsport is een poging gedaan het optimum van de natuurlijke de bewegingen in onderdelen te omschrijven om ze, in een wedstrijd getoond, daaraan af te meten.
Dat wat men moderne dressuur noemt is het resultaat van van die omschrijvingen.
Mensen hebben methoden ontwikkeld om die omschrijvingen zo optimaal mogelijk te tonen.....
Het is interessant dat tot nu toe niemand de opmerking heeft geplaatst dat het door mij overdadig geplaatste oude FEI art401 afwijkt van het huidige.
Men heeft de zin "het op harmonieuze wijze ontwikkelen van het organisme en de natuurlijke bewegingen van het paard" vervangen door het begrip "happy athlete".
Dat is gebeurd omstreeks 1995/2000 de tijd van de alom toegepaste Rollkür.
Men is kennelijk tot de conclusie gekomen dat het harmonieus ontwikkelen van het organisme en de natuurlijke bewegingen van het paard niet meer past bij de algemene toegepaste praktiijk.
In de moderne dressuur worden paarden op een vaak niet harmonieuze wijze getraind om niet natuurlijke bewegingen te tonen.
Kijk naar Anky, kijk naar Totillas, nog nooit heb ik een paard in vrijheid zo zien bewegen, ook niet een aanzet daartoe.
Het meest kenmerkende verschil is de lichaamshouding tijdens het bewegen, aanspanning vanuit de achterhand, over de bovenlijn met een vrije voorhand tegen oprichting van de hals en het plaatsen van de hals in de krul.
De teugeldrukmeter is alleen functioneel in de moderne dressuur, men heeft het hier alleen nog mlaar over nageeflijkheid.
In de KD is het het paard dat aanleuning neemt, dat in vrijheid de druk bepaald, daar kun je als ruiter verder niets mee.
Dat kan het paard doordat het hoofd en hals vrij draagt vanuit een vanuit de achterhand aangespannen bovenlijn, zoals een longeerzweep vastgehouden aan één zijde, de andere is vrij.
De Spaanse Rijschool is dressuur zoals bedreven in de 18e eeuw.
Dressuur heeft zich doorontwikkeld tot vandaag net als muziek en geneeskunde.
Klassieke dressuur is ontwikkeld op een fundament het is een doorgaande lijn.
Nieuwe functionele inzichten en methoden worden geintegreerd, niet functionele niet, net als in de geneeskunde.
Het grote probleem dat ik meen te zien is het feit dat een deel van de ruiters het fundament niet kent waar door de eeuwen op opgebouwd is en dat zich steeds verder heeft verfijnd.
Respect voor het wezen van het paard, zijn organisme, zijn natuurlijke eigenschappen.
daarna gereden en heb ik nog nooit zo'n los paard gehad. 
uitleg voor nodig en vindt je paard 
