Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-12-14 11:07

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst: 08-12-14 11:07

Als een paard de juiste bespiering op de rug niet heeft is dat nog geen huntersbump. Als je paard een huntersbump (dwz calcificatie op de croupe) heeft ben je al rijkelijk (te) laat om daar nog wat aan te doen.

**Geplaatst**: 08-12-14 11:08

Geplaatst: 08-12-14 11:08

Babootje schreef:
Wat Damian/Sanne denk ik bedoelen Simpelman is dat het paard achter het bit kruipt (het bit loslaat en zich opkrult)
Maar achter de LL is wat anders dan achter het bit. En paarden die achter het bit komen (zich opkrullen) kunnen ook heel goed heel voorwaartse paarden zijn.

Wat het paard van Damian betreft. Ik vind (al zie ik de combinatie natuurlijk niet) dat ze goed bezig is. Ik ken soortgelijke situatie uit het verleden (overigens wel een heel voorwaarts paard). Die had ook geleerd "in een houdinkje" te lopen (ging niet omhoog, maar ook niet naar beneden met zn hoofd). Al liet je de teugels los bleef ie nog in hetzelfde houdinkje gaan. Paard was alhoewel voorwaarts, niet van achteren naar voren gereden. Zij kreeg toen les van mijn instructeur (die overigens ook nu (helaas) in Frankrijk woont, haha) en ze moest m eerst helemaal uit die houding gaan halen. Je wil niet weten hoe raar daarnaar gekeken werd toen ze hem eerst eens een poosje met het hoofd in de lucht moest gaan rijden.

Het was inderdaad dat hij achter het bit kroop. Hij was dan wel voorwaards, maar maakte zijn hals helemaal rond en ging echt in een houdinkje lopen. Dat doe hij gelukkig niet meer. Maar bij mij werd ook heel vreemd gekeken. Ik zag mijn schoonfamilie ook vaak kijken, wat is die in vredesnaam met haar handen aan het doen. En ik weet ook zeker dat ze het maar raar vinden dat ik hem niet "bij elkaar" rijd en mijn teugels zo lang heb.

**Geplaatst**: 08-12-14 11:14

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst: 08-12-14 11:14

Babootje, ik ken de nederlanse benaming daar niet voor, maar in een van de filmpjes van Will Faeber hadden ze het over een huntersbump bij een paard die de toplijn niet ontwikkeld heeft en zo'n "puntje" bij zijn heupen had. Dat "puntje" is dus geen huntersbump?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-14 11:34

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-14 11:34

Babootje schreef:
Wat Damian/Sanne denk ik bedoelen Simpelman is dat het paard achter het bit kruipt (het bit loslaat en zich opkrult)
Maar achter de LL is wat anders dan achter het bit. En paarden die achter het bit komen (zich opkrullen) kunnen ook heel goed heel voorwaartse paarden zijn.

Achter het bit komen is ook een zich onttrekken aan het werk. Ook mee eens dat ze dan de kracht nog niet hebben om meer afdruk te leveren.
Ik ben het er minder mee eens dat er achter de LL minder hard gewerkt hoeft te worden. Het is prima mogelijk om paarden die achter de LL lopen goed in verbinding te hebben. Uiteindelijk rijd je natuurlijk wel naar "neus" eruit.

Je zegt hier zelf dat paarden die achter het bit, achter de loodlijn gaan zich aan "het werk" onttrekken.
Waarom doen ze dat dan zo?

Zich opkrullen dan wel achter de loodlijn gezet worden maakt dat een paard zich niet meer kan opdrukken, voorwaarts/omhoog, over de rug.
Het kan zo alleen nog maar stuwen als een tuigpaard, die hebben ook veel voorbeen actie.

Lang, losgelaten, neerwaarts en dan voorwaarts maakt dat een paard zich voorwaarts/op moet drukken.

**Geplaatst**: 08-12-14 13:43

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst: 08-12-14 13:43

Achter de LL is niet synoniem met achter het bit (naar mijn mening).
Zich opkrullen en achter het bit zijn is ook zeker niet dat het paard "achter de loodlijn wordt gezet".
Paarden doen dat in de regel gewoon zelf (dat houdt het woordje "zich" ook in).
Ik bedoel hier dus niet mee dat het paard in de krul wordt getrokken.
Een paard dat zichzelf opkrult en het bit (helemaal) loslaat en dus geen aanleuning meer zoekt, onttrekt zich op die manier aan het werk. Zijn verschillende redenen voor waarom een paard dat doet, maar is niet per definitie de ruiterhand.

**Geplaatst**: 08-12-14 13:47

Geplaatst: 08-12-14 13:47

josien_m_ schreef:
Het leren van paarden kent verschillende vormen en begint als een net geboren veulen van z'n moeder leert. Door imitatie, door aanmoedigende duwtjes, door het kijken naar andere paarden, via reuk. En via conditionering maar ook en juist via cognitie. Een paard verwerkt nieuwe indrukken in zijn hersenen, denkt na over wat hij ziet en voelt. ik zeg denkt na omdat ik geen ander woord weet om te gebruiken, al weten wij mensen natuurlijk niet precies hoe paarden nadenken. een paard leert ook via een ander paard. De beweging, de emotie van het andere paard leert hem wat. Daarom is het zo onnatuurlijk om een paard alleen in de bak te zetten om hem b.v. het longeren te leren. In z'n eentje leert hij per definitie slechter als kuddedier. En waar angst is, wordt niet geleerd. Waar veilige vertrouwdheid in de kudde is wel. Een mens kan wel proberen de rol van een ander paard aan te nemen, leider te willen zijn, dat kunnen we nooit want we zijn geen paard. We kunnen het proberen te benaderen, dat lukt een beetje. Inmiddels is ook bekend dat je eigen positie ten opzichte van het paard niet echt uitmaakt. Een paard volgt in het wild de leider, maar leert niet van hem of haar. Ook niet je aanmoedigende of afkeurend taalgebruik ondersteunt het leren niet. Al maakt dat nog niet dat ik er mee ophoud zo tegen mijn paarden te spreken trouwens om mijn intenties kenbaar te maken. De woorden volgen ze minder, wel de gevoelens en er zijn aanwijzingen over dat ze wel je beelden oppikken.
Dus hierin verschil ik van mening met Simpelman die zegt dat het leiderschap helpend is. Gevoelsmatig zou ik dat wel zeggen, maar ik moet er aan wennen dat het uit onderzoek momenteel niet zo blijkt te zijn. Maar op dat vlak is veel in beweging, ik kan opnieuw weer op de zooantropologie wijzen voor meer info.

Ernest van Loon had een mooie titel met betrekking tot ruiters en africhters.

Er zijn nog hele volksstammen die oefeningen rijden omdat ze in een proefje zitten, of omdat ze die oefeningen nou eenmaal ook in de les hebben gedaan, die zijn nog lang niet aangekomen bij het africhten, en dan is vaak de stelling hij doet het niet, hij wil niet, hij weet .., hij denkt, hij, hij, hij.

Oefeningen hebben een doel, en voordat je een oefening kunt uitvoeren moeten de primaire aanwijzingen worden begrepen. Dat is echt Pavlov ten voeten uit, je kunt ontzettend veel gedrag / reacties etc terug brengen tot druk en belonen en dat maakt het allemaal een stuk eenvoudiger. Misschien niet volledig, maar in beginsel niet fout. Andrew McLean heeft daar een aantal leuke artikelen over geschreven: http://www.aebc.com.au/articles

Leiderschap oid heeft volgens mij meer te maken met grenzen stellen, consequente zijn, duidelijke regels hebben (passend bij een paard) etc.

**Geplaatst**: 08-12-14 13:50

Geplaatst: 08-12-14 13:50

damian23 schreef:
Babootje, ik ken de nederlanse benaming daar niet voor, maar in een van de filmpjes van Will Faeber hadden ze het over een huntersbump bij een paard die de toplijn niet ontwikkeld heeft en zo'n "puntje" bij zijn heupen had. Dat "puntje" is dus geen huntersbump?

Dat zou een huntersbump kunnen zijn. Maar dan heb je echt al een (groot) probleem omdat er al een vergroeiing in het skelet heeft plaatsgevonden. Een "echte" huntersbump moet je dus vooral zien te voorkomen, door de rugspieren goed te trainen. Er zijn paarden die door hun bouw (een wat wekere rug) meer kans lopen om een huntersbump te ontwikkelen, zoals bijvoorbeeld arabieren.
Google maar huntersbump en dan afbeeldingen dan zie je wel hoe het er uit ziet.

Laatst bijgewerkt door Babootje op 08-12-14 13:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-14 13:51

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-14 13:51

Babootje schreef:
Achter de LL is niet synoniem met achter het bit (naar mijn mening).
Zich opkrullen en achter het bit zijn is ook zeker niet dat het paard "achter de loodlijn wordt gezet".
Paarden doen dat in de regel gewoon zelf (dat houdt het woordje "zich" ook in).
Ik bedoel hier dus niet mee dat het paard in de krul wordt getrokken.
Een paard dat zichzelf opkrult en het bit (helemaal) loslaat en dus geen aanleuning meer zoekt, onttrekt zich op die manier aan het werk. Zijn verschillende redenen voor waarom een paard dat doet, maar is niet per definitie de ruiterhand.

Nee, dat heb ik begrepen.
Maar het gaat om die houding, die levert kennelijk iets op aan het paard.
We hebben gelezen dat paarden ook in die houding gaan lopen als er nauwelijks inwerking van de hand is.

Dus het paard wordt door de ruiter in de krul gezet en achter de loodlijn, het is bang voor de hand en gaat in de krul achter de loodlijn, het gaat uit zichzelf in de krul achter de loodlijn.
Er is hier een spoor naar iets...., aangegeven door het uit zichzelf in die houding gaan lopen.

We zien dit mooi terug in de video van Ingrid Klimke.
Haar jonge paard zakt regelmatig even achter de loodlijn, waarom?
Zij wil dat kennelijk niet en ze lost dit op door meer impuls te vragen, waarmee haar paard er duidelijk zichtbaar weer voor uit komt.

Laatst bijgewerkt door Simpelman op 08-12-14 13:59, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-14 13:54

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-14 13:54

Dat wat anderen en ook ik soms leiderschap noemen is gewoon rangorde.
Wanneer onze hogere rangorde is aanvaard door het paard dan hoeft het niet meer te "kibbelen" of het doen zal of niet.
Het volgt, paarden volgen de sterksten in de kudde.

**Geplaatst**: 08-12-14 13:58

Geplaatst: 08-12-14 13:58

Simpelman schreef:
[Dus het paard wordt door de ruiter in de krul gezet en achter de loodlijn, het is bang voor de hand en gaat in de krul achter de loodlijn, het gaat uit zichzelf in de krul achter de loodlijn.
Er is hier een spoor naar iets...., aangegeven door het uit zichzelf in die houding gaan lopen.

Welnee er zijn ook jonge paarden die dat doen. Heb zelf een 3 jarige van mijn instructeur ingereden, die had er ook zo'n handje van om dat te doen. Deed helemaal niks met mn hand, dus van "in een houding zetten" was echt geen sprake. Moest hoofd eruit, daar aanleuning zoeken (bit aan laten nemen). Als ze zich opkrulde en los liet weer eruit etc. Is helemaal goed gekomen hoor

(Even tussen ons: ben je dat nou echt in je hele carriere nog nooit tegen gekomen met jonge paarden?}

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-14 14:03

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-14 14:03

Babootje schreef:
Welnee er zijn ook jonge paarden die dat doen. Heb zelf een 3 jarige van mijn instructeur ingereden, die had er ook zo'n handje van om dat te doen. Deed helemaal niks met mn hand, dus van "in een houding zetten" was echt geen sprake. Moest hoofd eruit, daar aanleuning zoeken (bit aan laten nemen). Als ze zich opkrulde en los liet weer eruit etc. Is helemaal goed gekomen hoor

Ik was niet duidelijk.
Er zijn globaal 3 vormen waarin het paard achter de loodlijn gaat lopen.
In het werk en van uit zich zelf, zoals je jonge paard.
Door achter de teugel te gaan, dat wil zeggen aanleuning vermijden, om wat voor reden ook.
In de krul en bewust achter de loodlijn gezet.
Het is dat laatste dat bewust gebeurt, er moet dus een goede reden zijn om het te doen.
De meest gehoorde is dat hij zo beter de achterhand gebruikt.
Maar waarom doet een paard dat uit zichzelf dan waneer hij zich kennelijk "drukt" omdat het gevraagde te zwaar is of wanneer hij zich aan het werk wil onttrekken.

**Geplaatst**: 08-12-14 14:14

Geplaatst: 08-12-14 14:14

Er zijn IMO een heleboel manieren waarop een paard zich aan het werk kan onttrekken.
Dit is er 1 van (achter het bit, geen aanleuning zoeken) en kennelijk is het dan gewoon moeilijk. Dat een jong paard dat dan doet is dan ook niet zo raar. In zo'n fase moet je er ook echt niet aankomen. Dan is het eerste werk tot stand brengen van de aanleuning (hetzij bij een jong paard, hetzij bij een ouder - mogelijk - verreden paard. Daar zijn we het denk ik wel over eens. En dat dat ook nog heel wat tijd kost om het jonge paard sterker te maken en bij het verreden paard de onjuiste bespiering eraf en de juiste erop te brengen natuurlijk ook.
Waar ik het niet mee eens ben is -als een paard achter de LL gaat (en dan heb ik het hier dus juist niet over het jonge paard) - er per definitie een onttrekken aan het werk is, zolang de verbinding en de aanleuning in de ruiterhand nog correct is. Dus zodanig dat er geen sprake is van een gedwongen houding.

**Geplaatst**: 08-12-14 14:27

Geplaatst: 08-12-14 14:27

Simpelman schreef:
Dat wat anderen en ook ik soms leiderschap noemen is gewoon rangorde.
Wanneer onze hogere rangorde is aanvaard door het paard dan hoeft het niet meer te "kibbelen" of het doen zal of niet.
Het volgt, paarden volgen de sterksten in de kudde.

Volgens mij is dit een te simplistische, misschien zelfs een verkeerde, voorstelling van zaken. Mensen zijn (als het goed is) de baas over hun paard, maar rangorde zoals in een kudde speelt volgens mij geen rol, omdat we geen paard zijn. Het paard moet leren te accepteren dat wij z'n leven voor een groot deel bepalen, en dat kan op verschillende manieren die niets met sterkte of rangorde te maken hebben. We zijn denk ik eerder een 'buitencategorie' waar het paard zich naar te richten heeft. Het paard kan natuurlijk alleen als paard reageren en dat kan best lijken op kudde gedrag. Vanaf veulen heeft het paard te maken met trainen en functioneren in de omgeving, hier wordt al heel veel gedrag vastgelegd.

Rangorde in een kudde blijkt niet zo fixed als eerst gedacht; de wijze oude merrie die het allemaal bepaald. Verschillende situaties hebben verschillende 'bazen': als een paard heel erg op eten is, kan hij dat afschermen en is daar de baas. Een ander is erg op water of iets anders en kan daar dan baas zijn. Hormonen (al dan niet hengstig) het speelt allemaal mee, de kudde is dynamisch, merries met veulen "promoveren" etc.

Het al of niet "kibbelen" heeft alles met trainen te maken, niet speciaal lagere rangorde bevestigen, als wel acceptabel gedrag creëren.

**Geplaatst**: 08-12-14 14:37

Geplaatst: 08-12-14 14:37

Simpelman schreef:
Dat wat anderen en ook ik soms leiderschap noemen is gewoon rangorde.
Wanneer onze hogere rangorde is aanvaard door het paard dan hoeft het niet meer te "kibbelen" of het doen zal of niet.
Het volgt, paarden volgen de sterksten in de kudde.

maar wat als het paard de rangorde niet aanvaard en een gooi doet naar het leiderschap? Dan zul je toch moeten 'kibbelen' Dit kan zowel aan de hand als onder het zadel zijn. In de praktijk zijn mensen niet altijd de baas over hun paard. Dat is op ieder wedstrijd terrein wel waar te nemen.
Je hebt in de kudde leiders en volgers, maar ook de leider zal af en toe uitgedaagd worden.
In de praktijk kan dit een behoorlijke uitdaging zijn en dan ziet het er misschien ook even wat minder harmonisch uit. Wat doe je hiermee?
Hierbij uitgaande van een juiste trainingsaanpak en wetende dat fysiek alles 100% is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-14 15:11

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-14 15:11

Frenka schreef:
Simpelman schreef:
Dat wat anderen en ook ik soms leiderschap noemen is gewoon rangorde.
Wanneer onze hogere rangorde is aanvaard door het paard dan hoeft het niet meer te "kibbelen" of het doen zal of niet.
Het volgt, paarden volgen de sterksten in de kudde.

maar wat als het paard de rangorde niet aanvaard en een gooi doet naar het leiderschap? Dan zul je toch moeten 'kibbelen' Dit kan zowel aan de hand als onder het zadel zijn. In de praktijk zijn mensen niet altijd de baas over hun paard. Dat is op ieder wedstrijd terrein wel waar te nemen.
Je hebt in de kudde leiders en volgers, maar ook de leider zal af en toe uitgedaagd worden.
In de praktijk kan dit een behoorlijke uitdaging zijn en dan ziet het er misschien ook even wat minder harmonisch uit. Wat doe je hiermee?
Hierbij uitgaande van een juiste trainingsaanpak en wetende dat fysiek alles 100% is

Dat los ik niet op op het wedstrijdterrein, daar kom ik pas als alles pico bello in orde is.
Rangorde vaststellen doe je niet fysiek, het is een spel van bluf.
Je doet het één keer goed en verder onderhoud je het in de dagelijkse omgang.
De rangorde is essentieel in onze omgang met paarden, hoe dat allemaal werkt gaat buiten de context van dit topic.
Het gemakkelijkst is het ter plaatse advies te vragen aan iemand die nooit problemen heeft met welk paard ook, die heeft het begrepen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-14 15:23

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-14 15:23

ART_UMA schreef:
Simpelman schreef:
Dat wat anderen en ook ik soms leiderschap noemen is gewoon rangorde.
Wanneer onze hogere rangorde is aanvaard door het paard dan hoeft het niet meer te "kibbelen" of het doen zal of niet.
Het volgt, paarden volgen de sterksten in de kudde.

Volgens mij is dit een te simplistische, misschien zelfs een verkeerde, voorstelling van zaken. Mensen zijn (als het goed is) de baas over hun paard, maar rangorde zoals in een kudde speelt volgens mij geen rol, omdat we geen paard zijn. Het paard moet leren te accepteren dat wij z'n leven voor een groot deel bepalen, en dat kan op verschillende manieren die niets met sterkte of rangorde te maken hebben. We zijn denk ik eerder een 'buitencategorie' waar het paard zich naar te richten heeft. Het paard kan natuurlijk alleen als paard reageren en dat kan best lijken op kudde gedrag. Vanaf veulen heeft het paard te maken met trainen en functioneren in de omgeving, hier wordt al heel veel gedrag vastgelegd.

Rangorde in een kudde blijkt niet zo fixed als eerst gedacht; de wijze oude merrie die het allemaal bepaald. Verschillende situaties hebben verschillende 'bazen': als een paard heel erg op eten is, kan hij dat afschermen en is daar de baas. Een ander is erg op water of iets anders en kan daar dan baas zijn. Hormonen (al dan niet hengstig) het speelt allemaal mee, de kudde is dynamisch, merries met veulen "promoveren" etc.

Het al of niet "kibbelen" heeft alles met trainen te maken, niet speciaal lagere rangorde bevestigen, als wel acceptabel gedrag creëren.

Ja, rangorde is dynamisch en relatief aan de omgeving en de gebeurtenissen, maar het blijft rangorde.
Wanneer ik bij een probleempaard kwam was het één van de meest voorkomende oorzaken van hun gedrag.
5 Minuten werk, zonder een spoor van geweld, en klaar, het is houding, bluf.
In de sfeer van "ik ben zo veel sterker dan jij" dat ik me daar niet eens meer druk om maak, pfff.
Zoals je zegt een paard kan alleen maar als paard reageren en dat is kuddegedrag, zo moet je dan ook denken.

We kunnen met ze spelen, ze kunnen ons imiteren, communiceren met ons, begrijpen dat wij een poging doen iets duidelijk te maken en proberen dat te snappen.....en tegelijkertijd weten ze heel goed dat we geen paard zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-14 15:36

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-14 15:36

Babootje schreef:
Er zijn IMO een heleboel manieren waarop een paard zich aan het werk kan onttrekken.
Dit is er 1 van (achter het bit, geen aanleuning zoeken) en kennelijk is het dan gewoon moeilijk. Dat een jong paard dat dan doet is dan ook niet zo raar. In zo'n fase moet je er ook echt niet aankomen. Dan is het eerste werk tot stand brengen van de aanleuning (hetzij bij een jong paard, hetzij bij een ouder - mogelijk - verreden paard. Daar zijn we het denk ik wel over eens. En dat dat ook nog heel wat tijd kost om het jonge paard sterker te maken en bij het verreden paard de onjuiste bespiering eraf en de juiste erop te brengen natuurlijk ook.
Waar ik het niet mee eens ben is -als een paard achter de LL gaat (en dan heb ik het hier dus juist niet over het jonge paard) - er per definitie een onttrekken aan het werk is, zolang de verbinding en de aanleuning in de ruiterhand nog correct is. Dus zodanig dat er geen sprake is van een gedwongen houding.

We komen heel dicht bij het vuur.
Wanneer een paard zich aan het werk onttrekt gaat het vanuit zichzelf achter de loodlijn.
Dat achter de loodlijn gaan levert dan met vrij grote zekerheid iets op, anders heeft hij toch geen reden dit te doen?

Echte aanleuning is altijd overal, daar hoef je je paard niet voor achter de loodlijn te zetten.
Het is het paard dat aanleunt.
Achter de loodlijn zetten laat zien dat de aanleuning niet goed bevestigd is, dat noodzaakt namelijk het het paard in de krul zetten/bij de kop pakken, c.q. vast houden achter de loodlijn zodat het niet kan ontsnappen.
Een paard in aanleuning zoekt het bit het wil niet ontsnappen.
Kijk naar Ingrid Klimke, zij is aan het werken aan de aanleuning, ze volgt haar paard niet met de hand als het zich achter de loodlijn "drukt", ze drijft bij en herstelt zo de aanleuning.
Zij heeft een gedegen Klassieke opleiding en weet van daar uit dat het paard achter de loodlijn gesteld niet meer vanuit de achterhand over de rug kan komen, daarvoor moet zich naar het bit uitstrekken.
Voorwaarts>neerwaarts.

**Geplaatst**: 08-12-14 16:10

Geplaatst: 08-12-14 16:10

Babootje schreef:
Er zijn IMO een heleboel manieren waarop een paard zich aan het werk kan onttrekken.

Eens, achter de LL kruipen is een duidelijk zichtbare, waarbij niet alles achter de loodlijn ook gelijk onttrekken is. Hier nog een interessant artikel over waar het allemaal fout kan: http://www.equinestudies.org/lessons_fr ... 8_pdf1.pdf

**Geplaatst**: 08-12-14 19:47

Geplaatst: 08-12-14 19:47

Simpelman schreef:
Dat wat anderen en ook ik soms leiderschap noemen is gewoon rangorde.
Wanneer onze hogere rangorde is aanvaard door het paard dan hoeft het niet meer te "kibbelen" of het doen zal of niet.
Het volgt, paarden volgen de sterksten in de kudde.

Nee, paarden volgen niet de sterkste, maar volgen het paard wat ze vertrouwen. Over het algemeen is dat een verstandige, voorzichtige merrie. Als om wat voor redenen ook die merrie wegvalt, kunnen merries besluiten de kudde te verlaten als er niet een geschikte vervangster aanwezig is. Paarden kiezen dus hun leider en kunnen vertrekken als zij niet langer voldoet. Er is weinig strijd om de macht, het is namelijk erg belastend om leider te zijn, daar komen veel paarden al snel achter. Er is binnen de kudde sprake van het innemen van verschillende rollen, dat is wat anders dan een strikte hiërarchische situatie. Er is wel strijd tussen de hengsten onderling. Maar zelfs daar worden deals gesloten en kan een hulphengst geaccepteerd worden in een kudde. Tussen de merries is een hechte band, tussen de merries en de hengst is daar veel minder sprake van, de hengst is er maar tijdelijk. Binnen de bachelorgroep is er wel weer sprake van vriendschap.
Maar dat geldt voor paarden onderling. Wij zijn geen paard en passen niet in die structuur. gelukkig zijn paarden erg vriendelijk en meewerkend. Reden waardoor het ooit tot domesticatie kwam en nu maakt dat ze zich schikken naar mensenomstandigheden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-14 20:00

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-14 20:00

Maak het niet verwarrend.....

Er zijn tussen de ruiter en het paard geen verschillende rollen, ze zijn telkens in dezelfde situatie.
Eerst rangorde (=zelfverzekerdheid, bluf) daarna koppelen (=vertrouwen).
Dat geeft precies wat jij omschrijft.
Vertrekken en kiezen is er niet bij, hulphengsten zijn van geen belang.

Dit is simpel, het werkt geheid, het houdt stand, het vermijdt oneindig gehannes.

**Geplaatst**: 08-12-14 21:40

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst: 08-12-14 21:40

Best! Al vind ik het wel leuk uit te nodigen tot breder nadenken over omgang tussen paard en mens.
En vertrekken of kiezen is er wel bij, bij mij en mijn paarden en mijn cliënten dan gelukkig.
Maar pas op dan met woorden als "leider" of "dominantie"! en houd het bij je eigen onderschrift, anders kan ik mezelf niet bedwingen

.

**Geplaatst**: 09-12-14 07:56

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst: 09-12-14 07:56

Om nog even terug te komen op de verticale lijn.. Ik vind het erg moeilijk om een flegmatieke koudbloed voorwaarts te rijden en hals te laten strekken... Sowieso hebben zij niet de 'elegance' van een sportpaard en moeten ze zichzelf ook niet gaan overlopen, anders wordt het erg onconfortabel voor ze...
Overigens duikt ie niet achter de loodlijn, dat scheelt, maar verder is er ook niet veel van te maken..
Wat zijn goede oefeningen voor de "wat rustigere" types?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-12-14 09:53

Geplaatst door de TopicStarter : 09-12-14 09:53

Binnen de natuurlijke eigenschappen van je paard blijven en proberen deze harmonisch te ontwikkelen.
Eerst voorwaarts neerwaarts ontwikkelen en bevestigen en veel lange wandelingen maken.
Elegantie is relatief.

**Geplaatst**: 09-12-14 20:44

Geplaatst: 09-12-14 20:44

Cer schreef:
Om nog even terug te komen op de verticale lijn.. Ik vind het erg moeilijk om een flegmatieke koudbloed voorwaarts te rijden en hals te laten strekken... Sowieso hebben zij niet de 'elegance' van een sportpaard en moeten ze zichzelf ook niet gaan overlopen, anders wordt het erg onconfortabel voor ze...
Overigens duikt ie niet achter de loodlijn, dat scheelt, maar verder is er ook niet veel van te maken..
Wat zijn goede oefeningen voor de "wat rustigere" types?

Je kan gewoon dezelfde oefeningen doen. Mijn shet doet tegenwoordig ook aan de stretch. Dat doe ik door te longeren met dubbele lijnen of met een bijzetteugel tussen de voorbenen door en dan aan het halster bevestigingen. Hij loopt dan wel niet zo lang lang en laag maar het begin is er. Het ziet er wel heel koddig uit.

**Geplaatst**: 10-12-14 08:16

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst: 10-12-14 08:16

Het moeilijke bij dat specifieke dier is dat bij het losgooien (want ik heb daar goed op gelet

) het hoofd van nature OF hoog gedragen wordt, of op de horizontale halslijn net voor de verticale lijn.. Maar verder krijg ik er dus weinig verandering in, neerwaarts al helemaal niet... En die motor... :')

Dat is nog een lastig verhaal.. $:\$

Gisteren heb ik overigens een standaardvoorbeeld gereden van een paard wat zoekende was naar de hand en dit prima oppakte

Helemaal leuk om t juiste gevoel ook te pakken te hebben.