Bokt.nl

ankem schreef:

Ik ben nog steeds erg bezig met het onderhouden van het contact met het bit. Ze komt vaak los van het bit. Ze zakt al wel mooie stukjes, maar het net alsof we wat bijven hangen. Mis ook gewoon ogen die vanaf de grond met me mee kijken. We zijn nu al aardig wat maanden verder. Misschien wil ik te snel, maar soms wil je gewoon ook een stijgende lijn zien, ook al is hij maar klein.

riegje schreef:

zijn er misschien ook mensen die hun "dressuurpaard'' voor de koets zetten?
Een van mijn paarden loopt voor de koets en onder het zadel. en begint het onder het zadel best aardig te doen, alleen als ik op de bok zit mis ik'' soortje van mijn lichaam/benen'' om hier en daar te kunnen corrigeren en met m'n zweepje ben ik te onhandig.
En ik wil voor de koets ook proberen om dezelfde lijn erin te houden.
ben dus op zoek naar ervaringen en tips.

knollentuin schreef:

vinden jullie het goed als ik hier kom meelezen? En misschien mee ga posten?

ankem schreef:

Horseware schreef:

Ik heb vandaag mijn eerste centered riding les gehad en het was zo leuk! Wat haar het meeste opviel was de spanning in mijn benen. Dus eerst hebben we wat oefeningen gedaan om die te ontspannen. Daarna was spontaan mijn beenligging een stuk mooier. We hebben de beugels 1 gaatje korter gedaan want ik bleek spanning op te bouwen omdat ik teveel naar de beugels moest reiken. Dat was opgelost met de beugels iets korter. Toen moest ik leren rijden met losse gewrichten ahw. Er mocht geen spanning in mijn heupen, knieën en enkels optreden. Moeilijk! Zodra er iets veranderde (lees: zodra ik een oefening moest inzetten) bouwde ik direct weer spanning op. Ze heeft mij laten zien welke invloed dit op Timo heeft. Ik moest eerst spannen en daarna loslaten. Dan weer spannen en weer loslaten. Iedere keer als ik losliet gaf Timo een zucht en ging ruimer stappen. Kortom: spanning = rem en afsluiting voor Timo. Onvoorstelbaar hoe een beetje spanning in je benen al zoveel kan doen bij je paard. Dat had ik nooit geloofd en moest ik echt zelf ervaren. Gelukkig liet Timo mij keer op keer het verschil duidelijk zien.
Vervolgens moest ik aandraven. Aandraven moest door alleen mijn kuiten, zonder spanning, iets naar achteren te leggen. Ik mocht ze niet aandrukken. In het begin gebeurde er niets. Dan moest ik voorzichtig met mijn zweepje op het sjabrak tikken, totdat hij ging, daarna meteen releasen ter beloning. Dat had hij snel door: na de 3e keer draafde hij direct netjes weg. Heel leuk en makkelijk om daar niet meer voor te hoeven drijven.
Ook hebben we gewerkt aan minder buiging in zijn hals en meer in zijn lijf. Moeilijk voor mij en voor paard! En aan correct sturen, met minder teugel.

Het was een hele leuke, leerzame les. Ik heb ontzettend veel geleerd en wil heel graag meer hiervan leren. Het is een hele uitdaging, maar wel een hele leuke.
Dit was overigens een les van de level 1 instructrice. Woensdag heb ik les van de level 2 instructrice en dan kies ik wie het beste bij mij past.

Heel herkenbaar die spanning in je benen. Ik heb er ook een handje van. Gekomen doordat ik me altijd omhoog moest hijsen tijdens het lichtrijden, doordat veel zadels me in een stoelzit drukten (heb enorm lange bovenbenen). Die spanning zit er nog steeds. Tips altijd welkom

Simpelman schreef:

ankem schreef:

Ik ben nog steeds erg bezig met het onderhouden van het contact met het bit. Ze komt vaak los van het bit. Ze zakt al wel mooie stukjes, maar het net alsof we wat bijven hangen. Mis ook gewoon ogen die vanaf de grond met me mee kijken. We zijn nu al aardig wat maanden verder. Misschien wil ik te snel, maar soms wil je gewoon ook een stijgende lijn zien, ook al is hij maar klein.

Ze volgt mijn hand mee naar beneden en als we beneden zijn, komt ze los van het bit en gaat dan weer ergens op boeghoogte hangen. Ik begin dan weer helemaal overnieuw het riedeltje.
Soms begint ze erg te duwen op het bit en daar ben ik ook wel blij om, omdat er altijd achter kroop.
Ik ben bezig geweest met het uitpersen van de sinaasappel, maar dan ziet ze het bit niet echt als een begrenzing, waardoor ze steeds harder gaat.
Bij halthouden in een lage halshouding ook, dan dramt ze gewoon door het bit heen.

Onthoudt steeds dat alle problemen die je van voren hebt problemen van achter zijn.
Vooraan zijn ze onoplosbaar.

Alle oplossingen komen voort vanuit oefeningen van de achterhand.
Bij het strekken van de hals MOET een paard meer buigen in de knieën en MOET het energieker afdrukken, MITS je de voorwaartse drang onderhoudt.
NEERWAARTS én VOORWAARTS.
Bij het rijden van gebogen lijnen, mét stelling en buiging, MOET je paard zijn binnenachterbeen inbuigen en MOET hij energieker afzetten hiermee.
Bij het rijden van overgangen MOET hij even inbuigen in de knieën en MOET hij energieker afzetten.
Je hebt hier bijna geen hand voor nodig, het zijn logische en natuurlijke lichamelijke reacties waarmee we het paard manipuleren zich extra in te spannen precies daar waar we willen.
Hier komt uiteindelijk de mosterd vandaan, niet uit het bit.

Het gaat om het VOORWAARTS, de acceleratie in de pas.
Dat is spieropbouw en gewoonteopbouw.

Pas wanneer die gewoonte van én het kunnen van het voorwaarts gaan is bevestigd gaat de hand een grotere rol spelen in de regulering van de bewegingen.