Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Citaat:1. Paard is veel te dik. Dat is slecht voor de gewrichten en bekort de levensduur van het edele ros.
quadripes schreef:ja en da's wat ik zo naar vind aan de AR: alles gebeurt op die binnenteugel. De travers wordt verkregen door de binnenteugel enz. dan rijd je dus gewoon je paard op de teugel in de buiging of hoe is ook weer de klassieke term?
terwijl je normaal gesproken je buitenteugel gebruikt om te begrenzen, je buitenbeen om de achterhand te begrenzen. de binnenteugel onderhoudt stelling en het binnenbeen onderhoudt de buiging. Je paard geeft dan na in de richting van de beweging op de binnenteugel en met je binnenbeen kun je dan het binnenachterbeen 'bewerken'. Zo komt je paard steeds op beide teugels in aanleuning terecht, ongeveer gelijk, maar niet altijd (da's wel het streven natuurlijk). Even kort gezegd.
Sjolvir schreef:Ben benieuwd wat de theoretisch beter onderbouwden ervan vinden.
Ik kan er me even geen voorstelling bij maken.
In mijn beleving zou namelijk het benenpaar aan de binnenkant van de circel (dus kant waar de buiging heen is) dan dichterbij elkaar moeten staan dan het buitenste benen paar.
Professor schreef:Sjolvir schreef:Ben benieuwd wat de theoretisch beter onderbouwden ervan vinden.
Ik kan er me even geen voorstelling bij maken.
In mijn beleving zou namelijk het benenpaar aan de binnenkant van de circel (dus kant waar de buiging heen is) dan dichterbij elkaar moeten staan dan het buitenste benen paar.
Een paar centimeter, niet bemerkbaar, aangezien een lengtebuiging maar heel weinig is de buiging is niet in de rug die kan niet buigen de verbinding met de lendenen dat is iets buigbaar.
Wat optisch als veel uit ziet is de ribbenbuiging, wat eigenlijk niet meer is als dat de binnenkant naar buiten drukt en hol word daardoor de buitenkant van de ribben bol word.
quadripes schreef:terwijl je normaal gesproken je buitenteugel gebruikt om te begrenzen, je buitenbeen om de achterhand te begrenzen. de binnenteugel onderhoudt stelling en het binnenbeen onderhoudt de buiging. Je paard geeft dan na in de richting van de beweging op de binnenteugel en met je binnenbeen kun je dan het binnenachterbeen 'bewerken'. Zo komt je paard steeds op beide teugels in aanleuning terecht, ongeveer gelijk, maar niet altijd (da's wel het streven natuurlijk). Even kort gezegd.
liberty22 schreef:maar de buiging naar binnen toe hoef je daar dan niet zoveel aandacht aan te besteden?
quadripes schreef:halve ophouding: been, kruis aantrekken, buitenteugel. Deze zou je eigenlijk om de zoveel meter moeten rijden (paradepunten in de rijbaan oftewel de letters) om het paard weer in evenwicht terug te brengen. Ik ben mezelf er niet genoeg van bewust, meestal pas weer veel te laat.
Professor schreef:quadripes schreef:halve ophouding: been, kruis aantrekken, buitenteugel. Deze zou je eigenlijk om de zoveel meter moeten rijden (paradepunten in de rijbaan oftewel de letters) om het paard weer in evenwicht terug te brengen. Ik ben mezelf er niet genoeg van bewust, meestal pas weer veel te laat.
De paradepunten is een verbastering uit het Duits, die hebben wij niet het zijn baanpunten en circelpunten.
Een ophouding dus de halve ophouding wat doet hij en hoe word hij gegeven???
De hulpen die kent bijna iedereen maar de uitwerking.
Zonder halve ophoudingen is er geen rijden mogelijk.