oji schreef:HC, wat een hoogdraverij allemaal. Niet iedereen hoeft een hobby en zijn dierenliefde wetenschappelijk te onderbouwen. Sommige mensen hebben gewoon ongedwongen plezier en ja, zij kunnen daarbij wel heel erg goed voor hun paard zijn. Die hoeven niet afgebrand te worden.
Maar, mijn punt is, kijk eens naar het grotere geheel ipv naar de losstaande punten. Zo ook in jouw reactie, je pikt er 1 punt uit dat ik noem om vervolgens daarmee tot de conclusie te komen dat ik geen moeite neem mij in zaken te verdiepen. Ter verduidelijking, ik ben zelf biomedisch wetenschappelijk zeer onderlegd, heb vele jaren doorgebracht in discussies met bioethici, waar dierenwelzijn één van de belangrijke topics was. Ik heb in tegenstelling tot jouw veronderstelling mij wel degelijk verdiept in anatomische aspecten en training. Zeker op welzijnsgebied zijn wetenschappelijke meningen vaak verdeeld en is voor vele hypothesen een wetenschappelijke verklaring te vinden. Ik ben daarom ook niet onder de indruk van jouw verhaal. Je komt met een wetenschappelijke onderbouwing met als eenheid “handen” Er zullen weinig wetenschappelijke tijdschriften zijn die deze eenheid willen publiceren..het is namelijk geen wetenschappelijke SI eenheid. Dus zal het boekenwijsheid zijn…en in boeken kan men schrijven wat men wil, want daar zit geen wetenschappelijke toetsing door een commissie van experts. Daar sloeg ook mijn opmerking op “Als ik hier hoor, de één heeft het over een toelaatbaar gewicht van 12% van het gewicht van het paard, de ander over 20%. Dat is nogal een verschil en wie heeft er gelijk” Niet dat ik een ongeïnteresseerde muts ben die maar wat doet, maar zoveel mensen zoveel meningen en zoveel uitzonderingsgevallen en zoveel wetenschappelijke onderbouwingen. Sterke rugspieren door gerichte training zijn ook een belangrijke factor die meebepalen wat een paard kan dragen, die kom ik jouw verhaal weer niet tegen.
Maar ik ben blij dat jij voor jou persoonlijke situatie een “wetenschappelijke” verklaring hebt gevonden die jou helemaal in je gelijk stelt en waar je helemaal gelukkig mee bent. Persoonlijk denk ik als ik naar de profielfoto’s van de mensen op dit topic kijk, dat zij allemaal dik onder de door jou gestelde norm van 20% vallen en een paard bereiden dat bij hun type past. Ik stoor mij vooral aan het waardeoordeel dat uitgesproken wordt over mensen die je niet kent en vooral vind dat je het zelf allemaal geweldig doet. Ikzelf val onder die 12% dus zou mij geen zorgen hoeven te maken maar oeps…ik heb wel korten bovenbenen en de typische vrouwelijke bekkenvorm…het zou mij verboden moeten worden om paard te rijden… Maar goed dat ik verder kijk dan alleen naar die beperking, en weet dat mijn paard het ondanks dat, prima heeft bij mij. Niet wetenschappelijk meetbaar, maar onlangs nog door een DA beoordeeld is als zijnde in bijzonder goede conditie en bespiering, zij fris en attent uit haar ogen kijkt, glimt als een spiegel en mij vrolijk en blij tegemoet treedt als ik aankom. Dat is voor mij voldoende, daarvoor is gevoel en gezond verstand genoeg en heb ik geen wetenschappelijke verklaringen voor nodig. Je hebt boekenwijsheid en levenswijsheid. Mijn mening: veel boekenwijsheid leidt vaak tot tunnelvisie…veel levenswijsheid tot helikopterview en relativeringsvermogen. Het mooiste is als je beide kunt combineren.
Veder heb ik over dit onderwerp nu wel alles gezegd wat ik wilde zeggen. Heb geen zin in eindeloze welles/nietes en trek mij bij deze dus terug uit de discussie.
Geplaatst: 30-07-10 13:41 
). Wat is het nut om dat te ontkennen? 
En er zijn vast paarden die het leuk vinden om te werken, net zoals jij het leuk vind om te werken. Zoals er ook paarden en mensen zijn die liever niet werken.