Babootje schreef:Sorry Classical, niet mee eens. Voor een jong paard (en fiets) maar voor ieder paard dat moeilijk zijn balans vindt is langzaam alleen maar moeilijker.
Als fietser snap ik wat je bedoelt : bij langzaam fietsen ga je slingeren.
Maar ik ben het er niet mee eens.
Als vluchtdier heeft een paard een hekel aan omvallen. Ik zie bijna dagelijks jonge dieren met een 'bloedvaart' door de baan gaan, want ze zijn bang om op hun neus te vallen.
Op het niveau van
'vallen ze wel of niet' blijven ze gelukkig wel overeind,
maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Geen verticale balans, geen horizontale balans (nu ja, ik leer mijn dieren de eerste keer dat ik bovenop zit dat ze op de achterhand kunnen stoppen - Knollie loopt dan beslist nog op de voorhand, maar er is een benul).
En op gegeven moment zal een dier best wennen aan 'ik val niet om als er een mens op mijn rug zit (die aan de teugels trekt)'...
.... maar deze gewenning is 'just that' : gewenning aan een toestand die al niet ideaal was.
Gevolg: tegen de tijd dat de angst om om te vallen weg is, zit je met
een scheef dier
dat spieren heeft waar je ze niet wil hebben,
dat zich dingen heeft eigen gemaakt waar je niet blij van word -
... dus eigenlijk alleen maar tijd verspild.
Ik geef toe dat het een poos duurt voor je een paard stabiel hebt in de verticale balans - maar dan heb je ook wat. De achterhand die draagt, een dier dat min of meer recht is en een zacht teugel contact.