Simpelman schreef:Het merendeel van de professionele ruiters, Monty Roberts, Pat Parelli, werken met druk en het opheffen van de druk.
Interessant is dat TTEAM met het tegenovergestelde werkt.
Er is hier helemaal geen druk, alleen uitnodiging en bevestiging.
Negative vs positive versterking, hier zijn best een aantal onderzoeken naar geweest, en niet ieder paard is op dezelfde manier te motiveren. Heb je er 1 die erg op voer is gefocust, dan is positieve versterking een goede aanpak en zeker grondwerk kun je positieve versterking in gebruiken, clicker training is iets dat ook kan helpen. Maar op je paard zittend wordt het toch wat minder eenvoudig en is het haast 'by definition' negatieve versterking (druk en het opheffen daarvan).
TTEAM ken ik alleen als ttouch in de zin van onstpannende oefeningen (soort massage), kun je er wat meer over zeggen?
Simpelman schreef:Een paard is van nature bereid om "mee te werken".
Een paard in een kudde volgt, blindelings, in stap, draf, galop, de enige "druk" is het instinct bij zijn kudde te willen blijven.
Wat het nodig heeft om mee te werken is een volledig vertrouwen, een zekere band en begrijpen.
Hier kom je aan in de "Edelmoedige overgave", er is geen reden voor het paard om het niet te doen er is ook geen druk nodig.
Hier komt het paard naar de zweep toe, reageert op minimale signalen, hier kan de ruiter zich volkomen ontspannen, hij hoeft alleen nog maar te communiceren.
De eerste zin is maar zeer de vraag, de context bepaald het antwoord, rijden of in de wei, die vraag wordt niet gesteld. Er is zeker een kudde instinkt en de Monty methode van join-up zou je als wegsturen (geestelijke druk?) kunnen zien. Anderen (McLean) noemen join-up een vorm van learned helplessness.
Druk is zeker niet enkel aanraken of zelfs maar slaan. Als je de zweep als object alleen gebruikt om te aaien is het voor het paard misschien een krabpaal. Als prooidier zal een paard een erg goed observatie vermogen hebben en spanning of houding bij anderen goed herkennen en dit als aanwijzing gebruiken is mooi.
Vertrouwen lijkt me het gevolg van elkaar goed snappen, de onderlinge afspraken zijn duidelijk, er zijn geen conflicten. Als gewoonte dier past dit goed bij paarden. Hier zit ook een gevaartje in, alert zijn vs 'inslapen', voorwerken (o, ik weet het al, dus ik doe het alvast), sommige trainingen kosten moeite, doen misschien wel zeer (spierpijntje), hoeveel keus is er???
Simpelman schreef:We willen graag dat een paard ons vanuit de sterke achterhand draagt omdat dat aanzienlijk minder slijtage blijkt op te leveren in de relatief fragiele voorhand.
Een rijpaard leeft zo langer in goede gezondheid.
Dit is het fundamentele idee onder de Klassieke Dressuur.
Eens, hoewel de fragiele voorhand wel het best is gemaakt om gewicht te dragen, en je kunt je afvragen of de goede gezondheid komt door algehele fitness want volgens onderzoek is enkel in piaffe er een daadwerkelijk structurele verplaatsing van gewicht op de achterhand. Bij bv overgangen wil je dat ze niet op de voorhand zijn, en dan is het een samenspel van opdrukken van voren en onderkomen van achteren (maar dit is niet een structureel iets, in de zin dat het bv een 10 tal seconden zo blijft). De aanname dat enkel de achterhand een rol speelt bij verzamelen slaat nergens op.
josien_m_ schreef:Paardrijden is misschien democratischer dan je denkt. Dat kan het zijn tenminste! De overgave komt namelijk niet alleen van het paard. Ook als mens wil je je in vertrouwen overgeven. Niet iedereen is een leider van nature, de meesten zelfs niet en dat geldt voor mens en paard. Toch ontwikkel je een samenwerking op basis van ieders kwaliteiten waarin ook het paard zich (hopelijk, bij mij in ieder geval wel) cognitief mag ontwikkelen.
Het feit dat we streven naar een harmonische omgang met paarden, maakt het nog geen democratie! De KEUS is aan ons (mensen), ook in een totalitair/dictatoriaal regime kan er harmonieus worden samengewerkt, het probleem zit in de excessen en beperking van vrijheden (lees je paard staat in de box etc).
Simpelman schreef:We hadden ook al de video gezien.
Komt deze Fysiotherapeute misschien toevallig uit een zekere stal?
Een belangrijk word in het verhaal is "dwang", het exces kun je hierbij zien als 'geweld'. Je kunt de LDR of elke andere houding ook bereiken met snoepjes oid, geen dwang en kan best veel gymnastische waarde hebben.
Geplaatst: 06-12-14 01:36 
. Nee, gewoon in een arbeidsdraf met de neus eruit. Alsof een paard alleen voor de loodlijn kan bij oprichting 
