Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Lielle schreef:En dat is dwang, of DWANG als ze toch was doorgegaan.
, precies, je begint 'm te snappen.
Nadya schreef:Zahlina schreef:Het hebben van dieren is egoistisch, alles maar dan ook alles wat je van je dier verwacht is egoistisch.
Ik denk dat het is, hoe je het bekijkt. Als je dus al aan een paard begonnen bent, mag een paard van jou verwachten dat je goed voor hem bent. Ben je dat niet, dan ben je zeker egoistisch. Want dan doe je je te goed aan het paard, zonder moeite voor het paard te doen. Dat zie ik als egoisme.
Dat je (als je gaat rijden) wat van je paard verwacht is ook goed voor je paard, anders wordt hij gevaarlijk.
Maar doe je het met een dwangmethode of doe je het op een manier dat een paard het ook leuk vindt om met je om te gaan, te spelen en te werken? Ook daar zitten nuances in, toch?
Want ook mijn eerste opmerking "Raimaer, niet doen" wat gewoon heel vriendelijk was, was al dwang. Ik wil niet dat het gebeurt, dus het gebeurt niet. Alicia2u schreef:Natuurlijk streef je altijd naar een zo licht mogelijke hulp. Maar zelfs voor een PNH fase 1 kun je het woord dwang gebruiken, omdat mijn paard de consequentie voor het niet reageren op fase 1 weet. Vertel me niet dat je bij het aanleren niet minstens fase 3 of 4 nodig hebt gehad
Urielle schreef:In feite kunnen we hem leren om aan te galopperen als we aan zijn linkeroor trekken en terug in draf te gaan bij het aanraken van zijn staart, zolang we op het juiste moment belonen.
Urielle schreef:Alicia2u schreef:Natuurlijk streef je altijd naar een zo licht mogelijke hulp. Maar zelfs voor een PNH fase 1 kun je het woord dwang gebruiken, omdat mijn paard de consequentie voor het niet reageren op fase 1 weet. Vertel me niet dat je bij het aanleren niet minstens fase 3 of 4 nodig hebt gehad
Dat is inderdaad wat ik bedoel.
Mijn paard reageert op dat vingertje omdat hij weet dat er eventueel een clip van een touw tegen zijn gaffel aankomt. Mijn paard reageert op het aanleggen van het been omdat hij weet dat er eventueel een pin tussen zijn ribben gezet wordt. Mijn paard reageert op het aantrekken van mijn kruis omdat hij weet dat eventueel zijn mondhoeken naar zijn oren getrokken worden. Mijn paard loopt nageeflijk als ik de teugels oppak omdat hij weet dat ik eventueel vervelend veel druk op zijn tong of lagen zet. En hij weet dat hij nergens meer last van heeft omdat zodra hij doet wat ik _vraag_ alle druk/dwang wegvalt.
(met opzet een beetje overdreven opgeschreven)
.
. Maar als ik aan zijn oor blijf trekken en hij galoppeert een keer in de hoop dat hij me af kan schudden en ik laat los, dan leert hij echt wel dat ik wil dat hij galoppeer. Gewoon een kwestie van consequent volhouden.Lovely schreef:Je kunt beter africhten door je paard te laten begrijpen wat de bedoeling is en niet door hem bang te maken voor straf of overprikkeling. Groter maken van hulpen kan nodig en behulpzaam zijn, maar je resultaat van je scholing moet nooit bestaan uit louter ontwijkgedrag. Liever een als-dan dan een wat-als reactie.
Het is allemaal veel genuanceerder dan het lijkt.
De ander reageerde goed op het uit balans brengen en snapte het been al heel snel, maar als ik die een schop had gegeven had dat niet geresulteerd in lopen maar in een paar megabokken - te oordelen naar de reacties nu er wat uitgeprobeerd wordt. Dat zijn ook geen reacties waar je als ruiter iets mee kunt. De koppeling met stemhulpen en beloningen op het juiste moment werkt bij beide dieren heel erg goed, nog steeds.
KiWiKo schreef:net als met kinderen, "Sanne als jij nu niet je kamer op gaat ruimen dan krijg je morgen geen ijsje"
. Hier is de tijd tussen gevolg en oorzaak veel te groot. Bovendien is de formulering taalkundig onlogisch en negatief.
was even vergeten dat ik op bokt zat en ondertussen na al die jaren mensen soms niet weten hoe tussen de regels door te lezen
.
Alicia2u schreef:Ja, en hoe laat je je paard begrijpen wat de bedoeling is? Juist, door grovere en logische hulpen.
KiWiKo schreef:Nah, dan zit je hier goed![]()
![]()
![]()
ik bedoel dat alles wat we vragen van een paard altijd met enige dwang gepaard gaat, of het resultaat nou beloning of straf is
.
)
als ik wat vraag van een paard, dan is het ook echt wel de bedoeling dat deze het doet
anders hoef ik het niet te vragen toch??? 


ik ben allang blij dat een jonkie op de eerste vraag aanspringt met zo een houding van "goed he, ik kan het wel!!!"
dat fixen we later wel weer als we wat meer bevestigd zijn



