oji schreef:Wat een onzin om altijd maar te denken dat misstanden alleen bij wedstrijdruiters voorkomen. Altijd maar dat wijzen. Mensen binden de neusriem niet strakker, houden de teugels niet strakkers voor meer punten. Dat doen ze voor controle. Angst dat hun paard een loopje met hun neemt. Echt wat ik vaak onder de pure bosruiters of recreanten ziet gaat vele malen verder in dichtbinden, scherpe bitten en wat nog meer dan wat je bij de wedstrijdruiters ziet. Bij wedstrijdruiters is er ten minste nog enige vorm van sociale controle en verplichting waar je aan moet voldoen met tuigage.
Eens! Je moet eens kijken hoeveel 'bosruiters' er met een pelham rijden (anders kunnen ze hun paard niet houden in het bos). Daar hoef je in de dressuurring niet mee aan te komen. Laatst nog vol trots iemand horen vertellen dat zij nu bitloos reed. Paard luisterde ineens veel beter. Wat niet zo gek is met een hackamore met lange scharen... Maar 'bitloos' was 'vriendelijk', had ze begrepen.
Op wedstrijden is controle, je hebt je aan reglementen te houden. Daarmee voorkom je niet alles, maar de andere kant is dat op groepen als bosruiters en alternatieve dressuurruiters helemaal geen grip op of controle is. Niemand die zegt; met die pelham mag je niet het bos in. Of jij bent er nog lang niet aan toe om met een kandare te rijden. Wie de Paard&Sport leest (het blad van de KNHS) kan zien dat er geregeld wordt opgetreden tegen wreedheid in de vorm van boetes, 'te voet stelling' van een bepaalde periode en zelfs wel eens een volledig verbod om ooit nog op wedstrijden van de KNHS te mogen starten (de uitspraken worden iedere keer door de tuchtcommissie gepubliceerd)
En voor wie vind dat er op wedstrijden nog veel te verbeteren is; meldt je bij een vereniging! Die zitten altijd te springen om vrijwilligers. Of doe een opleiding tot official bij de KNHS, dan kun je zelf toezicht gaan houden op wedstrijden. Als jij je dan gratis aanbiedt bij verenigingen als official om op het losrijterrein toezicht te houden op het welzijn, dan denk ik dat elke vereniging je met open armen zal ontvangen. Want vaak is er geen budget om buiten het jureren extra officials in te zetten in de basissport. Dan zou het inschrijfgeld omhoog moeten en dan gaat iedereen weer zeuren dat het te duur wordt. Overigens zitten in de subtop wel altijd officials bij de losrijring, en die zitten echt niet te niksen. Ik heb diep respect voor al die mensen, evenals al die vrijwilligers, die ringmeesters etc. De hele dag in touw zijn, in alle weersomstandigheden op hun vrije dag. En die juryleden en officials zitten er ook maar tegen een fooi, voor het geld hoef je het niet te doen. Allemaal zodat mensen hun proefje kunnen rijden.
Peetstap schreef:Of kies je, al dan niet onder druk van anderen, voor de snellere en dwangmatige manier van omgaan en onderdanig rijden ?
Maar niemand kiest die weg bewust. Misschien op een enkeling na heeft iedereen de beste bedoelingen voor het paard, wil iedereen het graag goed doen. Daar ben ik van overtuigd. We kiezen allemaal voor de paardensport omdat we 'iets' hebben met het paard. Als je niks met een paard op hebt, waarom zou je dan zoveel moeite doen en zoveel kosten maken?
Tango1979 schreef:Ik train mijn paard volgens het skala. Ik ga op concours om te laten beoordelen hoe ik mijn paard getraind heb. Ik vind dat een leuke manier om mijn zondag door te brengen. Maar blijkbaar zijn alle wedstrijdruiters ineens geldjagers die voor eigen ego gaan? Dit impliceer jij zeer duidelijk in jouw teksten, dat is niet mijn interpretatie
Ook niet mijn interpretatie. Maar sommige mensen vinden linksom of rechtsom altijd wel een argument om alles wat wedstrijdruiters doen negatief uit te leggen. Heel jammer en het draagt m.i. helemaal niks bij aan 'bewustwording'.
Op het moment dat je iemand direct al veroordeeld als dierenmishandelaar enkel op het gegeven dat iemand wedstrijden rijdt, dan is elke dialoog van tafel. Pas als je uitgaat van dat we allemaal het beste met ons paard voor hebben, en respect kunt opbrengen voor hoe ieder op zijn manier paardensport beleeft (en respect hebben hoeft niet te betekenen dat je het dan eens moet zijn), pas dan kun je echt eens van gedachten wisselen.