Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-11-10 15:55

Geplaatst: 18-11-10 15:55

nog niet zo heel erg lang geleden; ik gaf hem hooi in zijn ruif, toen was hij wat chagerijnig en beet mij, maar niet alleen in m'n jas, hij had ook mijn vel van mijn bovenarm vast, dus dat deed echt flink zeer en werd een blauwe plek. Toen wilde ik hem een klap tegen zijn neus geven, die hij probeerde te onwijken natuurlijk ( want hij wist maar al te goed dat hij iets deed wat niet mocht ). Toen raaktje ik hem toch tegen zijn oog, in plaats van op zijn neus!

Ik schrok er zelf van! ik dacht, k*t!!! Ik hem aaien en wat kroelen om 't goed te maken, dat was echt mijn bedoeling niet. Hij een knijpoog natuurlijk en 't traande wat. Ik had gelukkig nog zalf in huis, dus heb wat zalf toen in zijn oog gedaan ( ik dacht misschien is dat wat verzachtend ofzo ). De volgende dag was zijn oog weer gewoon open en weer normaal gelukkig, maar ik schrok echt!!! Was ook echt kwaad op mezelf, maar het was een ongelukje.

**Geplaatst**: 18-11-10 17:18

Geplaatst: 18-11-10 17:18

dide schreef:
Mijn paard heeft het beter dan ik! Op tijd naar de tandarts, elke dag word er voor haar 'gekookt' en geserveerd met een scheutje olie in uiteraard een schone bak (welke daarna weer word opgeruimd en schoongemaakt). Haar dekens zijn duurder dan mijn broeken en de gaten daarin worden gemaakt bij mij vaak niet . Elke 8 weken mag ze naar de manicure en mag ze ook nog kiezen of ze bij een ander in de wei wil of liever alleen.
En dan vind ik dat ik best wel een buiten mijn boekje mag gaan omdat ze geen respect voor mij heeft of gewoon ineens oost Indisch doof is. En ja dan is ze wel eens moe, doet ze haar mond open omdat ze het bit voelt, of een tik krijgt omdat ze hapt.

**Geplaatst**: 18-11-10 17:26

Geplaatst: 18-11-10 17:26

Tja, hier heb je dus heel veel verschillende meningen over ..

Ikzelf als ruiter ben erg consequent en streng. Straffen en belonen. Ik vraag mijn paard ook wel eens streng door, maar laat daarna meteen weer los als ze doet wat ik vraag. Dit doe ik met alle dingen, of het nou beenhulpen zijn, of iets anders. Of het grondwerk is, het maakt me niets uit.
Ik heb een hekel aan paarden die hun plek niet weten en je dus continue uit lopen te dagen, dat kan net zo goed onder het zadel. Daar kan je me echt erg boos mee krijgen.
Dat ze een keertje bokken of tegenwerken, geen probleem, maar na een waarschuwing moet het voor hen ook duidelijk zijn dat het meteen afgelopen is.

**Geplaatst**: 21-11-10 22:05

Re: Wie durft er voor uit te komen?!

Geplaatst: 21-11-10 22:05

Mijn edele viervoeter, wat soms een enorme dwarskop kan zijn, krijgt zijn zin ook absoluut niet. als het niet linksom kan, dan maar rechtsom, zoiets. En als ie het dan toch doet, is hij meteen het geweldigste dier ter wereld.
Straffen en belonen dus. Bovendien ben ik ook maar een mens, en mijn geduld raakt ook wel eens opperdepop. Dan maar even niet voldoen aan het ideale plaatje.

**Geplaatst**: 21-11-10 22:22

Re: Wie durft er voor uit te komen?!

Geplaatst: 21-11-10 22:22

voor mij is het heel simpel: ik probeer hen te respecteren, dus zij moeten mij ook respecteren. Ik sta niet toe da ze mij omver lopen en wil dat ze hun manieren houden, doen ze dat ik als ik het vriendelijk vraag dan maar op een iets hardhandigere manier... ze zijn niet van suiker!
MAAR slaan en slaan is 2 natuurlijk.

**Geplaatst**: 22-11-10 20:56

Geplaatst: 22-11-10 20:56

Ik ben ervan overtuigd dat fout altijd bij de mens ligt, maar deze fout moet wel hersteld worden zodat het niet gevaarlijk wordt.

Paarden vangen alles op wat jij aan signalen en (misschien onbedoelde) aanwijzingen geeft.
Ze vangen het ook op wanneer zij een millimetertje van je krijgen, en dan weer een millimetertje en dan nog eentje en dan ineens een centimeter.

De kunst voor ons is om zo snel mogelijk onze grens aan te geven, dus het liefst dat het paard geen millimeters van jouw ruimte inneemt. Wanneer de millimeter twee millimeter wordt, moet je vaak al meer doen. Wanneer die millimeters een centimeter worden moet je nog meer doen om jouw eigen fout weer goed te maken zodat het voor jou en je paard weer een veilige en vertrouwde situatie is. Hoe groter de centimeter, dus hoe meer het paard over jouw grens heen gaat. (dus hoe meer jij misschien onbewust toestaat) Hoe meer jij moet doen om het weer recht te zetten.

En soms moet dat iets groffer, wat belangrijk is is het beseffen dat het jouw eigen fout was en niet dan van het paard. Hij vangt immers al jouw singnalen en aanwijzingen op en doet dus ook netjes wat van hem gevraagd wordt. En dan kan het ineens best een groot paard zijn die zijn eigen weg gaat. En dan ook best gevaarlijk kan worden

Soms moet je het paard terug op zijn plaats zetten om het veilig te houden, en wanneer je al zoveel centimeters hebt meegegeven kun je dat meestal niet meer zo klein oplossen als normaal. Ik ben absoluut geen voorstander van slaan schoppen en aan het bit trekken of ander van dat soort 'geweld'. Soms is het wel nodig om het paard bv een zwiep met het touw te geven, ook al was het je eigen fout.

**Geplaatst**: 22-11-10 21:20

Geplaatst: 22-11-10 21:20

Apple schreef:
Als het niet gaat zoals het moet dan moet het maar zoals het gaat

Amen

Net als de meeste hier probeer ik netjes volgens het boekje te rijden en alle regeltjes te volgen. Paardlief denkt hier weleens anders over.

Ze is over het algemeen heel lief en braaf en probeert altijd te luisteren naar wat ik vraag. Maar af en toe heeft ze zo'n dag dat ze heeft besloten dat we alleen maar heeel hard gaan vandaag. Zo van neus en de lucht en whieeeeeh :):)

En dan raakt mijn geduld wel snel op en doe ik wat ik nodig vind.
Tja, ik weet dat het totaal tegen de bokt visie in gaat, maar af en toe moet je het boekje naar de situatie aanpassen :Y)

**Geplaatst**: 24-11-10 21:26

Geplaatst: 24-11-10 21:26

''Menige oude berijder is eerlijk genoeg om toe te geven dat hij pas een verstandige en fijngevoelige ruiter werd, toen hij het grootste deel van die jeugdige lichaamskracht verloren had, en dat hij sindsdien van zijn paarden op rustige, zelfverzekerde wijze alles gedaan krijgt, wat hij vroeger alleen door middel van verbeten strijd dacht te kunnen bereiken.''

Steinbrecht

**Geplaatst**: 25-11-10 15:50

Geplaatst: 25-11-10 15:50

Nee. Ik rijd niet volgens het boekje. Ik wil het wel proberen, maar het lukt gewoon niet. Niemand is perfect

**Geplaatst**: 25-11-10 21:50

Re: Wie durft er voor uit te komen?!

Geplaatst: 25-11-10 21:50

maak mij niet wijs dat niemand ooit een ruk in een paard zijn mond heeft gegeven uit frustratie o.i.d. en is misschien niet helemaal eerlijk, maar paard gaat er ook niet dood aan of wat dan ook.

**Geplaatst**: 28-11-10 13:29

Geplaatst: 28-11-10 13:29

fanci_mike schreef:
Soms moet je, om goed te corrigeren, nou eenmaal een keer goed doorkomen. Ik vind dat het pas "slecht" wordt als men er een gewoonte van maakt om dan maar op voorhand zo te gaan rijden. Je kan mij vast ook wel eens op een foto zetten met een (te) strenge hand, of iets te enthousiast spoorgebruik. oliebol happens. Zolang je je er maar van bewust bent en probeert te verbeteren.

helemaal mee eens

**Geplaatst**: 08-12-10 21:50

Geplaatst: 08-12-10 21:50

ben eigelijk altijd te zacht geweest voor me paardje. nu loopt ze geweldig op een kleine verandering.
als ze niet wilt los laten of net niet door dat knikje heen wilt. geef ik met allebei me handen tegelijk druk en prefect laat ze los en is ze door het knikje heen

heb soms zelf wel is het idee dat het misschien te hard is. al zeggen vele dat ik nog te zacht ben en dat ze het knap vinden dat me paard daar zo fijn op reageerd

**Geplaatst**: 10-12-10 15:57

Re: Wie durft er voor uit te komen?!

Geplaatst: 10-12-10 15:57

mijn paard wil in draf nog wel eens heel erg drammen. Kneepjes in de teugel geven negeert ie dan op den duur. M'n instructrice zegt dan: "Geef 'm beter 1 keer een kort rukje in de mond dan de hele tijd druk op de teugels blijven houden" Dat doe ik dan ook en het helpt wel.

**Geplaatst**: 11-12-10 12:08

Geplaatst: 11-12-10 12:08

Dilan1993 schreef:
mijn paard wil in draf nog wel eens heel erg drammen. Kneepjes in de teugel geven negeert ie dan op den duur. M'n instructrice zegt dan: "Geef 'm beter 1 keer een kort rukje in de mond dan de hele tijd druk op de teugels blijven houden" Dat doe ik dan ook en het helpt wel.

Geef ik je helemaal gelijk in. Beter een keer een tik met de zweep dan de hele tijd blijven schoppen/drijven.

**Geplaatst**: 26-01-11 15:54

Geplaatst: 26-01-11 15:54

ik, als het paard waarop ik rij echt TE ver gaat, zoals steigeren, bokken, stilstaan, draaien etc. word ik af en toe best wel boos, niet aggressief ofzo, maar laat hem gewoon ff weten dat hij te ver gaat, en dat ie me niet in de maling moet nemen, maar er zijn ook momenten dat ik wel eens te lief ben voor een paard hoor.

**Geplaatst**: 26-01-11 16:58

Geplaatst: 26-01-11 16:58

Boekje? Welk boekje?

Ik heb het geluk niet zo in het paardenwereldje te zitten en gewoon lekker naar eigen inzicht bezig te kunnen met de paarden zonder me zorgen te maken over wat een ander misschien beter vind.

Als Zador vind dat het niet nodig is om naar mij te luisteren weet hij ook wat daar de gevolgen van zijn.
En ja, dat zal vast 'sielug' zijn, maar ja, mijn paard staat in een stal waar ik zelf ook best de nacht ik zou willen doorbrengen, terwijl menig dier dat volgens hen niet 'sielug' is in een laagje poep met hier en daar een strotje staat omdat baasje liever een half uurtje langer wil rijden dan de stal eens op te strooien.
Mijn paard krijgt eerlijk zijn beloning wanneer hij zijn best doet, en hoeft niet meer te doen dan hij aankan, dat is wat anders dan de shetlanders die struikelend van vermoeidheid verder geschopt worden omdat het nú woensdagmiddag is en de dames nú willen rijden.

Hier gaat het zo zacht mogelijk, het is aan paardlief om te beslissen hoe hard of zacht dat is.

**Geplaatst**: 26-01-11 18:34

Geplaatst: 26-01-11 18:34

Asyaa schreef:
*ziet de bokt-moraal-ridders zich al klaar maken voor de aanval*

WAHAHAHA die gedachte had ik ook al geniale opmerking!

**Geplaatst**: 26-01-11 18:42

Geplaatst: 26-01-11 18:42

Jennyxx schreef:

''Menige oude berijder is eerlijk genoeg om toe te geven dat hij pas een verstandige en fijngevoelige ruiter werd, toen hij het grootste deel van die jeugdige lichaamskracht verloren had, en dat hij sindsdien van zijn paarden op rustige, zelfverzekerde wijze alles gedaan krijgt, wat hij vroeger alleen door middel van verbeten strijd dacht te kunnen bereiken.''

Steinbrecht

Ik wilde net eerlijk toegeven dat ik toen ik jong was ook wel eens af gereageerd heb op mijn paard.
Nu ik iets verstandiger ben geworden, weet ik dat het alleen maar afreageren was, en geen enkel nut had. Ik word erg verdrietig van alle verhalen, het is niet nodig.......

**Geplaatst**: 03-03-11 11:03

Geplaatst: 03-03-11 11:03

Soms is het gewoon nodig.. Het is niet omdat JIJ de regels kent, dat je paard die ook kent

**Geplaatst**: 03-03-11 12:57

Geplaatst: 03-03-11 12:57

Een paard moet respect voor jou hebben en niet anders om.
dus je mag een paard best eens aanpakken (mits het terecht is)
vaak liggen de problemen vaak bij de ruiter en niet bij het paard.
daarom zijn lessen zo belangrijk iemand anders ziet dingen die je zelf niet altijd ziet

**Geplaatst**: 03-03-11 14:57

Geplaatst: 03-03-11 14:57

Geweld begint waar de rijkunst eindigt...

**Geplaatst**: 03-03-11 15:02

Re: Wie durft er voor uit te komen?!

Geplaatst: 03-03-11 15:02

Hier ook hoor, heb zo'n ijslandse muts die elke keer het probeerd de stal uit te denderen voor ik het halster om heb .
Ik wil gewoon dat ze stilstaat, en netjes wacht tot het halster omzit .

Maar echt 9 van de 10 dagen porbeerd ze het weer , meestal is een uhh en even weer achteruit duwen genoeg .
Maar toch, soms gaat ze door...en krijgt ze wel een tik.

Wat voel ik me nu slecht

**Geplaatst**: 03-03-11 16:31

Geplaatst: 03-03-11 16:31

speedy_cindy schreef:
Ik ben ervan overtuigd dat fout altijd bij de mens ligt, maar deze fout moet wel hersteld worden zodat het niet gevaarlijk wordt.

Dus als m'n paardje zo KNAL z'n voorbeen uitslaat tegen m'n scheenbeen, en dus eigenlijk MIJN persoonlijke ruimte als 'roedelleider' niet respecteerd is dat mijn schuld? En nervositeit etc vind ik helemaal geen redenen!

Ok, we zijn nog maar dag 5 van de nieuwe combi, maar ik ben er vrij hard van overtuigd dat ik daar niét de schuld van was.
Nuja, hij kreeg een tik met de vlakke hand tegen de schouder en een fel NEEN.
Heeft het geen tweede keer meer geprobeerd!

**Geplaatst**: 03-03-11 17:08

Geplaatst: 03-03-11 17:08

Gerner schreef:
Jennyxx schreef:

''Menige oude berijder is eerlijk genoeg om toe te geven dat hij pas een verstandige en fijngevoelige ruiter werd, toen hij het grootste deel van die jeugdige lichaamskracht verloren had, en dat hij sindsdien van zijn paarden op rustige, zelfverzekerde wijze alles gedaan krijgt, wat hij vroeger alleen door middel van verbeten strijd dacht te kunnen bereiken.''

Steinbrecht

Ik wilde net eerlijk toegeven dat ik toen ik jong was ook wel eens af gereageerd heb op mijn paard.
Nu ik iets verstandiger ben geworden, weet ik dat het alleen maar afreageren was, en geen enkel nut had. Ik word erg verdrietig van alle verhalen, het is niet nodig.......

Soms is het echt wel nodig.

Bijvoorbeeld als het gevaarlijk wordt of echt gemeen bedoeld is, echt wel dat ik ze dan een tik geef.
Bijten is een knijp in de neus, slaan of dreigen is een tik op de plek waar ik dan sta. Met de voorbenen maaien is ook een tik.
Natuurlijk gebruik je eerst de stem, maar zoals bij slaan dan gaat de stem gelijk gecombineerd met een tik. Dreigen waarschuw ik eerst met stem, werkt dat niet, ja dan krijgen ze een tik.
Ik heb een friese merrie die al gaat dreigen als je alleen al naar haar buik wijst. Maar die buik moet toch echt schoon. En ja, ik doe echt zo voorzichtig mogelijk (vuil met mn vingers los maken i.p.v. borstel e.d.), en nee ze heeft er echt geen wondjes zitten. Ze heeft alleen tot haar 6e in de wei gelopen, en helemaal niks geleerd toen. Reken maar niet dat ik de uiers kan schoonmaken of van teken kan verwijderen hoor, dat is echt gevaar voor eigen leven! Dat probeer ik ook niet eens meer, maar de buik ontkomt ze niet aan. Dat is gewoon aanstelleritis, en dan zet ik haar echt wel terecht op haar plaats. Dit is een paar keer nodig, en dan laat ze het weer toe. Met alleen stem en lief zijn kom je er niet bij haar. Je mag het komen proberen! :Y)

Dus ja, soms is het echt wel nodig om een paard een tik te geven. Al gaat de stem-correctie eerst.

Zoals ik al eerder postte:

Shanna schreef:
Ik beken, ik ben ook niet altijd even lief voor mijn paarden. Maar ach, als ze onderling trappen trappen ze harder hoor!
Ook krijgen ze wel eens een tik, maar kopschuw zijn ze absoluut niet!
Ik mishandel ze absoluut niet, maar ik zet ze wel op hun plaats wanneer ze er om vragen. Ik behandel hun met respect zolang zij mij met respect behandelen. Ik eis echter wel van hun meer respect dan andersom. Ik ben en blijf de leider, en ze moeten ten alle tijden naar mij luisteren als ik wat vraag. Als ze niet luisteren vraag ik het nog 1 keer lief, en daarna geef ik ze geen keuze meer. Werkt bij mij prima en meestal hoef ik iets maar 1 keer te vragen!

**Geplaatst**: 03-03-11 20:08

Geplaatst: 03-03-11 20:08

Ik vind dat het wel eens kan hoor, als je pony nou echt niet wil luisteren, dan kun
je dat best eens doen. Als je maar niet z'n hele mond kapot trekt ofzo, dat is heel wat anders,
maar een klein beetje trekken, wat maakt het uit ?