Simpelman schreef:Soms pikken we in het bos een braamstruik op en dan weten ze even wachten hij maakt het wel weer in orde.
ja dat gebeurt hier natuurlijk ook en dan wachten ze tot ik het heb verwijderd. De prins wacht heel laconiek, de prinses met bibberende knietjes want ze vertrouwt me dus biljft staan met smekende blik dat ik het zo snel mogelijk verwijder.
Bij die laatste mag ik ook alles doen met rust en takt, maar zelfs een deken op en af vind ze gewoon niet fijn. Zo is ze.
Ik begrijp je uitleg waarvoor dank. Mijn prins zal me in jouw beschreven voorbeeld met touwen, aankijken met de vraag in zijn ogen: "klopt het allemaal nog wel bij je

" en onze mademoiselle zal het vreselijk vinden want die houdt daar helemaal niet van en misschien wel enorm panikeren.
Zolang zij vrij is om te vluchten doet ze alles voor me, zij mag altijd weg dus hoeft dat niet meer, maar als ik op die manier met touwen aan de gang ga weet ik zeker dat het opgebouwde vertrouwen echt geschaad zal worden. Ik heb bij haar juist een "anti schrikbeleid" en daar is ze erg van opgeknapt.
Ik geloof graag dat er paarden zullen zijn die dit wel prima vinden om te doen en waarbij dit wel positief uit zal pakken.
Het voorbeeld van je emmer water moet ik erg om lachen. Mijn prins die een enorme hekel heeft aan water (echt niet bang) zal zelfs diep beledigd zijn als ik een emmer water op zijn kont zet en dat hij nat wordt met omvallen.
Het leuke van je voorbeeld vind ik dat je dus ziet dat niet alles bij alle paarden thuishoort en dat paarden daarmee dus toch een eigenheid hebben.