liljebo schreef:Helaas weet ik ook heel erg goed wat angst op een paard betekent. Om diverse redenen.
Ik ga hier ook in mee... het is vooral de angst voor controleverlies.
Dat de zit een rol speelt... ook mee eens.
Heb je het gevoel als een huis op een paard te zitten, komt de ontspanning stukken makkelijker.
(Maar nog niet altijd vanzelf)
Typisch genoeg heb ik vroeger enorm veel tijd besteed aan de zit, reed heel veel zonder beugels en zonder zadel, maar goed... lang geleden. Blijkbaar verslechtert de zit weer enorm als je een tijd niet rijdt.
Het is mij ook duidelijk dat ik weer daaraan moet werken, wil ik weer meer zelfvertrouwen krijgen. Lastig, als je alleen rijdt en dat probleem hebt. Maar niet onmogelijk.
Maar ik ben het er dus mee eens... als de zit weer goed is; de balans weer goed is, heb je al heel veel gewonnen.
Ik denk niet dat je dan nooit meer bang bent voor controleverlies, maar met de wetenschap dat daar het probleem zit, kun je ook daaraan werken, met geschikt paard.
Ik denk dan ook dat je die angst met/op paarden niet verder moet zoeken dan dat wat het is: angst met/op paard. En of die werkelijk irreëel is, kun je je afvragen.
Paarden zijn zeer zware, sterke en snelle dieren en kunnen een mens doden, als ze dat werkelijk willen (een kennis stierf na een trap in de buik en dat is niet het enige ongeval waarvan ik heb gehoord) en paardrijden is een sport met hoog risico. Iedereen weet dat en je wordt vaak genoeg met de neus op de feiten gedrukt.
Dus of die angst dan irreëel is, kun je je afvragen.
Het is een feit dat met het vergroten van je kennis van paarden en hun gedrag, met het verbeteren van je zit, met het leren omgaan met iedere situatie je zelfvertrouwen toeneemt.
Lijkt me een zeer gezonde zaak.
Angst wordt veroorzaakt door onvoorspelbaarheid. Maar zolang die onvoorspelbaarheid bij paarden een rol speelt voor de hanterende mens, is het omgaan/rijden beslist niet zonder risico en is de angst eigenlijk het beschermingsmechanisme van de mens. Angst negeren is dom in een dergelijke situatie. (voorbeelden van boktadviezen die jonge bibberende meisjes met een zweep de wei in sturen bij een agressief gedragend paard of beweren dat je nooit af mag stappen wat er dan ook gebeurd aan iemand die wellicht nog geen vaste zit heeft ten over)
Niet alleen voelen paarden de angst feilloos aan en reageren daarop, maar het geeft ook aan dat er nog iets in kennis of kunde ontbreekt. En daar moet aan gewerkt worden.
Aan die basis op gebied van omgaan met/zit/hantering/rijden.
Een dier blijft altijd onvoorspelbaar. Ook een paard.
Angst om de controle te verliezen is een angst die moeilijk te bestrijden is.
Als een paard écht niet wil, zal geen goede zit of wat dan ook, die controle beïnvloeden.
Het is juist het vertrouwen tussen paard en mens, die er zijn moet.
Een paard moet WILLEN luisteren, dat kan alleen maar op basis van vertrouwen en zelfs dan is het nog onvoorspelbaar.
Angst voor dingen die KUNNEN gebeuren, is ook zoiets.
Als je in de auto stapt, op de fiets, in een vliegtuig of whatever, denk je toch ook niet "oei, wat kan er allemaal gebeuren"