Bokt.nl

spokie79 schreef:

[

Ik moet hier toch wel Nombrado een beetje in het gelijk stellen. En dat heeft dan niet te maken met de schuld ergens neer te leggen. Je verleden maakt je en bewustzijn hiervan, kan helpen om verder te gaan. Je kunt er wat mee doen in plaats van erin te blijven hangen. Ik heb zelf ook regelmatig te maken met angst. Dat kan deels te maken hebben met het feit dat mijn balans af en toe wat beter kan. Ik ben namelijk nog steeds een basisruiter. Maar ook een groot deel irreële angst. Angst om controle kwijt te raken, maar dan in overdreven mate. En daarnaast een groot deel faalangst, omdat ik mij persoonlijk slecht voel als ik iets niet goed doe. In de omgang liep ik iedere keer tegen dezelfde problemen aan. En bij elk paard dezelfde problemen. Pas door bewust van mijn 'problemen/bagage' te zijn, kon ik er wat mee. En ik ben er nog lang niet. Dus wat dat betreft kan een instructrice als Nombrado mij erg goed helpen (naast psychologische hulp natuurlijk). Dit valt alleen niet onder klassieke dressuur. En Nombrado zal in haar richting denk ik een goed instructrice zijn. Alleen omdat zij een andere weg dan jullie bewandelt zou het niet goed zijn. En daar ben ik het niet mee eens. Natuurlijk is de klassieke dressuur al eeuwenoud en komen we hier keer op keer op terug, omdat het de enige juiste manier is om een paard op te leiden. Maar de ruiter is ook geen machine en heeft soms ook wat extra hulp nodig.

liljebo schreef:

Ik denk dat het voor een jurylid heel erg moeilijk is om erg veel te 'zien' Ze bekijken een proef, vaak ook nog erg subjectief en vanuit verschillende achtergronden en geven punten voor datgene wat zij op dat moment het liefste zien.

Dat lijkt me heel wat anders dan een instructeur, die de ruiter het ruitergevoel tracht bij te brengen

Zooist schreef:

Ik heb dit filmpje al eerder gezien, maar heb het even opgezocht.
Heel leuk om te zien maar ik heb er wat vragen over, is er iemand die dat wil beantwoorden?

In het begin van het filmpje wordt er naar de piaffe toegewerkt. Dit gebeurd vanuit "telgang"????
Kan dit paard gewoon niet stappen of is er een reden om dit zo te doen.
Het lijkt dat er door zowel amazone als trainer niks mee gedaan wordt?

Na een tijdje dit te doen stap het paard weer hard in telgang weg, dan wordt hij een behoorlijk stuk achterwaarts gezet? Waar is dit voor? Is dit voor de telgang?

In de galop is het paard super stil in de aanleuning maar ik vind hem met wat weinig afdruk gaan. Soms neigt er zelfs naar 4-takt. Waarom wordt hier niks aan gedaan? Of is dit juist goed voor klassiek?

De serie (vooral de eners) zijn super recht! Echt onwijs knap, maar ook zo vlak.
Is dit bewust?

En als er iemand antwoord wil geven zou ik ook graag het waarom willen weten

Alvast bedankt!

liljebo schreef:

Tja, ik weet het toch niet hoor...
Volgens mij moet je ruitergevoel leren. Heb vaak paarden heel netjes zien lopen en dan toch nog in het voordeel zien veranderen met andere ruiter erop.
Kan me dan voorstellen dat de eerste ruiter alles heel goed vindt voelen, maar dat er dan toch nog die kleine verschillen in zitten, die de eerste ruiter niet kent of weet. En dan is het goed als iemand daarop kan wijzen en daarbij kan helpen
Ik geloof in alle eerlijkheid niet dat ruitergevoel zomaar ontstaat.
Je moet toch weten wat je moet voelen?
Paarden zijn vaak zo gewillig, braaf en meewerkend, dat ze toch wel doen wat je vraagt, ook als het beter zou kunnen.

Een ander voorbeeld... lange teugelwerk. Ik heb a la piet bakker ermee geexperimenteerd en soms doet het paard zelfs wat ik wil en dan lijkt het ook nog alsof ik dan net iets goed doe. Maar tegenlijkertijd experimenteer ik wel meer met mijn paarden en geloof ik dat ze ook af en toe het antwoord raden, al is het maar om mij een plezier te doen (of om van mij af te raken..haha)
Maar om te voelen hoe het dient te voelen, denk ik toch dat les goed kan helpen. Iemand kan dan vertellen hoe ik het kan aanpakken en wat ik dien te voelen en als ik dan een ervaren paard voor me heb, kan die laten zien of ik het goed doe (maar dus na de juiste aanwijzingen van instructeur) en kan ik leren voelen hoe het moet voelen.

Eigenlijk, resumerend, denk ik dat je een instructeur nodig hebt om je te vertellen hoe je te werk kunt gaan, wat je dient te doen etc..en dat in het begin een ervaren paard de puntjes op de i kan zetten-.
Samenwerking denk ik.
Met een onervaren paard gaat dat niet zo goed lukken denk ik. Althans niet in het begin.

Gevoel is trouwens toch al bedriegelijk. Weet je dat iemand die scheef staat/zit/loopt het gevoel kan hebben harstikke scheef te staan/zitten/lopen als hij word gecorrigeerd?

cherie78 schreef:

De ''knopjes" zitten al op, in en aan het paard.

Wellicht dat ik Nombrado daarom goed snap, dat het paard ZELF de beste leermeester is.
Maar om dat te doorgronden, moet de mens van zijn voetstuk afstappen.

Ik antwoordde dus op Liljibo ( weet even niet meer om dit goed geschreven is )

cherie78 schreef:

De ''knopjes" zitten al op, in en aan het paard.

Wellicht dat ik Nombrado daarom goed snap, dat het paard ZELF de beste leermeester is.
Maar om dat te doorgronden, moet de mens van zijn voetstuk afstappen.

Ik antwoordde dus op Liljibo ( weet even niet meer om dit goed geschreven is )

Professor schreef:

En hier word over gevoel gesproken????
Moet wel heel erg lachen, over een paard spreken in een kindertaaltje is net zo onrespectvol als de meeste topruiters rijden.
Knopjes dit is zo oneerbiedig tegenover het paard, zo gevoelloos.

nombrado schreef:

Professor schreef:

En hier word over gevoel gesproken????
Moet wel heel erg lachen, over een paard spreken in een kindertaaltje is net zo onrespectvol als de meeste topruiters rijden.
Knopjes dit is zo oneerbiedig tegenover het paard, zo gevoelloos.

ik denk dat het paard zich wild lacht over deze vergezochte opmerking
wat is er mis met kindertaaltje?

Professor schreef:

Daarom geen gevoel schreef ik al.

Paardentango schreef:

Met paarden omgaan, ze berijden, ze borstelen en zelfs ze aanraken betekent van jezelf af kunenn stappen en leren te denken en te VOELEN vanuit het paard.
De grootste fout die mensen maken is door rationeel te gaan denken, wij kunnen boeken lezen, elkaar bevechten maar ieder gevecht is een gevecht tegen jezelf.
Kom ik weer met de ene vinger die wijst naar een ander, en de drie vingers die wijzen naar jezelf.

Vechten is Nederlands, en Duits ik ben op 5 mei een minuut helemaal stil om te bedenken wat mensen elkaar aandoen, en wat mensen nu maakt tot wie ze zijn. Is er iets veranderd?
Is de holocaust voorbij?
Het is een grote competitie, de ene kan iets beter dan...

Paarden zijn onze therapeuten als het gaat om je eigen gevoel, zij spiegelen alles. Angst, trouw, loyalitiet, betrokkenheid en vooral het in staat zijn om ons te begrijpen. Paarden denken niet zoals wij, ze handelen altijd 100% vanuit zichzelf en blijven altijd trouw aan zichzelf.
Alleen de hengsten vechten, om hun merries en kinderen te beschermen. De merries koesteren hun kwetsbare veulens en ze helpen elkaar om dat samen te kunnen doen. Daarom leven paarden in de natuur in kuddes en bij ons in groepen. Alles in hun leven gericht op samen.
Daarom kunnen wij deze dieren trainen, en onszelf ook.

Mensen leven vaak in een droom, de kosmos, prachtige verhalen en noem het maar op. Paarden zetten ons terug op aarde, zij zijn bij voorkeur met hun vier benen op de grond.
Mensen die moeite hebben met het inleven in anderen zullen nooit deze dieren begrijpen, waarom niet? Omdat die mensen vanuit IK denken, en niet in staat zijn vanuit JIJ te denken. Daar komt ruzie van. Dat is competitie en de natuur kent geen competitie, zij kent alleen maar samen.

Als ik dit topic doorlees is het gehalte aan zelfkennis en zelfingenomenheid enorm. Kritiek op alles en iedereen. Beschamend vind ik dat en er wordt gelet op kleine details die in het grote geheel totaal niet relevant zijn. Alleen de autist ziet de details.
Ik kan het standpuntvan Nombrado goed begrijpen, als het iets meer geaard zou zijn zou ze heel krachtig kunnen zijn of worden. Net als ik het leerproces van Quadripes kan begrijpen en boeiend vind. Anderen, benoemen zichzelf tot 'ik ben belangrijk' en genieten als een ander met de grond gelijk wordt gemaakt. Waarom?
Zij die alleen maar willen competeren en zichzelf zo vreselijk interessant en belangrijk vinden zullen nooit leraren kunnen zijn.

Zij missen het fundament van het omgaan met anderen, met paarden en met mensen, het fundament wat ons verbindt of afstoot. In een woord samengevat respect. Waar we als mens zo trots op zijn.
Praten over paarden is heerlijk voor paardenmensen, en ik bewonder de openheid van sommige mensen hier die dat durven. Eerlijkheid duurt lang, maar op de lange duur vertaalt het zich terug.
Kijk maar naar de paarden, zij tonen ons precies wie we zijn.

Professor, toon me uw paard en ik vertel u wie u bent. Dat is slechts een uitdrukking uiteraard, maar mogelijk snap ik dan het onderschrift wat ik nu niet begrijp in relatie tot paarden. Het geeft me nu zo'n vreemd 'gevoel'.

Als groot instructeur zou het leuk zijn om na al die jaren van geheimzinnigheid eens te kunnen zien wie deze grootmeester is, vooral in relatie tot zijn paard?

liljebo schreef:

over op psychotherapie...

murphy102 schreef:

Sorry, maar ik vind het een hoop gezever en een hoop gezweef. Wat u schrijft is wat u zou willen: een soort Ark van Noach. U staat niet met beide benen op de grond. In de natuur is voorál competitie. De natuur is keihard, niet lieflijk.
De fouten die wij mensen maken is het paard menselijke eigenschappen te geven. Je moet goed zijn voor een paard in alle opzichten, maar wij moeten een paard vooral paard laten zijn.
In het werk met paarden is dat nu juist de Klassieke manier van werken waarbij je als mens toont respect te hebben voor een paard en wat míj betreft ook de énige juiste manier. Is dat arrogant door dat te zeggen? Ik weet het niet, ik weet alleen dat dat voor mij en velen hier met mij de enige eerlijke manier van werken is.
Waarom moeten mensen zich hier publiekelijk voorstellen?
Als jij uit de post van Professor niet kan lezen in welke relatie tot zijn paard Professor staat, dan zegt dat meer over jou als over Professor. Gek genoeg heb ik helemaal niet die behoefte. Op één of andere manier kan ik deze man zo "uittekenen" en daarmee bedoel ik dat het een vakman is. En als je zelf met vakmensen gewerkt hebt dan HERKEN je de vakman en in mijn ogen valt Professor daar zeker onder.

murphy102 schreef:

In de natuur is voorál competitie. De natuur is keihard, niet lieflijk.

nombrado schreef:

Professor schreef:

Daarom geen gevoel schreef ik al.

professor, jij vind het onrespectvol, dat is jou gevoel
zo hoeft een ander dat niet te ervaren/voelen
enige wat je zou kunnen doen , is uitzoeken waarom je dit stoort of waarom dit écht jou gevoel is.