Bokt.nl

Airborn schreef:

Over angstgevoel ff van een erg angstige ruiter (ik dus), Herkennen waar het irrationele angstgevoel vandaan komt helpt zeker met het oplossen van het probleem. En het is ook belangrijk om hier niet te snel aan voorbij te gaan omdat je het dan forceert en de angst alleen maar erger word. Vanuit ontspanning grensen verleggen is imo hierbij heel belangerijk. Dus uitdagen, maar niet pushen.

Dat angst irrationeel is wil niet zeggen dat deze vanzelf weg gaat als je het maar negeert. Was dat maar zo!
Geloof dat ik het in dit geval toch keertje met nombrado eens moet zijn

murphy102 schreef:

Nombrado, binnen de KR spreken we niet over middelpunt, maar over het zwaartepunt.
De ruiter dient steeds bij/boven dat zwaartepunt van het paard zich te begeven. De ruiter dient zich immers aan het paard aan te passen en niet andersom.
Het is logisch dat de ruiter zich eerst moet leren ontspannen, maar dat is wel heel snel gezegd en is niet iets wat in de praktijk zo gemakkelijk gebeurt. Helaas zien we meestal dat -ondanks de spanning van de ruiter- een paard toch nageeft uiteindelijk en dat dán pas de ruiter ontspant. Brave paarden.
Dit zien we op het hoogste niveau, de spanning van de ruiter, daar wordt al bladzijden lang over gesproken nav de div. filmpjes. Eén van de lastigste zaken is de bewuste aan- en ontspanning van de ruiter en zie..., dan komen we dus weer uit bij het Ruitergevoel.

andafries schreef:

Jammer dat de foto zo wazig is. Oren en blik van de ogen is hetzelfde als de andere foto. Dus ik zie alleen dat dit paard meer voor de loodlijn is bijna tegen de hand is. Maar het ging jou over de blik in de ogen dan graag scherpere foto.

Airborn schreef:

Over angstgevoel ff van een erg angstige ruiter (ik dus), Herkennen waar het irrationele angstgevoel vandaan komt helpt zeker met het oplossen van het probleem. En het is ook belangrijk om hier niet te snel aan voorbij te gaan omdat je het dan forceert en de angst alleen maar erger word. Vanuit ontspanning grensen verleggen is imo hierbij heel belangerijk. Dus uitdagen, maar niet pushen.

Dat angst irrationeel is wil niet zeggen dat deze vanzelf weg gaat als je het maar negeert. Was dat maar zo!
Geloof dat ik het in dit geval toch keertje met nombrado eens moet zijn

murphy102 schreef:

Airborn, elke goede instructeur zal de angst van een ruiter herkennen. Hij of zij zal dan altijd de les zo aanpassen dat die angst weg genomen kan worden -op welk niveau dan ook-, anders kun je niet verder.
Waar komt angst meestal vandaan? De meeste ruiters hebben angst als zij het GEVOEL hebben niet de controle over het paard te hebben.
Waaróm hebben zij geen controle? Dit heeft meestal te maken met het feit dat de ruiter onvoldoende basis heeft waar het zit en houding betreft. Indien de ruiter een behoorlijk onafhankelijke zit heeft ontwikkeld, zal hem/haar dat zelfvertrouwen geven en is er geen reden meer tot angst
Op hoger niveau zie je vaak dat ruiters angstig worden op zeer sensibele paarden, hetgeen vervolgens opgelost wordt met trekken, slofteugel of scherp bit, maar dat natuurlijk niet voldane gevoel geeft (haal het "hulpje" weg en je bent weer terug bij af, zeker in de wedstrijd). Dus daar schort het aan een gedegen opleiding van de ruiter en aan het gemis van het ontwikkelde ruitergevoel.

quadripes schreef:

Ik zit bij de griek. Ff kort ik bedoelde geen angst op t paard. Maar gewoon angst in t algemeen. Voor spinnen ofzo.

nombrado schreef:

murphy102 schreef:

Nombrado, binnen de KR spreken we niet over middelpunt, maar over het zwaartepunt.
De ruiter dient steeds bij/boven dat zwaartepunt van het paard zich te begeven. De ruiter dient zich immers aan het paard aan te passen en niet andersom.
Het is logisch dat de ruiter zich eerst moet leren ontspannen, maar dat is wel heel snel gezegd en is niet iets wat in de praktijk zo gemakkelijk gebeurt. Helaas zien we meestal dat -ondanks de spanning van de ruiter- een paard toch nageeft uiteindelijk en dat dán pas de ruiter ontspant. Brave paarden.
Dit zien we op het hoogste niveau, de spanning van de ruiter, daar wordt al bladzijden lang over gesproken nav de div. filmpjes. Eén van de lastigste zaken is de bewuste aan- en ontspanning van de ruiter en zie..., dan komen we dus weer uit bij het Ruitergevoel.

nee.... de ruiter heeft ZELF ook een middelpunt. dat moet eerst (en geloof me, het merendeel van de ruiters zit niet recht)
dan gaat het boven het zwaartepunt zitten vanzelf nl.
bewust ontspannen, dan pas rijden en elke keer als ruiter terug naar die ontspanning

murphy102 schreef:

Werk gewoon aan een onafhankelijke zit...

nombrado schreef:

murphy102 schreef:

Werk gewoon aan een onafhankelijke zit...

en wie van de bekende ruiters vind jij dat een onafhankelijke ontspannen zit hebben?

andafries schreef:

Nombrado ik daag je uit dat je mij een keer les komt geven dat gefilmd wordt en hier op bokt wordt gezet ! Want ik wordt toch heel benieuwd naar jou gave !

murphy102 schreef:

Oh ja, hier gaan we het eens worden..., alhoewel ze zijn er wel, hoor. Anky bijv. zit niet meer zo geweldig nu met die nieuwe trainingsmethoden, maar ooit had zij een geweldige onafhankelijke zit, hetzelfde geldt voor Adelinde, toen nog getraind door Johan Hamminga. En ook mensen als Jeanette Haazen en Sander Marijnissen.
Maar inderdaad, velen zitten slecht en bij de sub-top nog meer en daaronder nóg meer...

murphy102 schreef:

Airborn schreef:

Over angstgevoel ff van een erg angstige ruiter (ik dus), Herkennen waar het irrationele angstgevoel vandaan komt helpt zeker met het oplossen van het probleem. En het is ook belangrijk om hier niet te snel aan voorbij te gaan omdat je het dan forceert en de angst alleen maar erger word. Vanuit ontspanning grensen verleggen is imo hierbij heel belangerijk. Dus uitdagen, maar niet pushen.

Dat angst irrationeel is wil niet zeggen dat deze vanzelf weg gaat als je het maar negeert. Was dat maar zo!
Geloof dat ik het in dit geval toch keertje met nombrado eens moet zijn

Airborn, elke goede instructeur zal de angst van een ruiter herkennen. Hij of zij zal dan altijd de les zo aanpassen dat die angst weg genomen kan worden -op welk niveau dan ook-, anders kun je niet verder.
Waar komt angst meestal vandaan? De meeste ruiters hebben angst als zij het GEVOEL hebben niet de controle over het paard te hebben.
Waaróm hebben zij geen controle? Dit heeft meestal te maken met het feit dat de ruiter onvoldoende basis heeft waar het zit en houding betreft. Indien de ruiter een behoorlijk onafhankelijke zit heeft ontwikkeld, zal hem/haar dat zelfvertrouwen geven en is er geen reden meer tot angst
Op hoger niveau zie je vaak dat ruiters angstig worden op zeer sensibele paarden, hetgeen vervolgens opgelost wordt met trekken, slofteugel of scherp bit, maar dat natuurlijk niet voldane gevoel geeft (haal het "hulpje" weg en je bent weer terug bij af, zeker in de wedstrijd). Dus daar schort het aan een gedegen opleiding van de ruiter en aan het gemis van het ontwikkelde ruitergevoel.

andafries schreef:

video team is al geregeld datum nog niet helaas !

andafries schreef:

Nombrado ik daag je uit dat je mij een keer les komt geven dat gefilmd wordt en hier op bokt wordt gezet ! Want ik wordt toch heel benieuwd naar jou gave !

nombrado schreef:

Jou les geven? met jou paard? Wat denk je daarmee te bereiken?

Professor schreef:

nombrado schreef:

Jou les geven? met jou paard? Wat denk je daarmee te bereiken?

Zou ziet u maar, er zijn mensen die uw ideeën willen ervaren..., en de gave die u heeft willen meemaken, denk dat dat wat andafries wil.

quadripes schreef:

ik denk dat als je met gezond verstand met je paard om gaat, je al veel risico's kunt uitsluiten. en je moet ze niet opzoeken. een paardenmens ziet situaties aankomen, kan gevaren inschatten en gaat ze uit de weg. dan ontstaan er ook geen gevaarlijke situaties. op veel stallen geldt echter het regime 'hij moet het maar leren'. dat is de omgekeerde wereld.

als paarden op de juiste manier worden behandeld en benaderd, zul je merken dat heel veel onvoorspelbare paarden ineens heel voorspelbaar worden.

tegenwoordig rijdt iedereen maar meteen op jonge paarden. Xenophon schrijft dat jonge mensen niets te zoeken hebben op jonge paarden en dat het correct africhten van jonge paarden een vak apart is en dat als je daar geen ervaring in hebt, het paard niet moet willen africhten maar naar een ervaren africhter moet brengen. in onze maatschappij moet dat echter binnen een maand gebeuren. want tijd is geld. er wordt nauwelijks aandacht besteed aan een correcte opleiding van een paard.

onzekere paarden worden onvoorspelbare wezens. die zonder het te willen weer angst bij mensen veroorzaken.

daarbij wordt het stelselmatig afgeleerd om naar je paard te kijken en te luisteren en alles met dwang op te lossen.