Geplaatst Lante schreef:Bij veel friezen is het best wel een uitdaging om dat eerste stukje, de aansluiting van achter naar voor over de rug naar de hand toe voor elkaar te krijgen. Dat zie ik ook bij jouw Kay. Hij komt of net te hoog, of hij kruipt erachter. Ik vind hem met de pessoa ook net niet mooi bijgezet. Heb geen verstand van de bevestiging, maar wanneer hij de aanleuning zoekt is hij nog achter de loodlijn als hij hem vind zeg maar. Als je hem iets langer zet kan hij verder voorwaarts- neerwaarts (en ja; ook verder omhoog zou hij dat willen).
Qua rijden begrijp ik dat jij je handen wijd houdt. Helaas lijkt het alsof dit niet ten goede komt aan jouw balans (zie ook je wiebelbenen), wat hem vervolgens ook weer verstoord in zijn balans. Ik zou dan er liever voor kiezen de teugels iets meer op maat te nemen en de handen iets naar voren te doen als je hem uitnodigt je hand naar voren te volgen. Hij volgt je hand nu helemaal niet, duikt er alleen maar achter en dat is niet wenselijk.
Verder zou ik het tempo zoeken waarin Kay van nature zijn hals en hoofd van zo stil mogelijk houdt zonder dat je daar met je handen iets voor hoeft te doen, dat is vaak het ideale arbeidstempo. Liever in een wat hogere halshouding, dan achter de loodlijn gedoken, want dan heeft hij echt geen verbinding. Het ideale tempo is bij elk paard anders. Hij moet het van achter 'aanvullen' als hij achter de loodlijn gaat, tempo moet dan iets actiever. Verbinding maken vanuit de achterhand over de rug, dan komt hij in balans, ontstaat er een ritmische, actieve tact en heeft hij een stille hals en een hoofd dat zo weinig mogelijk beweegt. Van daaruit kan je gaan proberen of Kay je hand verder voorwaarts neerwaarts wil volgen (ontspanning) tot hij na een tijdje de lage stretch aan kan en dit een tijdje kan volhouden (Losgelassenheid). Dit stukje kost maanden met zo'n paard.
Maar je bent een vriendelijke, bewuste ruiter, dus niet ongeduldig worden; uiteindelijk ontwikkelen jullie samen absoluut het juiste gevoel.
Fijn dat @Lante mee doet.
Zo hebben we er nog een ervaren mening bij.
precies of hij weet als hij goed kan lopen of niet, denk niet dat mijn paard zelf wedstrijdambitie heeft... En precies alsof het longeren het eindstation is. Voor mij is het eindstation nog altijd fijn rijden, met een blij paard, blessurevrij. En we zien wel in hoeverre we samen komen. 
). Dus niet eens zooooo alternatief, nou mensen zoeken was dus niet makkelijk! De echte dressuurprikkers hebben echt iets van, phoeh dat is niets voor mij. Terwijl ik vind dat het wel aansluit bij de lessen die ze nu volgen. (Totaal geen verkeerde lesgever trouwens, zelf nog les van gehad. En ga ook terug lessen als hij terug onder het zadel is. )
