Bokt.nl

Sizzle schreef:

Leuk stukje Solvir

Ik vroeg me deze week wat af.
Valt Steinbrecht kwa hulpen en inwerking voor jullie onder klassieke rijkunst of juit de grondlage voor de moderne rijkunst?
Of misschien zelfs heel wat anders zoals academisch?

Citaat:

In 1886, een jaar na zijn dood, verscheen zijn boek “Das Gymnasium des Pferdes”. Hij schreef het boek voor de moderne cavalerie zodat onervaren ruiters op onervaren paarden verantwoord konden rijden. Terwijl de troepen naar voren reden ontdekte hij dat de soldaten door stelling, buiging en zijgangen hun paarden konden rechtrichten en dat door het ondertreden van de achterhand de paarden werden voorbereid voor de verzameling. Van daaruit ontstond zijn beroemde zin:

“Rijdt uw paard voorwaarts en richt hem recht”.

Helaas wordt deze zin vaak fout geïnterpreteerd:
•Veel paarden worden tegenwoordig met teveel stuwkracht naar voren gereden in een houding zonder stelling en buiging. Terwijl deze zin juist bedoeld was tijdens het voorwaarts gaan van de troepen zodat de soldaten via schouderbinnenwaarts, travers en renvers de paarden konden rechtrichten. De paarden kwamen hierdoor beter op het achterbeen en werden wendbaar en buigzaam.

Jennyxx schreef:

Sizzle schreef:

Leuk stukje Solvir

Ik vroeg me deze week wat af.
Valt Steinbrecht kwa hulpen en inwerking voor jullie onder klassieke rijkunst of juit de grondlage voor de moderne rijkunst?
Of misschien zelfs heel wat anders zoals academisch?

Interessante vraag. Ik vond het zelf niet bij academisch passen. Alleen het zinnetje al: rijd uw paard voorwaarts en richt hem recht Alhoewel zij wel veel met zijgangen werken.

Citaat:

In 1886, een jaar na zijn dood, verscheen zijn boek “Das Gymnasium des Pferdes”. Hij schreef het boek voor de moderne cavalerie zodat onervaren ruiters op onervaren paarden verantwoord konden rijden. Terwijl de troepen naar voren reden ontdekte hij dat de soldaten door stelling, buiging en zijgangen hun paarden konden rechtrichten en dat door het ondertreden van de achterhand de paarden werden voorbereid voor de verzameling. Van daaruit ontstond zijn beroemde zin:

“Rijdt uw paard voorwaarts en richt hem recht”.

Helaas wordt deze zin vaak fout geïnterpreteerd:
•Veel paarden worden tegenwoordig met teveel stuwkracht naar voren gereden in een houding zonder stelling en buiging. Terwijl deze zin juist bedoeld was tijdens het voorwaarts gaan van de troepen zodat de soldaten via schouderbinnenwaarts, travers en renvers de paarden konden rechtrichten. De paarden kwamen hierdoor beter op het achterbeen en werden wendbaar en buigzaam.

Citaat:

Hier een flinke quote uit het boek "Het atletische paard" van Horst Becker 2007


Er zijn twee soorten lichtrijden: de Pruisische variant, die tegenwoordig overal wordt aangeleerd onder de naam lichtrijden, en de Engelse zit, die in de vergetelheid is geraakt. Wij zullen beide varianten bespreken en beginnen met de oorspronkelijke vorm, de Engelse draf.
De militaire omschrijving was ooit 'lichtrijden op Engelse wijze', en men kende links en rechts rijden. Bij het links rijden ging met staan wanneer het linkervoorbeen en het diagonale rechterachterbeen naar voren kwamen, bij het rechts rijden wanneer het rechter diagonale benenpaar (rechtsvoor en linksachter) naar voren kwamen. In het open veld werd afgewisseld tussen rechts en links, om zo de paarden gelijkmatig te belasten. Op de rijbaan reed men op de rechterhand rechts en op de linkerhand links, en zat men op de rijbaan dus op het binnenste achterbeen volgens de Engelse wijze. Dit had tot gevolg dat de binnenste kruisspieren sneller aanspannen en dus meer kracht ontwikkelen. Evenuteel uit takt lopen van een zwakker achterbeen werd zo gecompenseerd.
Bij lichtrijden op de Pruisische wijze zit men op het buitenste achterbeen, net als bij het tegenwoordige lichtrijden. De Pruisen excentreerden bij de cavalerie in zeer hoog draftempo een veel paarden galoppeerden aan iin de wendingen, wat natuurlijk tot een scheve balans leidde. Dan begon het lichtrijden; de ruiters moesten in de rechterdraf links rijden en in de linkerdraf rechts rijden (red. zoals de huidige manier dus), wat ertoe leidde dat de paarden uit balans raakten en daardoor ook niet meer in de hoek de juiste dynamiek hadden om te blijven galopperen onder de zittende ruiter. Wanneer u uit de hoek galoppeert, moet u dan ook een halve pas doorzitten.
Voor de mate van invloed die u als ruiter op de rijbaan uit kunt oefenen, is het van belang of u Engels of Pruisisch rijdt. Ik merkte dit verschil voor het eerst toen ik als jonge trainer aan de longe les gaf aan beginnende ruiters. [.....] Wanneer ik de ruiter op het 'verkeerde been' zette, dan liep het paard beter en gelijkmatiger. De hand waarin dit fenomeen het duidelijkst te zien was, was ook altijd de hand waarop het paard slechter galoppeerde, wat mijn theorie steunde dat de Engelse zit het binnenachterbeen sterker maakt.
Beide varianten van het lichtrijden kennen een nuttige toepassing: het tegenwoordig veel toegepaste Pruisische rijden voorkomt dat de paarden makkelijk vanuit de draf kunnen aangalopperen (er moet eerst een halve pas worden ingehouden). Deze vorm van lichtrijden helpt paarden bij het ontspannen en voorwaarts rijden. [......] In de grote volte is de ondersteunende werking van de Engelse zit het duidelijkst te merken, want het paard zal, als zijn zwakkere achterbeen binnen staat, graag naar het midden van de grote volte komen, waardoor de ruiter voortdurend moet corrigeren. Bovendien loopt het paard minder aan de buitenteugel dan op de andere hand. Wanneer de ruiter nu overgaat van Pruisisch op Engels, blijkt dat het probleem minder wordt of zelfs helemaal verdwijnt. Vaak lijkt het paard ook ijveriger. Veel ruiters ergeren zich aan de aanblik van een ruiter die op 'het verkeerde been' rijdt, maar probeer toch vol te houden. Het is beter om een evenwichtig bewegend paard te hebben dat hard op weg is om recht te lopen, dan te luisteren naar betweterige collega's.
Laten we nog eens kijken naar het voorbeeld van de travers: hierbij zorgt het binnenachterbeen voor de aandrijving en de kwaliteit van de beweging. Wanneer er druk wordt uitgeoefend op het buitenste achterbeen kan het binnenbeen makkelijk naar voren zwaaien, maar omdat de druk van de ruiter op het buitenbeen toeneemt, kan het binnenbeen niet goed aansluiten. bi jde Engelse zit gaat de ruiter zitten, wanneer het binnenbeen naar onderen komt, dus voor het een stap doet. Door de druk op het binnenachterbeen wordt de spierspanning groter, wat de bewegingsmechanica stimuleert.
{De zwaartepunten van druk en balans van de ruiter en de belasting van het paard moeten overeenstemmen, anders ontstaat er nooit eenheid in de beweging tussen ruiter en paard}

biscaya schreef:

De curcus was voor mij dan ook makkelijk te volgen..
Ik persoonlijk heb veel meer aan pat parelli, Scott downs, en warwick shiller..maarja dat zijn natuurlijk allemaal westernruiters en daar heeft tucker natuurlijk handig en commercieel op ingespeeld om deze curcus meer op de dressuur ( prikkers) te gooien. Ik herken zoveel uit de tucker curcus van deze mannen dat kan geen toeval meer zijn. Het enige verschil is dat tucker als t gaat om t paard aan enge objecten te laten wennen dat tucker dit ook ohz presenteert.
Wat ik verder heel storend vond is dat de gehele curcus in t Engels wordt gepresenteerd..mn Engels is best aardig goed maar leren doe ik toch t fijnst in mn moerstaal..miss tijd voor tucker om de Nederlandse taal te gaan beheersen als je hier woont/ werkten behoorlijk wat centjes bij mekaar verdient..