Paardentango schreef:Nee joh, zo hard is het niet. Maar er valt zeker wel eens een tik, het is niet lieflijk maar ik heb het idee, de veronderstelling, dat de hengsten van de scholen daar op geselecteerd zijn. Niet ieder paard kan dit. Je moet er paarden met een specifiek karakter voor hebben.
Het is wel duidelijke taal. Maar hard zijn de mensen, en ik wil niemand voor de borst stoten, die het hard hebben gemaakt door niet meer in verbinding te staan met het verstand EN het gevoel.
Als je met levende paarden bent dan heb je een verbinding metde natuur, in de eerste plaats met een dier, en in de tweede plaats met een paard. Jij wil iets van hem, en maak hem dat maar eens duidelijk. Voorlezen helpt niet.
Dan moet je met een dier, een paard kunnen omgaan met zelfbeheersing en niet door te kleineren. Dan doet het paard niet wat er gevraagd wordt, hij snapt dan niets van de mens, en dat, precies dat is nou de kunst. Van de praktijk. Wat mensen probeerden op te schrijven, maar wat bijna niet mogelijk is door de verschillende interpretaties en vele varianten op detail.
Nog een laatste PS-je aan Professor, dat zei ik toch? Op de plaats? Of ben ik nou...Citaat:In Frankreich (am Cadre Noir) versteht man unter einer Courbette dagegen ein Aufrichten des Pferdes auf der Hinterhand, wobei das Pferd jedoch mit den Hinterbeinen am Boden bleibt. Diese Übung wird sonst auch Pesade genannt.
Die wordt niet 'sonst auch', het is een andere uitvoering van de oefening. Net als de Spaanse pas, heet hetzelfde maar wordt anders uitgevoerd.
Sorry, dit is wel genoeg zo.
Zoek maar eens wat op van Grisone, de Italiaan, die was hard en niet humaan.
Maar de anderen wisten volgens mij wel waar ze mee bezig waren, met paarden.
Ik bedoelde niet de Doma Vaquera of de andere stijlen van Spanje

Inderdaad bv Grisone, Newcastle en nog een aantal anderen die hun "zegje" wat later gedaan hebben.
Een tik is niet zo erg, indien met beleid gegeven.
Ik heb ooit wel eens geschreven: "Alles voor het paard, maar dat wil niet zeggen dat het paard alles mag"