Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-09-15 21:31

Geplaatst: 01-09-15 21:31

Aanleuning ontstaat in de begrenzing.
Het is de hand die het uiterst toegestane strekken bepaalt, het is het paard dat de druk bepaalt.
DEegevraagde houding is de houding die het paard uit zichzelf kan aanemen.
Dus het paard strekt naar het punt waarop het de hand ontmoet en het zou daar eigenlijk verder willen maar wordt begrensd.
Dat begrenzen doen we om de totale lichaamshouding te kunnen bepalen, de dracht van de hals en de plaatsing van de schoft bepalen immers een reeks van reacties in het hele lichaam.
Met de houding beinvloeden we de gehele beweginsafloop.
Het goed ontwikkelde paard aanvaard die begrenzing maar een paard in africhting vraagt voortdurend of het een andere houding kan aanemen, het komt tegen het bit.
En daar hoort dan nog iets bij, nageeflijkheid, de gehoorzaamheid van het paard de aangegeven houding te handhaven wanneer het dat door de door de ruiter geboden weerstand begrepen heeft.
Hier komt dan het ruitergevoel bij kijken, wat kunnen we vragen en hoe lang en wat niet.
Ook hier is het weer het paard dat de druk uitoefent en de ruiter die daar op kan nageven of weerstand bieden.

Zonder de begrenzing zal het paard telkens alleen de houding aannemen die voor hem het meest logisch is, de gemakkelijkste.

Bovenstaande spel gaat "fout" wanneer de ruiter actief druk gaat uitoefenen om het paard in een houding te forceren die het niet uit zichzelf kan aanemen, hier neemt de druk aanzienlijk toe doordat het paard aangeeft de gevraagde houding niet te kunnen handhaven.
Dat is wat we veel zien in de topsport.

Ik vermenselijk een paard totaal niet maar laat hem paard zijn in zijn eigen waarde, dat wil zeggen dat wat hij kan dat mag hij kunnen.
Ik stel vast dat er een veel groter verstandelijk vermogen beschikbaar is om mee samen te werken dan dat sommigen ons willen doen denken en dat is uiteraard geen mensensamenwerking maar een paardse en daar ga ik dan in mee voorzover dat verantwoord is en mij past.

**Geplaatst**: 01-09-15 21:49

Geplaatst: 01-09-15 21:49

Starbreeze schreef:
Stang en trens net op de weegschaal gelegd: 800 gram.

Enkel gebroken Sprenger trens 325 gr.

Onderlegtrensje 209 gr.

Maar ben jij in staat om een paard met een betonnen weipaal te raken, zonder zelfs maar de haren te verplaatsen?

**Geplaatst**: 01-09-15 22:04

Re: Het grote probleem van Anlehnung volgens de FN Richtlinien

Geplaatst: 01-09-15 22:04

Nee.
Maar wat bedoel je precies? Of ik met weinig druk kan rijden?

**Geplaatst**: 01-09-15 22:06

Geplaatst: 01-09-15 22:06

Starbreeze schreef:
Nee.
Maar wat bedoel je precies? Of ik met weinig druk kan rijden?

Nee, of je motoriek fijngevoelig genoeg is....

**Geplaatst**: 01-09-15 22:14

Re: Het grote probleem van Anlehnung volgens de FN Richtlinien

Geplaatst: 01-09-15 22:14

Ja dat gelukkig zeker wel

Ik doe echt mijn best om de mond van mijn paard zoveel mogelijk te voelen en te volgen op dit moment, met een zo vriendelijk en constant mogelijk contact.

Op dit moment rij ik trouwens met een gewone enkel gebroken k en k ultra.

**Geplaatst**: 01-09-15 22:19

Geplaatst: 01-09-15 22:19

Zitten we inmiddels niet op een in het verleden wel is gevoerde discussie : a la brida of a la gineta ?

**Geplaatst**: 01-09-15 22:27

Re: Het grote probleem van Anlehnung volgens de FN Richtlinien

Geplaatst: 01-09-15 22:27

Xavier, interessant stuk, helaas te weinig kennis om er inhoudelijk op te reageren.
Als ik om me heen kijk, en de verleiding zie denk ik dat het belangrijkste wat in de weg is tijd en geld is.
Met foutieve methodes is veel sneller iets te bereiken dan op de correcte manier.
En aangezien tijd en geld schaars zijn is het paard hiervan vaak het slachtoffer.

**Geplaatst**: 01-09-15 22:51

Geplaatst: 01-09-15 22:51

XavierB schreef:
Dus ik herhaal mijn vraag nogmaals (en ik ga het echt blijven herhalen):
- waarom de aangehouden druk (zelfs al is dat enkel de druk van een aangespannen teugel en zelfs al is dat omdat het paard voorwaarts op het bit komt). Als die niet echt nodig blijkt, waarom ze aanhouden?
en mss de bijkomende vragen
- Hoe ga je om met de sterke variatie die lijkt gepaard te gaan met de continue druk (zie Clayton, 2005) (daar je weinig controle kunt hebben om steeds op die variatie in te spelen)
- Hoe ga je om met het gewenningsproces ten aanzien van druk?

Aanhouden van de druk impliceert een actieve initiërende hand waar deze juist reactief en ondersteunend,dwz in eerste instantie relatief passief is.Idd zoals die mooie metafoor van het kinderhandje;het paard legt gewicht (en of ander info in de hand)Aangespannen of áán liggen zijn 2 verschillende dingen.De doorhangende teugel kan net zoveel gewicht geven als de ruiterhand in direct contact.
Bij een mooi licht contact is het dan mogelijk om snel en subtiel aanwijzing/ondersteuning te bieden waar dat bij een doorhangende teugel minder zal zijn.
Bij het hoogopgeleide paard zal het gewicht zeer klein zijn en de doorhangende teugel mogelijk;niet alleen wegens de condionering maar óók omdat dit paard fysiek in een zodanige staat is dat het gevraagde zonder al te veel moeite kan uitvoeren.
De doorhangende teugel is een eindresultaat óf mogelijk bij een volconditioneringstraining.

Een zachte hand is een snelle hand en een gevoelige hand;dwz een hand die heel snel en handig kan inspelen op de continue veranderingen(de hand uitlichtend waar dit uiteraard slechts onderdeel is van het geheel)Geen idee hoe dat vertaalt naar drukmeting.Hoe zijn de drukken die jij genereert?En hoe zouden die van Nuno geweest zijn?

Ik snap "het gewenningsproces aan druk"niet.Initieel zal er een gewenningsproces zijn waar het paard leert wennen aan de weerstand van het bit en de hand.Hoe verder in training des te minder weerstand?
Welke gewenning bedoel je?

**Geplaatst**: 01-09-15 22:56

Re: Het grote probleem van Anlehnung volgens de FN Richtlinien

Geplaatst: 01-09-15 22:56

Die van Nuno zijn hoog, reken maar.
Zet zijn hand met scharenbit met aangenomen teugels onbeweeglijk langs de schoft en laat het paard erin lopen.
Omdat het atletische iberische paarden zijn blijven die zelf bij het bit weg en worden slechts heet, een volbloed zou eerder omhoog springen en zich eruit bokken.

**Geplaatst**: 01-09-15 23:10

Geplaatst: 01-09-15 23:10

Talar

Engels volbloed.

**Geplaatst**: 01-09-15 23:17

Geplaatst: 01-09-15 23:17

Ja in piaffe, dan is de volledige opleiding al voltooid.
Zo staat hij graag op foto's.
Kijk gewoon kritisch naar de filmpjes daar staat bij opleidingspaarden gewoon de hand met opgenomen teugel onbeweeglijk naast de schoft.

Kijk ook maar eens hoe 'fijngevoelig' Talar de overgang galop-halt geleerd heeft.
https://m.youtube.com/watch?v=V0oj014tgCM

Daar zie je ook dat hij dondersgoed weet dat hij daar geen portugees of spanjaard in de handen heeft, want de iberen houdt hij kort en op de plek. De volbloed rijdt hij met grove los-vast ophoudingen zodat er niet tegen in te spingen valt.

Ik heb overigens niks tegen de beste man, zijn boeken zijn super. Maar men doet in de praktijk niet altijd wat men predikt gaat m.i. ook daar op.
Daarom kan ik ook niets met leuke schilderijen.
"Photoshoppen" was in die tijd nog eenvoudiger.

**Geplaatst**: 01-09-15 23:28

Geplaatst: 01-09-15 23:28

Sizzle schreef:
Die van Nuno zijn hoog, reken maar.
Zet zijn hand met scharenbit met aangenomen teugels onbeweeglijk langs de schoft en laat het paard erin lopen.
Omdat het atletische iberische paarden zijn blijven die zelf bij het bit weg en worden slechts heet, een volbloed zou eerder omhoog springen en zich eruit bokken.

Idd Sizzle,de ibericootjes zullen eerder de druk ontwijken door te gaan zitten,maar de druk ontwijken ze,nemen niet aan in dat geval ergo bijna continue lage druk,doorhangende teugel door ontwijken,volconditionering op basis van onderwerping ipv relatieve samenwerking imo.
In dat geval is er dan ook géén goed ruggebruik,aldus Heuschmann. Nu ken ik spanjaarden die idd zo atletisch en werkillig zijn dat ze desondanks goed ruggebruik laten zien(ze zijn toch ook echt anders fysiek) maar ik snap wat GH bedoelt in deze

**Geplaatst**: 01-09-15 23:42

Geplaatst: 01-09-15 23:42

Sizzle schreef:
Ja in piaffe, dan is de volledige opleiding al voltooid.
Zo staat hij graag op foto's.
Kijk gewoon kritisch naar de filmpjes daar staat bij opleidingspaarden gewoon de hand met opgenomen teugel onbeweeglijk naast de schoft.

Kijk ook maar eens hoe 'fijngevoelig' Talar de overgang galop-halt geleerd heeft.
https://m.youtube.com/watch?v=V0oj014tgCM

Daar zie je ook dat hij dondersgoed weet dat hij daar geen portugees of spanjaard in de handen heeft, want de iberen houdt hij kort en op de plek. De volbloed rijdt hij met grove los-vast ophoudingen zodat er niet tegen in te spingen valt.

Ik heb overigens niks tegen de beste man, zijn boeken zijn super. Maar men doet in de praktijk niet altijd wat men predikt gaat m.i. ook daar op.
Daarom kan ik ook niets met leuke schilderijen.
"Photoshoppen" was in die tijd nog eenvoudiger.

Het was slechts ter illustratie dat hij zijn filosofie ook toepaste op volbloeden. Volgens Bettina Drummond (https://eclectic-horseman.com/bettina-d ... -oliveira/) kwam 1 van zijn inzichten naar het rijden van een anglo arabier. Ik ben ook niet wild van de gegeven hulp, al is het moeilijk in schatten hoeveel "extra" druk er vanuit de handen komt daar het vooral een grove zit hulp is.

**Geplaatst**: 01-09-15 23:45

Geplaatst: 01-09-15 23:45

Sure...
Net als dat de foto's van Helgstrand moment opnames zijn zeker.

Dat hij een goede leraar en handige ruiter was geloof ik direct.
Overigens rijdt deze mevrouw Drummond volgens 'typisch' Duitse stijl.

Ik ben wel oprecht benieuwd of er echt een 'stijl' is waar ook in de vroege opleiding echt niet met contactteugel gereden wordt. Ik ben het nog niet tegen gekomen.
Zelfs in de westernsport wordt doorgaans begonnen met een contactteugel op een trens.

**Geplaatst**: 02-09-15 00:11

Geplaatst: 02-09-15 00:11

Verschil is dat er van Oliveira meer dan genoeg te vinden is. Ja hij reed met zeer duidelijke (grove) zit hulpen, maar er is qua teugeldruk bar weinig te zeggen van die ene overgang gefilmd van een afstand met een zeer oude camera.

https://www.youtube.com/watch?v=AEM2srYt3Ks

https://www.youtube.com/watch?v=1lYt5XPMTVc

https://www.youtube.com/watch?v=kSnTbZvX8a4

Waar het trouwens vandaan komt dat Mevr Dummond volgens de typische duitse stijl rijd is mij trouwens een raadsel.

http://equitationreview.com/?p=529

**Geplaatst**: 02-09-15 00:17

Geplaatst: 02-09-15 00:17

Volgens mij was zij ook vrij actief in de wedstrijdsport toch? Of vergis ik mij/ in de war met iemand anders?
In iedergeval rijdt ook zij met contacteugel als ik dat nu zo zie op google.

Ik wil namelijk niet een discussie tegen goede ruiters beginnen, maar ben nu langzaam wel benieuwd naar een consistent voorbeeld van een ruiter en trainer die op geen enkel ogenblik van de opleiding met een contactteugel rijdt.

**Geplaatst**: 02-09-15 00:31

Geplaatst: 02-09-15 00:31

XavierB is ook niet zozeer tegen contact. Hij onderbouwt (en correct me if im wrong hier) dat uit onderzoek te distileren valt dat er geleidelijk aan steeds een beetje meer druk nodig zal zijn bij continue gebruik van de constante contact teugel.

Vanuit die redenatie valt de conclusie te trekken dat vanuit hoe het paard leert het gehate " los vast" contact mogelijkerwijs een lichter paard creeert. En dan niet los vast uit een slechte hand maar juist iets wat ontstaat uit een zeer getrainde ruiterhand. Vast wanneer een correctie nodig is, los zodra het gewenste effect berijkt is en het paard een moment van balans gevonden heeft (hoe kort dat ook moge zijn)

Dit valt dan prima te rijmen met de Descent de Maines et Descente de Jambes uit de franse rijschool:

http://www.cousyndressage.com/descent-d ... ambes.html

Mocht dat nogmaals geen correcte tl/dr zijn hoor ik het graag

**Geplaatst**: 02-09-15 09:05

Geplaatst: 02-09-15 09:05

Dat is precies het principe van de weerstandbiedende hand.
Deze hand is passief, vriendelijk, nagevend, teder, hij biedt weerstand op het moment dat er een "correctie" nodig is.
Het verschil met los vast is dat er een permanent contact is waardoor de twee deelnemers aan de dans permanent over elkaar geinformeerd zijn.

Er is geen sprake van oplopende druk in de tijd, integendeel!
Het eindresultaat is ultieme lichtheid, het paard zal bij volkomen los afhangende armen deze zelfs niet van hun plaats trekken.
Het is net iets meer dan de kracht die nodig is om die afhangende armen van hun plaats te strekken die de genoemde weerstand uitmaakt.
Het is een fluisterspel, het paard met een heel licht schuimrandje om de lippen knabbelt ondertussen rustig op zijn bit, ten bewijze dat het er op gefocussed is maar dat er geen druk op staat.

In de ogen van diegenen die zo rijden kunnen is het gebruik van een teugeldrukmeter lachwekkend, meer niet.

**Geplaatst**: 02-09-15 09:12

Geplaatst: 02-09-15 09:12

Ik snap niet zo goed waar de verwarring over contactloos is ontstaan. Volgens mij heeft niemand het hier over contactloos. Het gaat juist over de constante aanleuning, als in de constant gestrekte teugel, het nut of de noodzaak ervan. Dit zou betekenen dat volgens de 'richtlijnen' het los-vast contact (boogjes), waarbij misschien nog wel meer uitgegaan wordt van het zelf in balans blijven van het paard, de zelfhouding (heeft de constante leuning blijkbaar niet nodig?), als niet correct wordt bestempeld. En dan gaat het ook niet over een eindresultaat, maar het toepassen tijdens de opleiding, zoals in het artikel hierboven bijvoorbeeld omschreven is. Waarom zou dat, biomechanisch gezien, niet kunnen. Wat gaat er dan mis? Want er is dan dus geen sprake meer van een constant gestrekte teugel zoals voorgeschreven in de richtlijn.
Maar ik begrijp nu in deze discussie dat de meesten dit blijkbaar niet bepaald als probleem zien, terwijl voorheen vaak werd gezegd dat dan de energiestroom, achter opgewekt en doorvloeiend naar voor, onderbroken zou worden.

**Geplaatst**: 02-09-15 09:14

Geplaatst: 02-09-15 09:14

Simpelman schreef:
In de ogen van diegenen die zo rijden kunnen is het gebruik van een teugeldrukmeter lachwekkend, meer niet.

Dat vind ik sowieso een lachwekkend gebeuren.. dat het überhaupt op de markt is verschenen zeg.. Ach, hopelijk maakt het mensen zich wat meer bewust maar het zou niet nodig moeten zijn.

**Geplaatst**: 02-09-15 09:18

Geplaatst: 02-09-15 09:18

Nu begrijp ik helemaal het probleem niet meer

Een paard dat de hand volgt heeft aanleuning. De manier van teugelvoering is daarbij irrelevant. Een eenhandige westernruiter met lange teugels heeft ook aanleuning.

Wat geen aanleuning is, is als de ruiter controleloos de teugel losser en vaster heeft zonder doel. Dan is het paard in de war en verliest aanleuning.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-15 11:09

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-15 11:09

Inderdaad Sizzle, ook met een gebogen teugel is er contact (of aanleuning zoals Steinbrecht het bedoelde), met name dat het communicatiekanaal tussen ruiter en paard via de bitwerking niet wordt gebroken. Dat deze communicatie ook drukken behoeft, staat buiten twijfel, niettemin zijn de drukken steeds betekenisvol en nooit aangehouden (daarin schuilt het essentiële verschil).

De bithulpen hebben vooral betekenis in de zin van buiging. Deze communicatie kan lopen vanuit beide partijen: ofwel valt het paard uit buiging wat de druk op het bit en in de teugel zal vergroten (met of zonder aangespannen teugel), ofwel vragen wij een specifieke extra buiging (met of zonder aangespannen teugel). De reden waarom paarden de buiging verliezen kan puur fysiek zijn of ook mentaal van aard zijn. Het is de ruiter die dit moet opmerken via de hulpen als communicatiekanalen (dat kunnen de teugels zijn, maar vooral de zit, die het grootste raakvlak met het paard is, moeten wij oefenen op een dergelijke perceptie). Wanneer Simpleman spreekt over een 'begrenzing' (niet echt een term die ik zou kiezen) dan vermoed ik dat hij het over het aanvragen van buigingen heeft en ik begrijp hem goed dat deze volgens hem geen mechanische inwerking behoeven. Ik begrijp ook uit zijn uitleg dat paarden een buiging kunnen aanhouden zonder dat hiervoor een blijvende inwerking van het bit nodig is (wat ik volledig onderschrijf). Niettemin blijft dan de vraag: wanneer het paard de correcte buiging aanneemt (en dus geen signaal behoeft) en het 'communicatiekanaal' ook met licht gebogen teugels kan opengehouden worden, waarom houd je dan de druk aan die nodig is om de teugels op spanning te houden.

Indien daar geen communicatie aan de basis van ligt, is de enige werking die dit kan hebben mechanisch. Beter gesteld dat de aangehouden druk omwille van zijn mechanische werking inspeelt op een instinctieve en reflexmatige respons van het paard, waardoor bepaalde spieren gaan opspannen. Wanneer die druk immers verdwijnt, dan verdwijnt immers ook de instintieve en reflexmatige respons (en dit is wat Heuschmann aanduidt en ik denk dat hij gelijk heeft dat dit de werkelijke inwerking is van de aanleuning zoals de FN Richtlinien stellen).

Misschien nog even kort samenvatten waarom ik vragen stel bij zo een aangehouden druk:

1. het verstoort het conditionerend leerproces, want dat behoeft een 'release' wat wil zeggen geen druk

2. Hoewel een reflexmatige reactie effectief kan zijn (wat wil zeggen dat het voldoet in het beoogde effect), het kan echter niet verfijnd worden (de reflexen blijven immers op dezelfde manier reageren). Conditionering als een vorm van leerproces kan wel uitermate verfijnd worden.

3. De instintieve en reflexmatige reactie op druk kan spieren opspannen op een manier die niet optimaal is (ik heb gewezen op de blijvende aanspanning van de rugspieren) of andere spieren opspannen die niet bedoeld zijn (kracht genereert kracht)

4. Het probleem van gewenning (ik leg dit even uit):

Met gewenning duid ik op wat men in de neurologie aanduidt als habituatie (https://en.wikipedia.org/wiki/Habituation#Neuroimaging) een proces dat in alle organismen met zenuwcellen kan ingrijpen (dus ook paarden). Wanneer een prikkel (een zintuigelijke waarneming) herhaaldelijk of aanhoudend wordt gegeven, dan vermindert door het proces van habituatie de reactie op de prikkel. Dat komt omdat er minder neurotransmiters worden geproduceerd in de synaptische overgang van de zenuwcellen.
Dat proces kan enkel worden tegengegaan door sensitivering, waarbij een condionerend proces net een dergelijke sensitivering stimuleert (met andere woorden zal men steeds sneller reageren op een steeds kleinere prikkel).

met andere woorden zal een aangehouden druk (zelfs degene die door een minimale strekspanning van de teugels werken) leiden tot een gewenning in de drukperceptie van het paard. Met andere woorden zullen geleidelijk aan steeds grotere drukken nodig zijn om hetzelfde resultaat te bereiken. Wanneer wij echter conditionerend werken (dus met duidelijke en wel getimede 'release') dan zal het paard juist steeds sneller reageren op steeds kleinere druksignalen.

5. Wanneer het druksignaal wordt gepercipieerd als een aversieve stimulus door het paard, dan zal de aangehouden druk (dus aangehouden aversieve stimulus) leiden tot mentale stres, gedragsproblemen, hyperreactiviteit, neurose of 'learned helplessness' (welke problemen zich kunnen manifesteren zal afhankelijk zijn van de gehanteerde druk en het karakter van het paard).

Hiermee zeg ik niet dat de lichtste, maar desalniettemin aangehouden drukken waarover Simpleman spreekt, worden gepercipieerd als aversieve stimuli. Anderzijds kan ik ook niet stellen dat dat niet zo is (dat zou moeten getest worden). Bijkomstig stelt zich het probleem dat de hogere drukken die geleidelijk nodig zijn als gevolg van de gewenning van het paard aan de continue bitdruk, niet geleidelijk zal resulteren in drukken die hoog genoeg worden om gepercipieerd te worden als aversieve stimuli. In ieder geval blijkt wel dat vanaf een krachtequivalent van 1kg aan aangehouden druk op de teugels er merkbare mentale stress optreedt bij het paard.

Dus gezien deze nefaste werkingen, en gezien het feit dat de communicatieve werking van het bit wel druk, maar geen aangehouden druk of continu gestrekte teugel vereist, vraag ik mij steeds af wat het doel is van deze aangehouden druk door de strekking van de teugels?

**Geplaatst**: 02-09-15 11:14

Geplaatst: 02-09-15 11:14

Wie zegt er dan dat je spanning moet houden?
Sommige mensen rijden erg op de hand, daar zit geen 'methode' achter anders dan dat het paard te loperig is.
Als een paard goed durchlässig verzameld is laat ook een wedstrijdruiter de hand vieren hoor.
Hoe groot het boogje is is irrelevant, de teugel weegt evenveel.

Even snel een typische doorgewinterde FEI ruiter van internet geplukt. (Coby van Baalen).
Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-15 11:22

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-15 11:22

Sizzle schreef:
Wie zegt er dan dat je spanning moet houden?
Sommige mensen rijden erg op de hand, daar zit geen 'methode' achter anders dan dat het paard te loperig is.
Als een paard goed durchlässig verzameld is laat ook een wedstrijdruiter de hand vieren hoor.
Hoe groot het boogje is is irrelevant, de teugel weegt evenveel.

Schitterend Sizzle, eindelijk de grote slotconclusie Sizzle: Je hoeft niet met gespannen teugels te rijden. Ik durf zelfs meer zeggen: stap af van met steeds aangespannen teugels te rijden.

Nu wet tot deze conlcusie zijn gekomen, moeten we wel vaststellen dat deze grondig afwijkt van het concept van Ahnlenung volgens de FN Richtlinien (waarmee ik niet zeg dat alle concepten in de FN Richtlinien verkeerd zijn!!!), van hoe velen vandaag wel degelijk rijden en van wat de regelgeving in hedendaagse sportdressuur voorschrijft.

**Geplaatst**: 02-09-15 11:29

Geplaatst: 02-09-15 11:29

Onze grote Amsterdamse filosoof Johan Cruyff deed deze wijze uitspraak:
"Je snap t pas as je het ken".
Misschien speelt dit hier nu een rol.
Er IS GEEN DRUK anders dan het onderhouden van een, welliswaar gemanipuleerd, maar vrij gezocht contact.
En ik bedoel nu hoe het zou moeten zijn en heb het niet over de compromis met de FN die Heuschmann kennelijk aan het opstellen is.

Het paard van C v B gaat hier nu achter de teugel, het paard rolt zich op, zie het achter de loodlijn komen, ook dit is niet correct.
Een doorhangende teugel geeft geen begrenzing aan, het laat het paard los