Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Mousmous schreef:Ik denk dat veel mensen al een verschillend idee hebben van 'ontspanning'. Ik zie op bokt vaak genoeg foto's voorbij komen van combinaties die vinden dat hun paard/pony zo mooi ontspannen loopt, en in mijn ogen zie ik dan een sukkelend dravend paard/pony die idd heel ontspannen en op zijn gemakje rondloopt. Dat is absoluut niet de ontspanning die ik wil van mijn paard, bij mij is ontspanning de bovenlijn loslaten, nageven, de buikspieren aanspannen, en toch uitstraling houden en dat met een actief ondertredend achterbeen. Een beetje het verschil van slenterende mensen die lekker ontspannen aan de wandel zijn tegenover trimmers die een krachtsinspanning leveren maar ook soepel en 'ontspannen' moeten blijven lopen. Doen die zich teveel verkeerd spannen dan wordt de beweging ook krampachtig en is de kans ook groter op blessures. Inspanning door ontspanning.
Het valt me ook wel op dat op bokt al snel gezegd wordt, slechte instructrie, weg ermee, zoek een ander. Want er mogen geen kneepjes en ophoudinkjes gegeven worden want het moet allemaal 'vanzelf' komen. Nou, als ik met mijn LT paard zo had gedacht, een extreem kijkerige en vreselijk nieuwsgierige krachtpatser, dan (hij is nu met pensioen) had ik nu nog zitten wachten.
Daarbij kan je als wedstrijdruiter alzo niet altijd maar af gaan zitten wachten, want als je op wedstrijd komt en je paard is ofwel erg jolig daardoor, of kijkerig, of gewoon wat sterker door wat er om hem heen gebeurt, zal je toch in moeten grijpen, want helemaal wachten tot hij alles maar weer eens uit zichzelf doet werkt niet, de starttijd blijft hetzelfde, je moet op die tijd de ring in en liefst goed presteren. Nou, als me dat overkomt grijp ik toch echt wel in en vraag ik toch echt wel even door om de aandacht weer bij mij te krijgen.
Daarbij krijg je als instructrice heel vaak paarden die al helemaal vast gereden zijn en dat moet je dan allemaal maar eens op zien te lossen, vaak ook met een ruiter die nog veel gevoel mist. Net als hiervoor al is gezegd, is het het heel moeilijk een ruiter gevoel aan te leren, dat kan ook niet, hij kent het gevoel pas als hij/zij een keer een goed moment heeft en dat gevoel probeert vast te houden zodat hij het kan herkennen en weet waar hij naartoe moet werken.
Daarbij is hier op bokt ook ontzettend veel boekenwijsheid, maar ik heb nog geen boek gelezen dat meer aangeeft dan het uiteindelijke doel. Het is allemaal als je zo rijdt dan doet het paard dit en doe je zo dan doet je paard dat. Maar wat moet je als hij dat nu eens niet doet en je probeert iets anders en hij doet het nog steeds niet, dat heb ik nog niet in de boeken kunnen vinden. Dus wordt er vreselijk geschermd met het moet zus en zo, maar wie kan elk probleem bij welk paard dan ook, ook nog eens even oplossen aan de hand van die boekenwijsheid? Dat wil ik dan ook IRL zien.
Tabaluga12 schreef:pimenkitty schreef:Ik zelf rijd mijn paard nagefelijk op de natuurlijke manier niks gehang, getrek en kneepjes gewoon puur uit ontspanning. Het duurt allemaal wel wat langer maar uiteindelijk krijg je goed resultaat!
Wat bedoel je dan met de natuurlijke manier? Heb je losse teugels of licht contact, weerstand?

) Ik kan zelf ook wat van dat gezaag en gefriemel als het 'even snel' moet (paard loopt erna overigens wel over de rug, het is dat niet dat ze in de krul getrokken haar rug weg drukt) terwijl ik in de lessen constant er op hamer dat het contact constant moet zijn.
moonsparkle schreef:Zie ik net dit topic http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=3&t=1748542&p=87186045#p87186045
Dat is toevallig...
Angela schreef:Maar rijden jullie anders op een meeting als dat je thuis doet? Ga je daar wel je paard "flossen" om hem even rond op de foto te krijgen? Want blijkbaar zien de fotografen dit wel, maar doen we het met z'n allen niet?
Eileen_ schreef:Gini schreef:Waarom is dat raar? Er reageren toch ook gewoon mensen die het wel doet? Ik snap je niet helemaalIk vind het wel weer opmerkelijk om te zien dat diegenen die ab-so-luut geen kneepjes geven en zeker nooit zouden spelen zich ook weer in dit topic melden. Alsof we iets te bewijzen hebben. Zijn we zo bang om "slecht" bevonden te worden? Voor wie rijden we paard, voor bokt?
Urielle schreef:Je kuit voelt een paard ook Eileen, als hij kiest om die te negeren krijgt hij toch ook een spoortje of tik met de zweep erbij? Want hij heeft die kuit echt wel gevoeld hoor
was, en waarbij ze echt door iedere klapscheet afgeleid werd en raar ging doen. Vooral in de hoeken was het echt drama en ging ze er vandoor. Toen heb ik wel een aantal keer héél gemeen d'r kop naar beneden gehaald; Buitenteugel met wat druk van de hals af en iets naar beneden, en binnenhand tegen de hals aan. Tja, dan was ze weer braaf een hoek door
Liever even gemeen zijn dan weer zandhappen!
Vond ik toch wel frappant, en eigenlijk iedere hoge ruiter die ik ken/ heb zien rijden doet het paardonvriendelijk...
.
Citaat:Onder een halve ophouding wordt verstaan het even aandrijven van het paard met zit en kuit en het daarna opvangen van de opgewekte voorwaartse drang door de vingers om de teugels te sluiten, waarna weer wordt ontspannen. De halve ophouding heeft alleen een goed resultaat wanneer het paard op de rechte lijn reageert door beide teugels meer aan te nemen. terwijl hij op de volte of in de wending reageert door het meer aannemen van de buitenteugel.
Iedere halve ophouding moet in de richting van de beweging worden uitgevoerd, zonder het evenwicht te verbreken.
Bron: http://www.klassiekpaardrijden.nl/157/halve-ophoudingen.html
Sizzle schreef:Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat er mis is met een (halve) ophouding in de rijkunst.
Ik zie ook geen probleem op nageven op weerstandbiedende hand.
Spelen en kneepjes zie ik inderdaad geen nut in, dat is manege praat.
Urielle schreef:Zunzuncito schreef:Aan de teugel lopen is dus een gevolg van ontspanning, niet de reden waarom een paard ontspant.
Ben ik niet helemaal met je eens (deels wel, want correcte aanleuning komt alleen vanuit ontspanning), imo hangt alles met elkaar samen en ergens moet je ingrijpen. Per paard en per moment kan het wisselen welk punt je aanpakt.
Ontspanning kun je niet afdwingen, dat moet je paard aanbieden.
Maar een gespannen paard is soms ook moeilijk aan het been te krijgen, ze zijn te loperig waardoor je nauwelijks de kans krijgt om ze eraan te zetten, gaan in verzet op je been, negeren je been of rennen ervoor weg.
Soms kan het dan helpen om je paard dieper in te stellen en laten ze het been ineens wel toe. Dan heb je een startpunt om mee aan de slag te gaan tot je paard uiteindelijk (soms letterlijk) uitademt en zich loslaat en zich overgeeft aan jouw rijden.
Ja, je kunt ook twee uur rondbutsen op een heet paard wat met zijn hoofd bij God op schoot rondrent onder je en maar wachten tot hij gaat ontspannen, maar dat zet vaak ook geen zoden aan de dijk. Want ergens moet je eraf en zeker de bloedkikkers lopen zich zo dood onder je.