Bokt.nl

quadripes schreef:

stang en trens is een verfijning als je het goed gebruikt en stelt je juist in staat om met licht doorhangende teugels te rijden. maar dat is erg moeilijk om dat goed te doen, omdat wij nou eenmaal wezens zijn die graag onze handen gebruiken en dus moeten leren om sneller te worden met het loslaten. (daarbij rijdt bijna niemand meer zo met stang en trens omdat vrijwel alle paarden tegenwoordig op de voorhand gaan)

maikeltje schreef:

Yamcha schreef:

@ maikeltje: Ja jij laat de spanning in je lijf los, dmv die zucht, en dat is voor je paard een teken om dat ook te doen en soms moet je idd even iets duidelijker zijn, maar dat mag niet meer zijn dan een kneepje. Hou het klein, grote hulpen geven spanning en dat wil je niet, dat werkt averechts. Dus kneepje en los, en weer uitzuchten.

Ik rij met zit en been naar mijn hand toe, als ik wil verruimen rij ik wat meer van de hand af maar ik hou ten alle tijden het contact met de mond. Dus kneepje en los doe ik niet. Dan ben je toch ook alles kwijt? Wat murphy ook zegt eigenlijk, dat is de verwarming hoog zetten met de ramen open.

maikeltje schreef:

En hoe lossen jullie het op op het moment dat een paard de rug weg wil drukken en tegen de hand in komt? Dus op een spannende lokatie bijvoorbeeld? Sluit je dan je hand wel of laat je dat maar gewoon gebeuren met alle gevolgen van dien?

maikeltje schreef:

Yamcha schreef:

Rustig en diep gaan ademen, als dat niet werkt, heel diep gaan zuchten. Werkt heel goed om je paard zich te laten ontspannen. Zo vertellen paarden elkaar onderling ook dat er niks aan de hand is.

Reactie van je paard is vrijwel altijd de rug loslaten en de hand weer op gaan zoeken

Thuis wel ja. Maar op een vreemde lokatie hebben ze wat meer nodig soms.

Plus dat ze moeten weten dat ze niet zomaar door je hand heen mogen breken. En dan moet je toch echt even consequent zijn en je paard vertellen dat ie beneden moet blijven met zijn toeter door je hand op tijd even te sluiten en erachteraan te rijden met je been en zit.

saskiakefie schreef:

quadripes schreef:

mag ik even vriendelijk lachen ? zagen?

maar als je dat denkt, prima toch?

Daar zullen de gradaties vast in verschillen, maar druk geven, loslaten, druk geven=zagen.

murphy102 schreef:

Caira schreef:

ik ook hoor Saskiakefie , dit was een moment opname, maar deze laat wel zien dat je de teugels absoluut niet nodig hebt voor nagevelijkheid.

Als je enig begrip zou hebben van de rijtechniek dan zou je Quadripes begrijpen.
Als wij niet onze hand zouden sluiten (oftewel: weerstand bieden, begrenzen) stroomt de energie die je achter hebt opgewekt dan niet via de voorkant er weer uit?
Dat denk ik dus wel!
De energie die je achter opwekt willen we ÍN ons paard houden om uiteindelijk (veel) later een circulatie van energie in het paardenlichaam te krijgen: Dürchlassigkeit (tegen die tijd ben je wel een heel eind verder in de opleiding).
Als je de verwarming aanzet op 25 graden zet je toch ook niet alle ramen en deuren open?!
Waaróm willen we die energie ín ons paard houden?
Om zodoende het gewicht (3/5e deel van zijn lichaamsgewicht plus ruitergewicht) naar de achterhand te krijgen.
Waaróm willen we het gewicht naar de achterhand krijgen?
Omdat het paard daar zijn motor heeft zitten en daar zitten 5 gewrichten die als gevolg van hun "vering" veel gemakkelijker in staat zijn om dat gewicht van paard én ruiter te kunnen dragen!
Waaróm is dat zo belangrijk?
Omdat die vering niet in het handwortelgewricht (voorknie) zit, waardoor je vervroegde slijtage en dus blessures kunt verwachten bij het paard als deze op de voorhand blijft gaan.
Het is dus noodzaak dat het paard zijn gewicht naar achteren gaat verplaatsen als er een ruiter op zijn rug zit!


Hóe houd je die energie dan binnen die je achter opwekt?
Precies, door de hand te sluiten en dat heeft NÍETS te maken met trekken of zagen van links naar rechts.
Een hand sluiten doe je als volgt: denk dat je een vochtige spons in je handen hebt waar je een paar druppels water uit wilt knijpen, daarna houd je die spons weer zó vast dat deze niet uit je hand valt= dit is het openen van de hand.

Een paard wat nageeft en dus ontspant in nek- en kaakgewricht zal zijn rug loslaten, ontspannen.
Op dat moment is je paard in de hand gesteld, is aan de hulpen, het paard laat de rug los en de hulpen zullen doorkomen.
Dit is je uitgangspunt van waaruit je je paard kunt gaan loswerken en te gaan werken aan een nageeflijk paard!
Het paard is nageeflijk wanneer het agv. de losmakende oefeningen van nek tot staartwortel ontspannen is. Dit is -wat Quadripes ook zegt- het verschil tussen nageven en (totale) nageeflijkheid.

Wat ik hier voorbij zie komen, zaken als "ik rijd klassiek met losse teugels". Nee hoor, dat heeft níets met klassiek te maken!
Binnen de klassieke dressuur werken wij aan de hand van de samenwerkende hulpen t.w. HAND, ZIT EN BEEN. Samenwerkend, niet tegenwerkend ..!

Danique_G schreef:

Je moet denken aan een half lege tube tandenpasta, dat wil je er uit halen, dus knijp je het richting de dop. Het knijpen moet je zien als de ruiter die aandrijft, de tandenpasta als de activiteit die je er in drijft. En de dop die er op zit kun je zien als een licht weerstand biedende hand (in de zin van contact en hier en daar begrenzen). Als je het dopje er af haalt stroomt alles eruit (paard valt op de voorhand). als het dopje er op blijft, blijft de energie erin waardoor het kan ondertreden met de achterhand, er is dus eigenlijk een constante stimulering.

Heeft iemand mij ooit een keer gezegd, denk ik best vaak aan als ik mijn tanden poets

geerke schreef:

dan lig ik ook onder een steen....correct dressuurmatig een paard rijden kun je niet zonder hele of halve ophoudingen.Dat is geen zagen,je ziet ze nieteens als het goed gedaan word.

Danique_G schreef:

Danique_G schreef:

Je moet denken aan een half lege tube tandenpasta, dat wil je er uit halen, dus knijp je het richting de dop. Het knijpen moet je zien als de ruiter die aandrijft, de tandenpasta als de activiteit die je er in drijft. En de dop die er op zit kun je zien als een licht weerstand biedende hand (in de zin van contact en hier en daar begrenzen). Als je het dopje er af haalt stroomt alles eruit (paard valt op de voorhand). als het dopje er op blijft, blijft de energie erin waardoor het kan ondertreden met de achterhand, er is dus eigenlijk een constante stimulering.

Heeft iemand mij ooit een keer gezegd, denk ik best vaak aan als ik mijn tanden poets

Danique_G schreef:

Nee, zo moet je het niet zien. Licht contact met hier en daar begrenzing...
Als ik dat gewicht moet dragen heb ik na 5 minuten als een schouderblessure, paard draagt dus gewoon zich zelf.

cherie78 schreef:

maikeltje schreef:

Ik rij met zit en been naar mijn hand toe, als ik wil verruimen rij ik wat meer van de hand af maar ik hou ten alle tijden het contact met de mond. Dus kneepje en los doe ik niet. Dan ben je toch ook alles kwijt? Wat murphy ook zegt eigenlijk, dat is de verwarming hoog zetten met de ramen open.

Als een paard goed aan de hulpen staat van zit/been gaat de energie er echt niet aan de voorkant uit.

Maikeltje, als jij wilt verruimen, rijdt je wat meer van de hand af.
Wat doe jij dan als je een overgang terug wilt, of bij tempowisselingen of zelfs wilt verzamelen?

Danique_G schreef:

Jawel, als ik geen contact heb valt het op de voorhand. En dan bedoel ik niet dat ik met onwijs veel druk rijd maar meer als een soort voelen in de mond wat er gebeurd. En snel overal op in kunnen spelen zonder dat het paard schrikt van het bit.

yamcha schreef:

Als ik mijn paard nageeflijk wil hebben, ga ik basically gewoon rijden, ik check of ik er goed opzit, rechtop, buikspieren aangespannen, bekken gekanteld, schouders, heupen, hakken in één lijn, schouders los, ellebogen los, heb ik zachte billen, binnenkant bovenbeen los, binnenbeen lang en los, buitenteugel eraan, binnenhand opzij en naar voren, en als ik dat heb, en ik heb paard aan het been en voorwaarts, dan zakt ze zo in mijn hand, pakt mijn hand en neemt hem omlaag en mee naar beneden, en alles wat ik dan nog hoef te doen is buikspieren aanspannen, en ik heb een lichte verende verbinding.
Dat is dus vooral heel veel loslaten, paard naar voren rijden en opvangen. Geen kneepjes en niks.

Een klein kneepje doe ik alleen maar als mevrouw hyper de pieper is en te opgewonden om op mij te letten, en dat is dan nóg alleen maar even zeggen: schat, let even op mij, wil je? En dan die spanning afvloeien door hem weg te ademen. Dat kneepje is niet om haar nageeflijk te maken, dat doe ik op een andere manier, zoals ik net even beschreef.

Yamcha schreef:

Danique_G schreef:

Jawel, als ik geen contact heb valt het op de voorhand. En dan bedoel ik niet dat ik met onwijs veel druk rijd maar meer als een soort voelen in de mond wat er gebeurd. En snel overal op in kunnen spelen zonder dat het paard schrikt van het bit.

Als je paard zichzelf draagt, valt ze toch niet op de voorhand als je geen contact hebt?

maikeltje schreef:

hoezo je buitenteugel eraan en je binnenhand naar voren en opzij??? Als je rechtuit rijdt? Dat begrijp ik niet. Waarom wil je je paard aan de ene kant begrenzen en aan de andere kant naar binnen vragen als je op een rechte lijn rijdt? Zit je dan wel recht boven je paard? Want dat kan in mijn ogen niet als je je binnenteugel naar binnen en naar voren houdt. Zo heb je ook geen gelijke druk.

maikeltje schreef:

Gewoon je handen op de plaats houden en je paard er tegenaan rijden lijkt me logischer.

maikeltje schreef:

Naar je hand toe, bedoel ik.