Damned schreef:bedankt allemaal voor jullie reacties
@pien_2010; hoe rijd je dan nu en hoe reed je vroeger, en wat deed je dan 'verkeerd' waarvoor de klassieke rijkunst beter is?
Ik was en ben een ruiter die met gevoel rijdt. Dus nooit heb ik mijn paarden kapot gereden en toch voelde het niet goed. Wat is het verschil:
Vroeger dacht ik dat ik van achteren naar voren reed, maar dat niet ik niet. Ik reed van voren naar achteren. Ik had teveel druk, deed teveel met mijn handen, was te onrustig, zat op het paard en niet in het paard, reed licht en ik zat niet door en paard zat vast in mond en nek en had de neiging om achter de teugel te lopen. TEvens kon ik niet doorzitten want dat zat als op een plank. Recht richten daar werd niet aan gedaan en paard was erg scheef. Ik reed gewoon mijn oefeningen in stap, draf en galop en de oefeningen waren de oefeningen vanuit de B en de L proeven, veel overgangen rijden, hals strekken tussen door enz.
Toen ik klassiek les kreeg moest ik het stappen van het paard leren voelen en laten in het tempo van de stap van het paard. Dus tempo lag veel en veel te hoog en mijn paard kon dat niet verwerken. Mijn paard werd als een modern paard gereden terwijl ze barok is. Dat heeft lang geduurd voordat ik tempo los kon laten. Omdat paard vast zat begon ik met echte loswerk oefeningen zoals heel erg veel wijken langs de hoefslag in een hoek van 45 graden, en in de volte op de diagonaal enz. in stap. Draf kwamen we in het begin helemaal niet aan toe. Wending om de voorhand werd veel gereden opdat paardje kaak ging los laten en nageeflijk werd en ik haar door de nek kon gaan rijden. Veel aandacht is en werd gegeven aan de halve ophouding (zie klassiek topic) die je geeft vanuit zit, been en hand hulp met vooral aandacht voor het loslaten en bewust wezen van je zachte hand. Het geven van de juiste manier van halve ophoudingen is heel erg moeilijk. Dat is o zo zacht en subtiel met accent op nageven waarbij zit en benen ook heel belangrijk zijn.
Paard had in het begin enorm de neiging om achter de teugel te blijven lopen dus ook daar veel aan gesleuteld. Ik zit nu altijd door en buiten rijd ik licht. Door alle oefeningen kan ik nu heel goed doorzitten want de rug is swingend geworden. Zit helemaal geweldig en paardje vindt het prima dat ik doorzit in tegenstelling met vroeger. Ook het stelling rijden op de juiste manier is heel belangrijk en rijd ik altijd nu. Ik voel nu ook veel meer hoe de beenzetting is van het paard en geef heel bewust hele zachte hulpen met mijn benen (net als de egeltjes heel voorzichtig) enz. Het loswerken zodat de gewrichtsvloeistof goed kan opwarmen is heel belangrijk daar ben ik me nu bewust van en dat zal ik ook altijd doen. Pas als een paard helemaal los is kan hij de ruiter dragen, zoals professor ooit schreef ruiter in balans en paard in evenwicht. De aanleuning wordt subtiel gevraagd en onderhouden maar niet meer opgelegd en af gedwongen. Ik heb dus nu echt contact met een fijne zachte knabbelende mond. Ik krijg ook veel meer reactie op mijn halve ophouding. Dat rijdt zo fantastisch.
Nu doe ik dus veel minder en is het rijden veel gemakkelijker geworden. Vroeger was ik alsmaar aan het corrigeren omdat paard niet recht voelde en was en niet goed de oefeningen kon doen. Ook al kreeg ik goede punten op de wedstrijden het voelde gewoon niet goed en nu wel. Ik ben gestopt met wedstrijden in verband met privé omstandigheden waarbij dat niet meer te combineren valt. Dus kan nu helaas niet vergelijken vanuit de wedstrijd.
Paard was vroeger body builder van voor en dan volgde er een iel ruggetje en iel kontje. Paard is nu al veranderd, de rug is weer omhoog gekomen, ze krijgt nu gespierde billen en het overdreven body builder zijn van voor is weg. Ze is om te zien veel meer kloppend. (Ik plaats geen foto's in verband met privacy, doe ik niet aan sorry). Haar natuurlijke scheefheid is een belangrijk aandachtspunt met rijden en vroeger gewoon niet.
TEvens is het zo dat ik veel beter weet wat ik doe, hoe ik het moet uitvoeren en waarom. De theoretische basis is heel duidelijk en wordt goed uitgelegd. Door omstandigheden heeft mijn eerste instructeur mij moeten overdragen naar een ander klassieke instructeur. Nieuw is dat de lijn van het les krijgen gewoon door gaat want beiden werken vanuit de zelfde achtergrond. De verschillen zijn nuances en te verwaarlozen. Als ik vroeger wisselde was het gewoon heel anders gelijk. En dat ben ik ook een beetje zat eerlijk gezegd. Ook heb ik nu veel minder les nodig want ik kan zelf goed aan de slag met wat ik leer in de les. Ik word zelf nu veel beter in een korte tijd. Het scheelt natuurlijk dat ik al lang rijd en nu het systeem duidelijk is voor mij en mijn paardje we ook echte sprongen aan het maken zijn.
Vroeger heb ik les gehad van mensen die tot en met St prix george hun paarden uitbrachten dus daar zaten ruiters (zie ik nu) die spierballen van het rijden hadden. Dus zij reden ook met veel druk en kracht. Mijn huidige instructeur heeft echt geen spierballen hoor, is ook helemaal niet nodig.
Hier kun je wel wat mee verwacht ik.

er is zat leuk te rijden op licht niveau.

