Toen ik 10 was verzorgde ik een pony bij een plaatselijke boer, was nooit echt alleen (de boer was er niet bij, vrouw ook niet.. volwassen dus niet wel een vriendin), dat er een vriendin (/klasgenootje) bij was was voor mij omdat als er wat gebeurde ik niet het risico wou lopen dat ik te lang in het land zou liggen. Paardje wat ik toen reed was echter al 20, goed zadelmak, had wedstrijden gelopen en alles. Paardje heeft mij heel wat geleerd omtrent mijn eigen lichaamstaal als mens (al was ik er toen nog lang niet bewust van).
Wat was nou het geval, pony kreeg ik nooit goed te pakken in het land (stond 24/7 op het land, heel enkele keer in een stal maar echt zelden). Ze draaide me altijd de kont toe, met de oren in de nek, rende vrolijk weg, of dreef mij in de hoek. Ik liet me verplaatsen door haar, ofwel zij stond dus hoger in de rang. Ik vond haar toen uiteraard echt gemeen (maar man wat een ontzettend lief paard dat het eigenlijk was en zo goud eerlijk!!), maar gebruikte nooit middelen als touwen of 10 man om haar te pakken te krijgen simpelweg omdat die er niet waren. Ik probeerde dus telkens weer "nieuwe dingen" om haar te pakken te krijgen, direct erop af lopen, juist zelf afwachtende houding aan nemen, met lekkers lokken, en weet ik het wat ik allemaal probeerde. Uiteindelijk had ik dus door hoe het wel moest, wist ik toen veel dat het om mijn eigen lichaamstaal ging. Onder het zadel was het niet veel anders, was ik onredelijk dan deed ze het gewoon niet en nam een loopje met me, deed ik het 'goed' dan deed ze alles voor me. Kon zonder zadel met losse handen buitenrijden op der, met der springen, mee racen (ijsbaan hadden ze, waar in de zomer geen water op stond leek op een mooie renbaan). Heb geleerd hoe je moest omgaan met paarden van haar, zij was mijn leermeester...
De wijsheid uit boeken, brengt je kennis bij..
Maar een paard leert je hoe je die kennis daadwerklijk moet gebruiken,
Leert je dat het in theorie niet altijd zo is, en in de praktijk net even anders!
Uiteindelijk kwamen er steeds meer paarden te staan, geen idee wat voor paarden het waren (hoe oud, wat ze al kende etc.) waren handelspony's ik moest maar zien wat ik deed.. Tja wat doe je dan? Uitproberen... heb toen geleerd hoe ik aan het gebit kan zien hoe oud een dier ongeveer is.. Door veel te kijken naar de monden en dat te vergelijken met de info op internet.. Tja en dan stap je eens op zo'n dier, geen idee of het zadelmak was.. Je stapte gewoon op, heb daar van geleerd dat dit ontzettend dom is geweest, maar hoe oud was ik? 13? 14? En we wouden rijden dus we probeerde gewoon... hier wederom geleerd hoe je moet zitten.. Maar slim allemaal nee? Ontzettend stom!!
Daarna heb ik verschillende pony's gereden, met altijd begeleiding erbij!! Of ze nou net onder het zadel waren of al een tijdje goed doorgereden waren.. Allemaal even goede begeleiding geweest? Nee... ook daarin geleerd met vallen en opstaan... Maar ontdekte wel dat jonge paarden mij enorm trokken. Moet wel zeggen heb in die tijd bij zowel particulieren als bij een stal gereden..
Heb uiteindelijk mijn eigen paardje gekocht van 1,5 jaar toen.. Inmiddels is die 3 jaar oud en qua longeren kent die alles al. Vorig jaar heb ik een jonge merrie zelf ingereden het longeren, het wennen aan het zadel heb ik helemaal in m'n uppie gedaan. Hierin dus wel al het e.e.a. geleerd bij die stal waar ik 2/3 arabieren zadelmak gemaakt heb, en 2 (een ruintje en een dekhengst) heb gereden die net ohz waren en nog aan de longe liepen. Heb hier ook arabieren gereden die echter al op hoger niveau liepen, en enkele ook wedstrijdervaring hadden (o.a. M niveau). Van die arabieren (van fokmerries die geheel in kudde verband tot dekhengsten tot handelspaarden tot jaarlingen tot 3 jarigen tot wedstrijdtoppers) enorm veel geleerd wat respect hebben van het paard inhoud... Hoe je dat krijgt, en nee bij geen een is het met geweld verkregen... Uitgebreid grondwerk werd niet gedaan, wel werd het in de gehele omgang gebruikt, door kleine simpele dingen eigenlijk. Toen de stap aangebroken was om op die jonge merrie te gaan zitten is er iemand bijgekomen die zeker een prof is, heel wat ervaring met paarden beleren en hij was de helper van de grond. Hij heeft er wel meer als 100 gedaan.. en ik vertrouwde het dus ook. Heb van hem ook nuttige tips gehad tijdens het hele proces en hij was ook elke keer erbij in het begin, toen ik later 'alleen' er mee verder kon keek hij altijd toe vanaf zijn eigen stal (overkant van de weg zo'n beetje). 
Zit nu nog niet stil, heb altijd goede begeleiding, noem het een soort personal coach die er echt altijd bij is!
Mijn eigen ga ik ook zelf doen met deze begeleiding (longeren zelf al veel gedaan, en ging het een keer iets minder goed altijd gevraagd en overlegd.. nog steeds). Is hij straks goed zadelmak (rem / stuur / gas, loopt braaf door de bak) neem ik les van een goede instructrice. In mijn geval is dat een instructrice die zelf ook heel wat paarden heeft ingereden, doorgereden en opgeleid tot het hogere niveau. Ondertussen beleerd ze geen paarden meer maar nog heel actief in het opleiden / corrigeren. Denk dat ik van haar enorm veel kan leren! Daarbij blijf ik zeker niet stil zitten in het beleren, hoop op een dag mezelf ook écht prof te kunnen noemen. De begeleiding die ik heb (en het over kan nemen, ook zeker van belang wanneer iets toch te hoog gegrepen is) heeft die ervaring en kennis (en zelfinzicht) al wel. Kan diegene ook echt prof noemen. 
Het samen leren met de paarden spreekt mij enorm aan, want elke keer leer je van ze het ene paard is het andere niet. Vind het machtig om het leer proces te zien, ze erin te ondersteunen en ook elke keer weer opnieuw er zelf ook van te leren. Ik zie mezelf groeien, samen met het paard.. Elke keer weer! 
Het zomaar zelf doen raad ik niemand aan, echt breng dan a.u.b. het paard naar een goede trainings(/africhtings)stal. Ik kan mezelf nog elke keer voor me kop slaan hoe het in mijn jonge jaren is gebeurt, het enigste wat ik geleerd heb is goed zitten en bewust worden van mijn eigen lichaamstaal (maar die paarden hadden er zeker weten veel meer profijt van gehad als een prof het had gedaan) en heb zelf enorm veel risico gelopen ben nog altijd dankbaar voor het engeltje op m'n schouder!! Wil je het toch graag leren, of doen, probeer dan ergens "in de leer" te komen maar zelf aanrommelen? Nee het domste wat je kan doen..... Bij mij had het ook heel anders kunnen lopen, had er ook af kunnen knetteren en bv. volledig verlamd of dood kunnen zijn.
Wat ik overigens ook een nuttig boek vind die op een naar mijn mening goede manier duidelijk maakt wat beleren inhoud is het boek; "Beleren geen kunst" van Lisanne Thomas, deze laat naar mijn mening goed zien hoe belangrijk de verhoudingen op de grond zijn en hoe belangrijk een degelijke kennis, begeleiding (en ervaring) is. Dit boek leert je bewust worden van je eigen lichaam, maakt duidelijk hoe problemen ontstaan door onze eigen ondeskundigheid en het simpel weg missen van bepaalde kennis / ervaring. Let wel, dit boek is zeker geen stap voor stap boek die je wel even leert hoe je een paard moet inrijden.
Daarbij ben ik het ook volledig eens met Cassidy en raad iedereen aan het topic door te lezen die zij aanhaalde, en dan vooral haar reacties en die van Jasmijn!!