Henrieke schreef:Oh, ik ben ook wel benieuwd hoe het bij shetlanders dan word gedaan!?
volgens mij gaat dat meestal ook door kleine kinderen? behalve dat zadelmak maken gaat het kind volgens
mij zelf inrijden

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
_Bitje_ schreef:Cassidy schreef:
Een ruiter die een paard inrijdt en doorrijdt moet dit kunnen corrigeren, en rijtechnisch op kunnen lossen. Juist en vooral bij een in te rijden paard. Het mag nieteens zover komen dat een dier door natuurlijke scheefheid kreupel wordt!
als het een natuurlijke scheefheid is is het natuurlijk en kun je er niet gelijk kreupel van worden?
lijkt mij, dat als je er zelfs voor het eerst op zit gelijk merkt of ie extreem scheef loopt...
Dat kun je toch gewoon verhelpen met rechtrichten en buigoefeningen?
lijkt mij? zo is dat mij aangeleerd
Cassidy schreef:Wat de meesten hier schijnen te vergeten is dat je ook nog met het character van een dier te maken hebt, en je absoluut niet kunt voorspellen hoe het dier gaat reageren als er de eerste keer een zadel opgaat. Ook al is de voorbereidende fase nog zo goed en lang geweest, al lijkt het paard vanaf de grond nog zo kipmak, en schijn je er alles mee te kunnen doen, ook een prof kan de situatie weleens verkeerd inschatten. En als je dan niet genoeg kennis in huis hebt om dat op te lossen, kun je het paard voor de rest van zijn leven verknallen...
FrankavdT schreef:Suzanne F. schreef:Onder goede begeleiding kan dat geen kwaad. Die begeleiding heeft alle kennis in huis om het paard en de jonge ruiter op te leiden.
Alleen gaat het uiteraard fout door gebrek aan ervaring en kennis maar onder begeleiding is dat heel goed mogelijk.
Dit antwoord zocht ik nou eigenlijk. Ik was 10 toen ik samen met mijn pa het eerste paard zadelmak maakte. Paard was een superbrave, mijn pa vond dat we het samen zouden kunnen en dat was ook zo. Van daaruit zijn we verdergegaan met het zadelmak maken van paarden. Telkens mijn pa en ik, helemaal op elkaar ingespeeld en 100% weten wat we aan elkaar hebben.
Mijn pa was dus degene met de kennis en ervaring, ik moest het leren. Ben ik nu een prof? Nee echt niet, heb er ook geen 100 zadelmak gemaakt maar ben wel die puber geweest die de jonge paarden het moest leren. Mijn pa en ik zijn vanaf het begin gewoon goed op elkaar ingespeeld geweest met de woorden Veiligheid, Verstand en Rust voorop.
Het is naar mijn mening niet die puber die het niet kan, de begeleiding er omheen, het paard, het karakter, alles bij elkaar.
Yamcha schreef:@ HorseChica: dat is het probleem nou net, een puber kán niet consequent zijn, omdat ze de gevolgen van wat ze doen op lange termijn niet overzien, en vaak handelen naar hun gevoel op dat moment. Dat is bij de opvoeding van een dier eigenlijk altijd verkeerd, een dier snapt menselijke emoties niet.
Cassidy schreef:FrankavdT schreef:Dit antwoord zocht ik nou eigenlijk. Ik was 10 toen ik samen met mijn pa het eerste paard zadelmak maakte. Paard was een superbrave, mijn pa vond dat we het samen zouden kunnen en dat was ook zo. Van daaruit zijn we verdergegaan met het zadelmak maken van paarden. Telkens mijn pa en ik, helemaal op elkaar ingespeeld en 100% weten wat we aan elkaar hebben.
Mijn pa was dus degene met de kennis en ervaring, ik moest het leren. Ben ik nu een prof? Nee echt niet, heb er ook geen 100 zadelmak gemaakt maar ben wel die puber geweest die de jonge paarden het moest leren. Mijn pa en ik zijn vanaf het begin gewoon goed op elkaar ingespeeld geweest met de woorden Veiligheid, Verstand en Rust voorop.
Het is naar mijn mening niet die puber die het niet kan, de begeleiding er omheen, het paard, het karakter, alles bij elkaar.
Het belangrijkste bij het inrijden (inrijden en doorrijden zijn in mijn ogen twee dingen) is de persoon op de grond. Dat jij op je tiende in het zadel kroop op een kipmak paard, is in deze situatie niet het belangrijkste, want je vader had de ervaring. En ik denk zomaar dat je vader je niet op dat paard had gezet als hij de situatie niet had vertrouwd. Maar ook dan is het een hele gok. Ook al denk je het paard van haver tot gort te kennen, het zijn en blijven dieren en die kunnen heel onverwacht uit de hoek komen...
_Bitje_ schreef:Henrieke schreef:Oh, ik ben ook wel benieuwd hoe het bij shetlanders dan word gedaan!?
volgens mij gaat dat meestal ook door kleine kinderen? behalve dat zadelmak maken gaat het kind volgens
mij zelf inrijden
_Bitje_ schreef:Yamcha: waarom kán een kind dat niet inzien?
superwoman schreef:_Bitje_ schreef:Yamcha: waarom kán een kind dat niet inzien?
Hersenen zijn nog niet volgroeit en juist dát gedeelte komt als laatste.
De succesverhalen kennen we allemaal!
Het zal gerust regelmatig goed gaan.
Waar komen al die "probleempaarden" toch vandaan?
Niemand gaat TROTS vertellen dat hij heeft gevaald bij het inrijden van een paard - en anders lag het natuurlijk aan het paard.
Cassidy schreef:@ Franka. Jouw vader was degene die besliste wanneer hij dat paard pakte, met jou erbij. Maar hoe vaak is dat het geval? "Ja, ik heb begeleiding van mijn instructrice", en "ik heb 2x in de week les", Goede begeleiding betekend dat de begeleidende persoon er altijd naast staat op het moment dat jij het paard pakt. En dat is toch echt niet het geval met een instructie die 2x in de week lesgeeft.
Een fout tijdens het inrijden, een probleem dat je tegenkomt en niet meteen op kunt lossen, en je hebt de poppen aan het dansen. Dan kun je het paard niet wegzetten en wachten tot de instructie er is, want dat bevestigd het paard in zijn verkeerde gedrag.
Frankavdt schreef:Het is naar mijn mening niet die puber die het niet kan, de begeleiding er omheen, het paard, het karakter, alles bij elkaar.
Cassidy schreef:Het kan wel degelijk aan het paard liggen, maar dat komt maar heel zelden voor.
Meestal is het idd omdat de kennis/lef/ervaring van de opleider te kort schiet. Of omdat er tijden de opvoeding/opfok iets serieus fout is gegaan.
_Bitje_ schreef:Yamcha schreef:@ Bitje: omdat een kind vaak simpelweg niet de ervaring noch de zelfreflectie/zelfkennis heeft om dat in te zien. Zelfreflectie is iets wat hoort bij volwassenheid, dat heeft een kind per definitie niet.
ik weet niet wat het woord betekent, leg dat eens uit
_Bitje_ schreef:Cassidy schreef:Het kan wel degelijk aan het paard liggen, maar dat komt maar heel zelden voor.
Meestal is het idd omdat de kennis/lef/ervaring van de opleider te kort schiet. Of omdat er tijden de opvoeding/opfok iets serieus fout is gegaan.
tuurlijk, maar over het algemeen niet, rijtechnische fouten liggen altijd aan de ruiter.
_Bitje_ schreef:Cassidy schreef:Het kan wel degelijk aan het paard liggen, maar dat komt maar heel zelden voor.
Meestal is het idd omdat de kennis/lef/ervaring van de opleider te kort schiet. Of omdat er tijden de opvoeding/opfok iets serieus fout is gegaan.
tuurlijk, maar over het algemeen niet, rijtechnische fouten liggen altijd aan de ruiter.
Yamcha schreef:Zelfreflectie: het vermogen om kritisch naar jezelf te kijken, en te kijken wat je goed doet en wat niet.
Zelfkennis: jezelf kennen, maar dan goed, zonder jezelf te overschatten of te onderschatten.
Dit zijn dingen die een puber gewoon echt niet kan, overigens heeft zelfs maar een deel van de volwassenen dat vermogen.
Cassidy schreef:Een paard dat helemaal uit zijn plaat gaat als hij de eerste keer een ruiter in het zadel heeft, ondanks de voorbereiding van longeren, hangen, uitvoerig grondwerk: kan ik geen rijtechnische fout noemen...
Cassidy schreef:Maar Franka, op grond van je eerste bericht dat begeleiding essentieel is, laat je de vorm van de begeleiding een beetje in het midden staan. Je komt met een verhaal dat jij als 10 jarige op een in te rijden paard hebt gezeten. Dat zal bij menig voorstander van het inrijden van een jong paard door een 10,11,12 of 13 jarige een bevestiging zijn om het vooral op die leeftijd maar te gaan doen. Zij zien je nuancering niet dat er meerdere factoren meespelen. Ze zien de eerste regel, dat het onder begeleiding mogelijk moet zijn.....