Bokt.nl

Equimotion schreef:

Het valt mij op dat de overgrote mening is dat de stang voor verfijning zorgt door de hefboomwerking, dus dat je met een kleinere sluiting van je hand meer effect bereikt.

De stang gebruik je echter om je ophouding te verfijnen. Je drijft het paard immers tegen een stille hand aan, bij een paard dat het bit goed aanneemt en sterk en los genoeg is in z'n lijf om de ophouding zonder blokkades door te laten voelen sluit je je hand fysiek eigenlijk al amper meer, die is daar alleen maar.

Daar zit hem dus ook de meerwaarde van de stang, je rijdt je paard "tegen de stang aan", de stang werkt als begrenzer. Daarom is de teugelvoering ook gekruist, de trensteugel blijft op z'n plek zitten maar de stangteugel voer je bovenlangs (ofwel tussen ring en middelvinger, of zelfs volledig bovenlangs of in een 3:1 positie die je in de moderne sport echter niet gebruikt) voor een hulp waarbij je je hand fysiek sluit gebruik je de trensteugel.

Een foto van een doorgeslagen stang zegt alleen iets over hoe los de kinketting zit. Een losse kinketting staat de stang toe om door te slaan, waardoor je minder druk op de lagen krijgt. Door de hefboomwerking wordt de druk bij een doorslaande stang via het bakstuk over het hoofd verdeeld. (daarom rijd je een jong paard in het begin met een hele losse kinketting, en ik ken genoeg verder doorgereden paarden die het prettiger vinden en beter reageren als je de kinketting wat losser laat waardoor de stang wat meer door kan slaan) Bij een hele strakke kinketting kun je enorm veel druk op de lagen zetten, terwijl een fotomoment misschien wel correct lijkt omdat de stang op de 45gr hoek zit.

muiszje schreef:

even om terug te komen op de discussie van fabersmid en twiggy:
Twiggy: Ik heb zelfs meegemaakt dat de het neusbotje van het paard afgebroken is door een halster! Volgens mij kunnen bitloze optomingen (welke dan ook!) in een verkeerde hand net zo slecht zijn als een bit (Welke dan ook). Laten we hopen dat iedereen die zich op een paard waagt, het plezier van het paard op de 1e plaats heeft staan en zichzelf zo snel mogelijk de onafhankelijke zit eigen maakt, met daarbij een stille, meegevende en elastische hand.

liljebo schreef:

Let wel... ik zeg dus niet dat S&T dit veroorzaakt, maar dat mijn inziens na het gemakkelijk is om met een dergelijk werktuig al snel te scherp in te werken als je geen perfecte controle over je handen hebt of een dergelijk middel (geldt dus ook voor scherp bit) gebruikt om controle over het paard te krijgen.

liljebo schreef:

Wat ik dus veel zie bij S&T en bij de scherpe bitten gebruikt bij de western, en wat ook voor mijn bedenkingen zorgt...'
De geopende monden van vele paarden, zowel in lagere (trouwens ook met gewone bitten) als in de GP klasse als in het westernrijden.
Dat lijkt mij dus nooit de bedoeling en toch een gevolg van te scherpe inwerking, net als overmatig kwijlen, tanden knarsen, opgetrokken lippen en stereotypebeweging van de lippen.

Let wel... ik zeg dus niet dat S&T dit veroorzaakt, maar dat mijn inziens na het gemakkelijk is om met een dergelijk werktuig al snel te scherp in te werken als je geen perfecte controle over je handen hebt of een dergelijk middel (geldt dus ook voor scherp bit) gebruikt om controle over het paard te krijgen.

Westernpaarden kunnen daarbij nog hun mond makkelijk opensperren vanwege het ontbreken vd neusriem (wat je dus ook veelal ziet op wedstrijden gezien ook daar erg veel ruiters rijden die mijn inziens na een dergelijk bit niet zouden mogen gebruiken), maar dressuurpaarden hebben die mogelijkheid minder (hoewel je het nog wel ziet als het niet al te strak is dichtgesnoerd.)

Wat is jouw visie hierop?