Beginsituatie:Zoals jullie in de vorige posts konden lezen, kreeg ik na iedere les 'huiswerk' mee:
1) lichtrijden op het verkeerde been, m.n. rechtsom, zodat het zwakke been ook aan het werk werd gezet. Zo kan dat been aansterken en geleidelijk aan gewicht overnemen van het andere achterbeen. Resultaat: een rechter paard.
2) werken aan een gelijke aanleuning. Bij het nageven het contact niet volledig verbreken, maar steun blijven bieden.
3) ontspanning en balans. Mijn paard kan een echte stresser zijn. Het is erg belangrijk om het hoofd koel te houden en hem als het ware mee te nemen in het werk en te ondersteunen (hier komt die aanleuning ook weer kijken...)
Punten waaraan ik tijdens deze les aandacht wou schenken:
- sowieso het rechtrichten

- aanleuning... Sinds ik bitloos rijd, zijn de gevechten tegen de hand (bij overgangen draf - stap en stap - halthouden) drastisch afgenomen. Hij doet het af en toe nog wel als hij te moeilijk vindt. Dit ligt wsl aan mij, want dan is mijn voorbereiding gewoon niet goed. Nog even dit als extra info: paard is nagekeken door tandarts, fysio en DA. De problemen met een bit hebben geen medische oorzaak.
Een ander punt bij de aanleuning is dat ik altijd meer 'druk' heb op de linkerteugel. Is ook vrij logisch vermits Dakastan rechtsgebogen is.
Tips en werkpunten vd instr.:
Na het losrijden en het werken aan ontspanning, hebben we ons gefocussed op de aanleuning en het rechtrichten.
De instr. merkte op dat we goed geoefend hebben met lichtrijden (zie ook vorige posts). Mijn paard is al veel rechter! Dit vermoeden had ik zelf ook al, want voordien zakte mijn zadel weg naar links. Nu blijft het weer netjes op zijn plek liggen.
Op rechte lijnen en bij grote wendingen loopt Dakastan zo goed als recht. Zijn achterste hoeven plaatst hij netjes in de afdruk van zijn voorste hoeven.
In kortere wendingen gaat het nog wel eens mis. Hij valt over de schouder en ik voel weer meer druk op de linkerteugel.
We zijn dit gaan oplossen door veel te gaan 'schakelen' en tempowisselingen (binnen draf) te gaan rijden. De instr. stelde dat door de motor te activeren de buikspieren aangespannen worden en de rug gebruikt wordt het paard in staat gesteld wordt om meer gewicht op de achterhand te nemen en zo kan hij zijn hoofd laten zakken. Doordat hij goed op zijn achterhand zit, verkrijg je ook automatisch een gelijke aanleuning.
Oké, op papier klinkt het vrij simpel. De praktijk was wat anders... Passen verkorten op de korte zijde en goed vooruit op de lange zijde. Uiteraard hoef je hier niet aan te beginnen als je paard niet goed op je been reageert. Dakastan reageerde wel, maar het zou nog vlotter mogen. Dat is al nieuw huiswerk voor de volgende les!

Verder hebben we ook nog aan mijn eigen houding gewerkt. Hoog tijd blijkbaar!

Een handige tip die ik kreeg, was: zweepje erbij pakken, dwars over je handen leggen en met de duimen vastpakken. Zo staan je handen mooi gelijk en zijn ze tevens ook op gelijke hoogte. Foefelen wordt nu erg moeilijk, omdat je dat onmiddellijk voelt. Het is trws ook een erg handige manier om te testen of je wel voldoende op zit en been rijdt. Met die zweep in je handen is sturen niet onmogelijk maar wel erg moeilijk. Een extra pluspunt is dat het goed is voor je houding. Nu moet je wel netjes meekijken in de richting en goed vanuit je navel meedraaien in de bochten; anders loopt je paard gewoon lekker rechtdoor!
Zo, ik heb alles gezegd/getypt
